Artık, hepsi canımı yakıyor yaralı oldum her kelimede her cümlede bir kez daha çok canım yanıyor yapmayın diyorum yalvarıyorum ama benim canımı yakmaktan zevk alıyorlar, artık bu kalp bu cansız bedende duramaz. Ölüyorum Duramıyorum.. Kimsenin verdiği değeri alamıyorum uzanamıyorum o değere artık korkuyorum.. Öldüğümde bir göz yaş damlası akmıcak diye ama Ben zaten göz yaşlarımla ölüyorum.. Artık kimse bnei anlamıyor hepsi yanlış şekilde anlıyor, ama Ben artık kaldıramam asla.. Ağlayan insan güçlü falan değil ben her Ağladığımda bir defa yine eksiliyorum.. Artık daha çok yalnız Kalıyorum göz yaşlarım bile artık benden uzaklaşıyor, artık ağlayamıyorum bile.. Artık göz yaşlarım kurudu. Ama neden. Yanı neden kimse sevmiyor beni bu kadar mı düştüm gözünüzde, bende mutlu olup bende huzurlu olup bende değerli olup bu hayattı yaşayabilirdim. Ama artık sadece şunu bilmiyorum. Bu kalp bu ağırı taşıyabilicekmi.. Ben herkese güveniyorum. Çünkü onların üzerinde hep bunu kurdum "onlar bırakmıcam desede bırakıyorlar" hep bunu düşündüğüm için güveniyorum onlara ama bu kalbime hayır çünkü oda beni terk edicek.. Ben artık kimseyi istemiyorum onların beni istemediği gibi ben öteki insanları özenmiyorum, onlar kendileri olmayıp haketmediği değeri alıyorlar ben ise kendim olup hakettiğim değeri alamıyorum buda insanların Karektersiz meşurları, Ben kendimim diye bana değer vermiyorsunuz. Ama unutmayın benimde kalbim var ayrımcılık yapmayın hiç bi zaman Bazılarına haketmediği değeri veriyorsunuz ve oda benim gibi olanların canını yakıyor.. Benim gibi demem yanlış herkese değer veriyorlar ama Ben artık herkes değilim herkes gibi olamadım yanı değerli. sizleri aslında seviyorum. Ama bana bunu yaşatanlara ayrı bi kin besliyorum.. İnşallah benim yaşadığımı yaşarsınız..
~Hayat hayalleri gerçekleştirmek için vardır..
