Evet, güçsüzüm ama her gülümsediğimde güçlü sanıyorlar, ama artık gülümsemek çok zor geliyor bana, ben artık değerlimiyim değilmiyim, bilmiyorum çünkü herzaman değerlisin diyip gittiklerinde canım acımıyor, sadece bir kez daha yıkılıyorum. Artık o kadar doldum ki sözlere, kelimelere, cümlelere yetmiyor. Artık ciddi anlamda güçsüzüm, kalbimi kırımıcak sözler söylüyorlar ama Ben ağlıyorum. Neden böyleyim beni böyle yapan şey, yalnızlıkmı? Bilemiyorum yalnız mıyım ama bana öyle hissetiriyorlar. Değer verdiğim halde değer vermiyorsun diyorlar, ama sen hissetmiyorsun bu senin sorunun. Benim değil, ben herkese hakettiği değeri veriyorum, ama ciddi anlamda hissetmiyorsan değer verdiğini ciddi anlamda değer vermiyorumdur. Çünkü ben sevgimi yansatan bir insanım. Ama artık insanların bana şakasına küfür ettiğinde bile ağlayasım geliyor artık o kadar düştüm. Artık yerdeyim, dayanamıyorum değersiz olamaya korkuyorum artık kendimi kaybetmeyi. Çünkü beni bırakmayan tek kişi o, ama oda gidicek gibi ve ben yüz üstü, yapayalnız kalıcam ama insanlar değer vermiyorsa kendileri istedikleri içindir. Hakketmediğimiz için değil. Ama Ben herzaman bunu anlıyorum. Hiç bir zaman bir insanın gözünde En değerlisi olamıcam, kötü günümde iyi davranıp iyi günüm sayılan bir günde nefretini kusuyormuş gibi davranmaları da Beni paramparça ediyor.
~Hayat hayalleri gerçekleştirmek için vardır.
