Unexplainable thing called Love (LS1)

Chapter 43: Unexplainable

Ano nga ba talagang tawag sa Wierd na feeling na 'to?

Itong feeling na parang sasabog na ang puso mo sa tuwing nagkakalapit kayo. Itong feeling na parang nasa cloud 9 ka sa tuwing masaya kayong magkasama. Itong feeling na kahit galit ka sa kaniya, di mo parin kayang di siya makita o marinig man lang boses niya.

Itong feeling na parang sumisikip ang dibdib mo tuwing nakikita siyang masaya kasama ang iba. Itong feeling na gusto mo siyang makasama minu minuto sa bawat araw ng buhay mo.

Itong feeling na Gusto mo siyang protektahan sa kahit na anong paraan. Itong feeling na gusto mong masaya siya lagi dahil kasiyahan mo ang makita siyang masaya.

Ito na ba talaga 'to?

Yung noong akala ko'y kahit kailan ay di ko mararamdaman sa kahit na sino, in a intimate way.

Iyong feeling na kinakatakutan kong maramdaman at maranasan.

Ito na ba talaga 'to?

Masasabi ko na bang Love na talaga ito?

Paano mo nga ba masasabi na mahal mo na ang isang tao?

"Hoy! Ali ka na nga dito! Ang bagal bagal mo talaga. Mag gagabi na, akala ko ba gusto mong makita ang sunset? Tss. Wa'g ka ngang babagal bagal jan!" Singhal niya sakin kasi malayo na siya sakin. Di ko namalayang napahinto na pala ako sa paglalakad.

Kasalanan ko bang, ang sarap niyang tignan na nakatalikod? psh. Kitang nag mumuni muni pa ako eh.

Lumapit naman ako sa kaniya.

"Ito na nga diba? Ang bilis mo kayang maglakad!" psh.

Bakit ko nga 'to mahal? di ko na maalala. eh bw*st to sa buhay ko eh.

Maglalakad na sana ako at lalampasan siya nang hilahin niya ang kamay ko at yakapin ako ng mahigpit.

"Oh tampo agad ang mahal ko" he whispered against my ears. Sht lungsss! Enebe! kenekeleg eke!

"Ikaw kasi eh" I pouted. Papalambing lang nemen eh. hehehe.

Nilayo niya ako sa kaniya. At kinuha ang ilang hibla ng buhok kong nakatabing sa mukha ko tsaka isinuksok sa gilid ng tenga ko.

" Sorry na okey? Ayoko lang namang nahuhuli ka sakin. Baka hablutin ka lang ng kung sino jan noh! makikita nila! " napangiti ako sa sinabi niya. Loko talaga. Kahit yun lang sinabi niya napapatambling niya na ang mga bulating may pakpak sa tiyan ko!

"Hali ka na nga!" ani niya tsaka ako hinila patungo sa tabing dagat.

-

We've been seating for a few minutes already. Nag sisimula na rin mag sunset. Yihiii! There's really something about the sunset to me. I don't know what? But it gives me comfort seeing it.

Tumayo ako at lumapit pa lalo sa dagat. Nakapaa nalang ako ngayon kaya naramdaman ko na ang tubig dagat sa paa ko na nasa hanggang ankle ko lang ang taas.

Naramdaman kong may papalapit sakin galing sa likod. Di ko na kailangan lingunin ito dahil sa pag hehysterical palang ng puso ko, alam ko ng ang nagpapatibok ng puso ko na ang taong 'to.

Yuck! Ang korni ko na talaga!

Nang nasa tabi ko siya, hinarap niya ako sa kaniya at niyakap ng napaka higpit. Halos di na nga ako makahinga pero parang okey lang.

It gives me comfort and the feeling of safeties in his arms. Feeling his warmth against mine.

"God only knows how much I love you, baby. I don't actually know why and when? All I know is that, I am truly, madly and deeply Inlove with you... Always." he whispered, then I felt him kiss my forehead which made me smile and hugged him back.

Yeah~ I am madly and deeply smitten with this guy.

And I don't know why.