Bugün defalarca senin kokunu düşündüm. Papatya kokuyorsun. Hayatımda senin kadar masum kokan bir insan görmedim. Papatyalar bile insanları şans oyunuyla günaha sokarken sen neden bu kadar masumsun? İntikamımı alıcağımı demiştim. Kulağına asmadın ve beni küçümsedin. Zamanın doldu küçüğüm. Artık yüzleşmenin ve hesap vermenin vakti. Artık benim sana acımamın vakti. Başlayalım. Senin en hafifinden derilerini yüzüp kolonyayla yıkacağım. Yada ispanyol eşşeğine bindirip yalvarışlarını dinleyeceğim kaç kilo bağlasam ayaklarına 3-4 ? Hayır her günahının bedelini her dakika biraz daha acı çekerek ödeyeceksin. Bu boktan hayatta artık senin gibi bir insana gerek kalmadı. Senin süren doldu. Nasıl her papatya koparıldıktan sonra solarak yavaş yavaş ölüyorsa sende öyle öleceksin. İlk önce kokun kaybolacak sonra rengin o kadar çirkin olacaksın ki yüzüne bile bakmayacaklar. Neden biliyormusun? Çünkü bir papatya koparılana kadar güzeldir. Koparılınca ya yaprakları yada ömrü tükenir ama kökü kaldığı için tekrar yetişir. Ben büyük oynuyorum senin dalından değil en acılı yerinden kökünden ölmeni sağlıyorum. Çünkü sen masumsun ve papatya kokuyorsun...
