Hoofdstuk 26.

399 41 2
                                    

Michaels pov.

Luke ligt huilend en bloedend voor me op de grond.
Waarom? Waarom heb ik hem dit wéér aangedaan?
Ik moet het goedmaken, nu meteen. Maar ik weet niet of ik dat kan...

"Ik.. Ik geef je nog één kans. Morgen, om twaalf uur 's middags in de Starbucks op het station. Zorg dat je er bent." Na deze woorden loop ik snel weg.

Luke laat ik verslagen achter, alweer... Het lijkt alsof ik nooit uit deze cyclus kom. Alsof alles wat ik doe toch niets uit maakt, hetzelfde blijft toch gebeuren. Het is voorbestemd om te gebeuren, en ik kan daar helaas niets aan veranderen.

Ik heb zeven hoofdstukken vooruit geschreven, en omdat jullie reacties zo leuk waren is dit dus nog een update :)

Bully [Muke] NLWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu