MY MR. EYEGLASSES (ON-GOING)

Haru's Lifetime Invitation (Chapter Nine)

"Babe saglit." Si Haru na pinigilan si Yuki sa paglalakad.

Tumigil naman sa paglalakad si Yuki ngunit nakatalikod pa rin ito sa binata. Matapos ang ilang araw niyang pangungulila ay ngayon lang ito magpapakita sa kaniya? At hindi man lamang ito nagtext o tumawag sa kaniya para naman mapanatag ang loob niya.

Hindi nagawang humarap ni Yuki kay Haru dahil sa sunod sunod na mga luhang lumabas sa mga mata niya. Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya sa mga oras na iyon.

"Babe i'm really sorry kung--" natigil sa pagpapaliwanag si Haru ng alisin ni Yuki ang mga braso niya sa pagkakahawak ni Haru at patakbong umalis.

Haru called her name pero hindi siya tumigil sa pagtakbo papalayo rito. Gusto niyang mawala sa mga paningin nito as much as possible. Wala siyang pakialam kung nakaagaw na n sila ng atensyon ng mga studyante ng school nila. She wanted to leave that place as soon as she can.

Dumiretso siya sa bahay nila't nagkulong na lamang sa kwarto niya. Mabuti na lamang at wala roon ang mga magulang at kapatid niya para usisain siya sa nangyari.

She cried and cried.

Hindi niya sinasagot ang cellphone niyang kanina pa nagriring. Halos isang oras rin siyang umiiyak. Nakahiga sa kama niya at nakatitig sa cellphone niya ng bigka itong umilaw dahil sa may nagtext sa kaniya.

Noon niya nakita ang 20 missed calls at 48 text messages na puro galing kay Haru at isang text message galing kay Rikko. Alam ni Haru kung saan siya nakatira pero bakit hindi man lang siya nito pinuntahan? Sa inis niya'y binura niya lahat ng mga text nito without reading them hanggang sa matira na lamang ang text ni Rikka sa kaniya na tinatanong kung nasaan siya.

Tinawagan niya si Rikka at ikinuwento rito ang buong pangyayari kanina sa kanila ni Haru.

"Tara magkita tayo, let's remove that problem of yours." Si Rikka sa kabilang linya.

"Paano? Saan tayo pupunta? At saka wala ba kayong lakad ni Kei ngayon?" Nagtatakang tanong ni Yuki sa kaibigan.

"Secret, I'm gonna bring you to a place where you can throw your problems away and be happy."

Napangiti na lang si Yuki at pumayag sa iniaalok ni Rikka.

"Sige, saan tayo magkikita?"

"Bonifacio High Street na lang, ah! And wear something formal ah."

"Sige." Iyon lang at nawala na si Rikka sa kabilang linya.

Bumangon na si Yuki mula sa pagkakahiga at namili ng susuotin. She then chose to wear a simple pink dress.

After taking a quick shower ay nagbihis na ito at humarap sa salamin. Halata pa rin kasi ang mata niya. Namamaga pa rin ito mula sa pagiyak niya. She then put some make-up on her face, fix her hair and wear a 3-inch high-heeled roman shoes, spray some perfume at umalis na ng bahay.

Sa Pembo, Makati lang ang bahay nila Yuki kaya naman ay saglit lang ang ibabyahe niya papuntang Bonifacio High Street.

Sa Coffee Shop sila nagkita ni Rikka. They decided to have some coffee at pag-usapan ang dapat pag-usapan.

"Did you answer his calls naman ba?." Nagaalalang tanong ni Rikka sa kaibigan.

"No I didn't ." Yuki answered after sipping her coffee. " I ended up getting mad at him. Hindi ko alam pero after I ran away nung magkita kami sa tapat ng school gate hindi na niya ko hinabol pa I know he knew where I live."

"I understand what you feels pero sana pinakinggan mo muna 'yung explanations niya di ba?. Nothing good will happen kung hindi kayo mag-uusap. Wala akong kinakampihan sa inyo ayoko lang na ganyan kayo. Gaano na ba kayo katagal?."

"Five years na."

"See?, sa tagal niyong iyon alam kong alam mo na kung anong ugali ni Haru right?."

"Yes."

"Forgive him, kausapin mo siya then magkalinawan kayong dalawa. Haru really loves you I know it." Pangungumbinsi ni Rikka sa dalaga.

Napangiti na lang si Yuki. She never meant to do what she did to him earlier. Dala lang ng emosyon kaya ganoon ang ginawa niya. Tama si Rikka wala nga talagang mangyayari kung hindi sila mag-uusap ng nobyo niya.

"Hindi naman ako talaga galit sa kaniya. I can forgive him anytime. Hindi ko naman kayang magalit sa kaniya ng matagal eh."

Napangiti na lang si Rikka sa tinurang iyon ni Yuki. Maya maya lamang ay nagring ang cellphone niya. She excused herself for a while at lumabas ng shop para sagutin ang tawag.

"We're done Kei."

"Kamusta siya? Okay na ba siya? Hindi ba yan magwawala pag nakita si Haru?"

"Hindi na , you can proceed to the next plan."

"Roger that." Saka ito nawala sa kabilang linya.

Bumalik na sa loob ng shop si Rikka. Mabuti na lang at nakapuwesto sila malapit sa bintana atleast hindi sila mahihirapan.

"Ah sorry, tumawag lang si Kei, itinatanong kung nasaan ako." she smiled.

Yuki smiled back. " It's so nice to have a bestfriend like him no?."

"Sinabi mo pa."

"Ah siya nga pala, saan ba tayo pupunta? Hindi ba tayo maelate?." Pag-iiba ni Yuki.

"Ah maya maya ng unti wala pa kasi yung ibang makakasama natin. At saka 4pm pa lang naman mayang 5 pa ang start."

"I see." Yuki sipped the remaining coffee in her cup nang may dalawang lalaking lumapit sa glass window malapit sa table nila.

It was Kei. Waving happily at them. Kakawayan din sana niya ito nang magawi ang paningin niya sa lalaking nasa tabi nito -- si Haru.

Tatayo na sana siya ng pigilan siya ni Rikka .

"Stay there and watch them." Nakangiting wika ni Rikka. Sinunod na lamang niya ito. Bumalik siya sa pagkakaupo at humarap sa dalawa.

Haru then showed her the placards. He wrote something on it at iniharap sa nobya para mabasa nito.

The message goes :

" Ever since I met you It's as if God answer my prayers.

Since the day you confessed your love to me, I can't sleep properly and all I think about is you. So when we first go out as a couple I'm really really happy. I never felt this way before up until now. If loving you is wrong, I don't want to be right; if leaving you is the right thing to do, I prefer making a wrong life decision. So YUKI MIHARU ..

WILL YOU SPEND THE REST OF YOUR LIFE WITH ME?."

Speechless .. iyon ang kalagayan ni Yuki ng mga oras na 'yon. Tears flow freely down to her cheeks. Matapos niyang basahin ang proposal ni Haru ay tumingin siya sa mga mata nito. She can read the sincerity in his eyes.. He loves Haru so much that she wanted the both of them to be together as soon as possible.

Tumango siya bilang pagsang-ayon.

Noon naman nagmadaling pumasok sa loob ng shop si Haru and hug Yuki tighter. Nagpalakpakan naman ang mga tao sa loob ng shop. Hindi alam ni Yuki na kasama rin pala ang mga ito sa plano.

"I love you Babe, and I'm so sorry for not contacting you for more than a week already. Sorry pinaghandaan ko lang kasi lahat ng 'to and i'm so nervous na baka i-reject mo 'ko." Umiiyak na rin si Haru.

"Why would I reject you? I've already told you before na i'm gonna spend the rest of my life with you if you ever ask me to?" Yuki smiled heartedly.

"Ah nakalimutan ko." Kumalas si Haru mula sa pagkakayakap at kinuha ang singsing sa bulsa niya. Sinuot niya iyon sa daliri ng dalaga.

"Haru Yoshida. I do will spend the rest of my life with you forever and ever."

Haru then kissed her lips.

To be continued ..