Expect the Unexpected

Chapter 19

>Ryle's POV<

"Dude, I want you for my sis. Good luck pag niligawan mo yan. I'm on your side."

Sa tingin ko ang taong to ang nararapat sa kapatid ko. I never saw Eli talking while having fun with a guy. Even nung bata pa kami, lagi kasi syang mas close sa mga bestfriends nya.

Kapatid ko si Eli and I want her to be happy.

Playboy? Ako? Naaah. I just don't like some serious relationships right now.

I just don't wanna fall in love. Baka magaya lang ako kay Mama at Papa.

Hala tama na ang drama.

"Kuyaaaaa! Shoo! Shupi!",kinaladkad ako ni Eli papalabas.

Grabe ka brutal ng sis ko, isn't she the sweestest sister ever? ;)

I used to be close with Eli pero lumayo na yung loob nya sakin since the divorce. I want to stay with Eli pero pinilit akong kinuha ni Papa at pag aaralin nya daw ako sa US. Ayun and after 5 years, I'm home again. I staying here because hiling ni Mama na makita ako. I was just teasing Eli when I said na pinapabantayan lang sya sakin.

Nakakamiss ng Pinas. The hot weather..

Nakakamiss din siya.

"Hahaha.. What am I thinking?", I sighed. I decided to roam around our town. Nakakamiss kaya.

I'm not in the mood to pick up girls muna. Parang mas gusto ko munang mapag isa.

"Andito pa kaya sila Aling Esme?"

Ahh.. Good ol' times. I used to hang out on Aling Esme's karinderya since Highschool. Di lang kasi sya masarap magluto, masarap din sya kausap. Parang 2nd mom ko na sya. She also gives advices to not just me, lahat ng hihingi ng tulong napapayuhan nya. Sabi na nating para syang Guidance Counselor.

Nasumpungan ko ang karinderya. Narenovate at gumanda na sya.

Umupo ako sa gilid, Umorder at hinanap ko si Aling Esme pero wala sya.

Napansin ko kanina pa nakatingin sakin yung nagbabantay ng karinderya. Matanong nga hihi~

"Miss, asan na si Aling Esme?"

"Ahhh-"

"Narinig ko pangalan ko?"

"Aling Esme!",napatayo ako sa saya. Akala ko nagkasakit and stuff na si Aling Esme.

"Hala hala! Pamilyar ang mukha mo iho!"

"Aling Esme! Si Ryle po ito!",sabay niyakap ko sya,"Nakakamiss po kayo!"

"Ohh! Aba'y sabi na eh! Ke gwapo gwapo mo pa rin~"

"Hehehe. 5 years na ang nakalipas, pero looking young parin!"

"Oy bata ka~! Di ka parin nagbabago"

- -

Nagkwentuhan kami ng ilang oras. Di na namin namalayang hapon na. Pano ba naman kasi, 5 years akong nawala. Edi napakarami talagang maikwekwento yun :))

"Ohh.. Nakita mo na ba ulit sya?"

"Sya?"

Tumingin sya sa kanan at napatingin din ako.

Di ko akalaing may papalit na babae na umiiyak..

and the worst part is..

..sya si Mavis.

>Mavis' POV<

"I'm very very very sorry Mavis.."

"H-Ha.. Ha.. O-o-k l-langg..",I can feel my voice trembling habang pinipilit kong tumawa at maging masaya.

Gusto ko kasing hindi malungkot. Ayokong umiyak. Gusto kong intindihin pa sya.

Pero masyado ng puno ng pagiintindi ang puso ko.

"Uyy.. Ok lang ba talaga?"

Masyadong umaapaw na ang pagiintindi ko.

"Uyy.."

Di ko na kaya..

"Mavis? Are you still there?"

"I think we should end this."

*click*

Napabuntong hininga ako. Parang nabunutan ng tinik ang puso ko. Isang taong unti unting tumutusok ang mga tinik na ito. Sa wakas.. Wala na.

Pero kapag nabunutan ka ng tinik sa puso, madarama mo ang sakit na dinulot ng pagkakatanggal.

Mapapaisip ka na lang ng...

.. Sana matagal ko ng binunot yung tinik. Para matigil na at di na lalong lumala.

I feel so weak.

I ran and ran and I don't care if where my feet will take me.

"Mavis.."

"Huh??"

That voice..

"Ryle..."

"RYLEEEE!"

Di ko alam pero, I feel so comfortable crying to him.