Paranoyak Umutlar(Kitap Olacak)

BÖLÜM 3*

Mete herkesten önce uyanmıştı.
Dün gece yaşadıkları korku dolu anları düşünüyordu. Ancak kafasını meşgul eden başka birşey daha vardı.
Özge.....
Mete aşkı lise yıllarında tatmıştı ama birdaha aşık olmayacağına söz vermişti bunları düşünürken sigarasını bitirdi ve söndürdü.
Merdivenlerden çıkarken sessizce kaanın odasına yöneldi ve kapıdan kafasını uzattı Kaan uyanmış küçük kızı seyrediyordu Kaan ve kız birbirlerine ısınmışlardı ve kaan kızı kendi yatağında uyutmuştu.Bu sırada Metenin Kaanın odasına baktığını farketti -Napıyon lan orda....

Kaan Meteyi o an farketti kafasını salladı günaydın der gibi.
Mete ve Ahmette odaya girdiler ve kıza acıyan gözlerle bakıyorlardı.
Kaan ailesini bulmalıyız ama nasıl diye mırıldandı
Mete -kız uyansın bi konuşturalım dedi.
Kızın uzun saçları simsiyah gözleri ve yüzünde bir parmak boyunda çizik vardı. Gözleri aralanmıştı
Ayağa kalkmaya çalıştı ama Kaan onu tutarak -sakin ol diye onu sakinleştirmeye çalışırken kız üzgün bir tavırla kafasını eğdi ve korkuyla "beni ona vermeyin " dedi o anda gözleri doldu bunları duyan deniz üzerine gitmeyin zaten korkuyor sonra sorun diyerek küçük kıza sarıldı. Karnın açmı diye sordu deniz..
Küçük kız kafasını sallamakla yetindi yanakları al al olmuştu. deniz ayağa kalktı ve mutfağa doğru ilerledi Ceren ve özgeyi de çağırıp kahvaltı hazırlamaya koyuldular. Kahvaltı hazır olduğunda herkes masaya kuruldu.Kimse çıtını çıkarmıyordu dikkatli gözle küçük kızı süzüyorlardı.
Özge kızın yanında oturuyordu ve elini küçük kızın başına koyarak adın ne bakalım küçük hanım dedi..
Küçük kızın ortama alıştığı belli oluyordu bu sıcakkanlı insanlara güvenebileceğini düşünüyordu."Sinem" dedi kısık bir ses tonuyla. Herkes kahvaltısını bitirdi kalkmaya hazırlanıyorlardı. Sinem birden ayağa kalktı ve ağlayarak yukarıya koştu. Kaan arkasından gidiyordu o sırada ahmet sen dur ben bakarım diyerek kızın peşinden gitti hızlı adımlarla basamakları çıkıp kaanın odasına daldı. Sinem dolabın önünde yere diz çökmüş haldeydi o küçük ellerinde bir fotoğraf vardı gözlerinden bikaç damla daha süzüldü Ahmet sinemin karşısında ayakta dururken diğerleri merak etmiş kapıya doluşmuşlardı Kaan ve mete de içeri girdiler Sinemin elinde bir aile fotoğrafı vardı kısa saçlı bir kadın ve hafif göbekli bıyıklı bir adam vardı. Bu sırada herkes kendi arasında tahmin yürütüyordu kimdi acaba bunlar??
Bu sırada sinem ayağa kalkıp yatağın üzerine oturdu.
-Pikniğe gelmiştik buraya hiçbir sorun yoktu
Sonra.. Sonra.....
Biz babamla odun toplamaya uzaklaştık annem yalnız kalmıştı aklımız annemdeydi o an annemin sesini duyar gibi olduk (imdaaatt)
Babam annemin olduğu yere doğru koşmaya başladı Kaan küçük kızın ellerini avucuna almış sözünü bitirmesini bekliyordu
-Lütfen oraya gidelim belkide onlar beni arıyordur
Herkesin içi parçalanmış gözleri dolmuştu ama küçük kız daha fazla üzülmesin diye herşey düzelicek oraya gidicez ve anneni babanı bulacağız diye Moral veriyorlardı...