Ben de yitirdim. Maviyi seven tek ben kalmıştım. Ben de gittim. Artık mücadelenin yeri yok bu hayatta hepsi anlamsız. Hepsi boş. Ve bugünden sonra satanist olmaya karar verdim. Bir satanist. Benim meleğim şeytan. Bana maviyi bile yok ettiren şeytan.sonuçta Mavisin sen nasum,temiz ve huzur dolu ya ben? Siyahla gri karışımı arafta kalan bir fani. Her insan mücadele ettiğini sanar. Çok yanılıyorlar. Mücadele olmaz onlar kolay yolu seçip hayatı gülerek yaşarlar. Onların en büyük acıları aşk acısı bizim en hafif acımız terkedilmek. Alıştık. Varlığa,yokluğa,ruhluğa işte biz bu kadar masum görünümlü şeytanlardık. Sadece icimizdeki cinliği dışarı çıkarmamız gerekiyordu. Birkaç gün önce duvarlarla konuştum. Ve o kadar iyi geldi ki. Bir insanın dinleyemediği kadar güzel dinledi beni acılarımı sakladı ve ağzını dikip bana sırdaş oldu kimseye anlatmadı. O kadar güzel anladı ki bunu hep yapmaya başladım. Deli sanıyorlar. Ve fazlasıyla haklılar maviyi yitidik biz. Mavi bizden kaçtı. En azından Mavi büyüktü ya sen fanicim mavinin bile gölgesi siyahken sen bana karanlığa ne kadar hükmedebilirsin?
~Hayat hayaller için vardır~
