Hoofdstuk 8.

441 39 0
                                    

Luke's pov.

"Ah, dat is zwaar man." zegt hij begrijpelijk. "Had hij je weer in elkaar geslagen, is dat waarom je zo lang weg was?" Ik knik.

"Ik moest naar het ziekenhuis, en daarna een paar dagen thuis blijven."

Een frons vormt zich op zijn hoofd. Dan gaat de bel. Snel zeggen we gedag en gaan naar onze les.


Ik zit bij Nederlands, maar ik kan mijn aandacht er niet bij houden. Mijn gedachten dwalen af naar Michael. Zou hij spijt hebben van wat hij heeft gedaan? Hij zit achterin de klas. Ik in het midden. We zijn zo dicht bij elkaar. Ik zie hem tekenen in zijn schrift. Zodra hij mij ziet schrijft hij: 'Genoten van je bezoekje bij het ziekenhuis?' Hij laat het zien en grijnst erbij. Tranen springen in mijn ogen en snel wend ik mijn blik van hem af.

Natuurlijk heeft hij geen spijt. Hij zal nooit spijt hebben dat hij dit heeft gedaan. Nooit.


Bully [Muke] NLWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu