[1804]
De verboden stad, China
"En de tijd gaat nu in!" riep de middelrang eunuch die voor ons stonden. Honderden meisjes van dezelfde leeftijd pakten het fijne zachte stof op wat voor hun op de tafel lag. Ik raakte de mijne aan en merkte dat dit wel een hele dure lap stof was. Zijdezacht satijn.
Zoals alle meisjes dat deden maakte ik het stof vast aan de borduurring en pakte ik mijn naald. Ik keek naar de 25 kleuren draad die voor me lagen en werd erdoor gehypnotiseerd. Er zaten kleuren tussen die ik zelden heb gezien van waar ik vandaan kom. Ik stak mijn hand uit om een kleur aan te raken, maar zag dat mijn zenuwachtigheid optrad en mijn hand liet trillen.
Ik keek om me heen en zag de Chinese meisjes voor me giechelend naar me omkijken. Ik fronste keek naar mijn borduur ring met het schone witte lap stof. Ik wist waren sommige mensen me raar aankeken. In China hebben ze allemaal ravenzwart haar en donkerbruine ogen, maar de mijne waren just lichtbruin en mijn haar was veel lichter dan die van hun. Maar mijn lichtbruine golvende lokken zal altijd anders zijn dan hun stijl zwarte haar.
Ik keek naar de hand van het meisje naast mij. Ze had een getinte huid, maar de puntjes van haar zwarte haar lichtte bij het zonlicht bruin op. Ze was geconcentreerd bezig met haar borduurwerk. Ik zag hoe soepel ze de naald door het stof haalde en een mooie waterlelie maakte.
Toen ik weer naar mijn spullen voor me keek, zag ik dat ik wat spullen miste. De meisjes voor me lachten vals en draaiden weer hun rug naar me toe.
"Geef mijn draden terug," zei ik eisend. De meiden lachten maar negeerden me. Ik voelde iemand aan mijn mouw trekken. Het was het waterlelie-meisje. Ze schoof haar doos met draadjes naar me toe.
"Pak wat je nodig hebt van mijn doos. Ik heb alleen maar 3 kleuren nodig," zei ze met een vriendelijke glimlach.
"Dankjewel," dankbaar nam ik het doosje aan en zocht een kleur uit.
"Je moet ze gewoon negeren, ze vervelen zich en doen dan vervelende dingen bij anderen zodat ze zelf beter voelen erdoor." Fluisterde ze in mijn oor. Ze wees naar mijn borduurwerk. "Dat is een mooie bloem, wat is het? Ik heb het nooit van mijn leven gezien."
Ik keek nog eens goed naar mijn borduurwerk. Het was een witte parkiettulp met rode randjes. De randjes heb ik zo rood gemaakt dat ze ergens leken op bloed.
"Het is een tulp," zei ik nadat ik mijn eigen borduurwerk had bekeken.
"Een tulp? Die staan voor eeuwige liefde. Wat een goed idee. Heb je ooit een tulp gezien?"
Ik schaam me op dit moment omdat ik eigenlijk geen idee heb waarom ik deze bloem heb geborduurd en hoe ik opeens de naam wist. Dus besloot ik maar een beetje te knikken. Het meisje naast me glimlachte en leunde naar me toe.
"Ik ben Mi La, de dochter van de Hu familie."
"Ik ben Ash Li, ik ben de dochter van een koopman. Mijn adoptie moeder is een paar jaar terug overleden."
"Oh, wat naar voor je. Waarom ben je naar de verboden stad gekomen? Moet je niet juist je vader gaan helpen?"
"Mijn adoptievader is doodziek, als ik niet de verboden stad in ben gegaan om een dienstmeisje te worden dan zou hij het niet lang meer houden."
"Dus je bent alleen hiernaar toegekomen om geld naar huis te kunnen sturen zodat je vader zijn medicijnen kan krijgen? Als een dienstmeisje die uit een arme familie komt heb je het best zwaar te verduren hier in dit koninkrijk. Dit is jaar één. Je hebt nog 24 jaar te gaan dat weet je toch? Eerder dan dat wordt je niet vrijgelaten."
"Waarom zeg je het alsof ik een hele domme beslissing heb gemaakt?"
"Omdat sommige dienstmeisjes het eerste jaar niet eens overleven. Ash Li," ze trok me naar haar toe en ze fluisterde in mijn oor;
"Binnen deze muren van het paleis is er altijd jaloezië, egoïsme en heel veel wrede dingen kunnen hier ongezien gebeuren. Je hebt jezelf naar een hel gestuurd."
"Wat?" mijn stem trilde van angst.
"Je leven hangt hier aan een dun draadje en iedereen hier is bereid om het draadje voor je door te knippen."
Ik voelde mijn luchtwegen zich vernauwen en mijn hart begon harder te kloppen. Het feit dat Mi La die woorden in mijn oor moest fluisteren betekende al foute boel. Oh god, waar heb ik mezelf in gewerkt?
"Het is tijd!" riep de eunuch voor ons.
------------------------------------------------------------------------------------------
Hier is dan eindelijk een hoofdstuk! Het spijt me voor het lange wachten. Ik had een voor een hele lange tijd geen inspiratie en de writersblock zit me telkens in de weg.
Ik besloot Ashley's leven eens af te laten spelen in een ver land. Dit keer is het dus China!
Ashleys uiterlijk is nog steeds hetzelfde, maar blijft haar hart dat ook?
Dit hoofdstuk voor xxlsterre voor het lezen van mijn twee boeken en door haar reactie op het vorige hoofdstuk wat me even een beetje motivatie gaf.
Thanksthankss x
diosss x.
JE LEEST
I'm a killer {Twilight}
Fiksi Penggemar[Vervolg op I am different] "When we were children, We learned to fight. Fight the monsters, Under our bed. But how do you fight, How do you fight, The monsters in your head. How do you fight, The monster you are." - J. Y. Ashley heeft zichzelf als...
