The bad girl.

part 33

"Ηρθε η ωρα..."μουρμουριζω ευχαριστημενος που επιτελους θα μαθω την αληθεια...

"Λοιπον..."Κανει μια παυση και καταπινει. " Ηταν πριν 10 χρονια. Ταξιδευα με το αεροπλανο Αγγλια-Ουασινγκτον μαζι με την μαμα μου. Ειχα μπει παρα πολλες φορες σε αεροπλανο αλλα εκεινη ηταν διαφορετικη. Ημουν διπλα στο παραθυρο και κοιτουσα τα συννεφα και τα σχηματα που επαιρναν , η μαμα μου ειχε κοιμηθει στο πλαι μου. Ξαφνικα...."Σταματαει ξανα σκουπιζωντας τα βουρκωμενα της ματια. "Το αεροπλανο αρχισε να τρανταζεται ολοκληρο. Οι μασκες επεσαν και η μαμα μου τιναχτηκε απο το υπνο της. Ολοι ουρλιαζαν και ακουγα προσευχες προς τον θεο. Ο κυβερνητης φωναζε να μεινουμε ηρεμοι... Άλλοι ηταν ορθιοι και άλλοι προσπαθουσαν να φορεσουν τις μασκες τους. Εγω κρατουσα σφιχτα το χερι της μαμας μου. Τοσο σφιχτα που της αφηνα σημαδια. Με αγκαλιαζε με το ελευθερο της χερι και μου ελεγε συνεχεια οτι ειναι απλως μια αναταραχη. Με το ματι μου εβλεπα καπνους να βγαινουν εξω απο το παραθυρο. Απομακρυνθηκα απο την αγκαλια της μαμας μου και κοιταξα απ'εξω. Το αριστερο φτερο ελειπε ολοκληρο και καιγοταν η βαση του τοτε σιγουρευτηκε το μικρο μου μυαλο οτι πεφταμε. Ηθελα , ηθελα να ανοιξω την πορτα και να βγω. Αισθανομουν εγκλοβισμενη μεσα σε αυτο το αεροπλανο. Φωναζα και ελεγα οτι θελω να κατεβω. Η μαμα μου με αγκαλιαζε για να σταματησω αλλα εμενα με ειχε πιασει τρελα. Δεν θυμαμαι ακριβως τι φωναζα. Ομως σταματησα αποτομα οταν καταλαβαμε οτι πεφταμε. Ακουγα πολλα σε αγαπω απο μπροστα και απο πισω. Ολοι αποχαιρετουσαν τους αγαπημενους τους. Εκλεισα τα ματια μου και γαντζωσα τα χερια μου στην μαμα μου. "Τα δακρυα της τρεχουν γρηγορα ομως δεν δειχνει να την νοιαζει πλεον." Ανοιξα τα ματια μου μετα απο πολυ ωρα. Πλεον ειμασταν πεσμενη στο εδαφος. Δεν κινουμασταν. Κοιταξα διπλα μου. Το κεφαλι της μαμας μου εσταζε κοκκινο πιχτο αιμα. Προσπαθησα να φωναξω αλλα δεν μου εβγαινε ουτε ενα βογγητο. Την σκουντουσα με ολη μου την δυναμη αλλα δεν κουνιωταν . Τα παντα γυρω μου ηταν συντριμια , ακουγα μερικα διασπαρτα βογγητα και κλαματα. Σηκωθηκα με δυσκολια απο το παραμορφωμενο μου καθισμα και περπατησα πανω στον χαλασμενο διαδρομο.
Ακουσα ενα 'Βοηθεια' απο πισω μου. Γυρισα και ειδα μια νεαρη κοπελα. Κοιταξα το ποδι της, αναμεσα υπηρχε ενα τεραστιο σιδερο. Αναβλιζε αιμα , πολυ αιμα. Μου ζητησε ξανα να την βοηθησω αλλα εγω δεν ειχα μιλια. Με τραβιξε δυνατα κοντα της. Εσκισε την μπλουζα μου βιαια και μου εδωσε το πανι στα χερια. 'Αν δεν μου το δεσεις θα πεθανω' ψελισσε και εφτυσε αιμα στην παλαμη της. Αρχισα να βαζω το πανι πανω στην αιματωμενη πληγη. Δεν ειχα αλλη επιλογη.Τα χερια μου ηταν κατακοκκινα και σχεδον εσταζαν. Της το εδεσα οσο πιο σφιχτα μπορουσα. 'Πανε φερε βοηθεια.' Με παρακαλεσε σχεδον με τα ματια της κλειστα. Προχωρησα στον διαδρομο. Προσπαθουσα να μην κοιταω αριστερα και δεξια. Με την ακρη του ματιου μου εβλεπα κοκκινο παντου. Ηθελα να κανω εμετο. Βγηκα απο μια τρυπα εξω. Ειδα δεντρα πολλα δεντρα.'Ενα παιδι.'ακουσα απο πισω μου γυρισα και ειδα μια μαυρη γυναικα η οποια ηταν ελαχιστα χτυπημενη. Ετρεξε και με αγκαλιασε. Την εσπρωξα μακρυα μου , εγω ηθελα μονο την μαμα μου. Μου ειπε να ηρεμισω και με ρωτησε που ειναι η μαμα μου. Δεν μιλουσα απλως εκλαιγα αηχα. Πηγα ξανα μεσα στην κολαση. Εφτασα στο καθισμα της μαμας μου. Τα ματια της ηταν ανοιχτα και εκλαιγε. Πηγα διπλα της και την αγκαλιασα. Οταν καταλαβε οτι ειμαι εγω εκλαιγε πιο πολυ και πιο δυνατα. Την παρατηρησα , τα ξανθα της μαλλια ειχα μερικρε κυλιδες αιμα και τα ποδια της ηταν μπερδεμενα μεταξυ τους. Της τραβηκα τα χερια για να σηκωθει ομως δεν μπορουσε , ειχε σπασει και τα δυο της ποδια. "Σταματαει ξανα , κουναει αρνητικα το κεφαλι της και παιρνει μια κοφτη ανασα. " Βραδυασε συντομα και εγω κρυωνα. Η μπλουζα μου ηταν μιση και η μαυρη κυρια με ειχε σκεπασει με ενα ματωμενο μπουφαν. Υπηρχαν περιπου 20 ατομα που περπατουσαν κανονικα. Καθησα εξω απο το αεροπλανο και κοιμηθηκα στο κρυο χωμα. Ξυπνησα απο τους δυνατους ηχους ενως ελικοπτερου. Και τελος." Κρυβει τα χερια της . Την κοιταζω , απλως την κοιταζω.