My husband สามีของผม (yaoi)

Intro ตกบันได

สวัสดีครับ ผมชื่อ 'ฟง' ผมมีเชื้อสายจีนที่ได้มาจากฝ่ายแม่ จึงทำให้ผมมีผิวที่ขาวเนียน ผมยาวนุ่มดำขลับยาวเลยติ่งหูไปนิดน่อย จมูกโด่งพอดี แต่ใบหน้าผมจะออกละมุนๆมากกว่าจะดูคมเข้มแบบคนไทย และสิ่งที่ผมไม่ชอบในตัวเองที่สุดก็คือปากแดงๆหรือพูดง่ายๆ ผมเกลียดใบหน้าของผม ไม่สิ ผมเกลียดรูปลักษณ์ของผมตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย! เพราะอะไรน่ะหรอครับ ผมจะเล่าคร่าวๆแล้วกันว่าผมได้หน้าตาแบบนี้และรูปร่างแบบนี้มาได้ยังไง แม่ของผมเคยเป็นดารามาก่อน แม่เป็นผู้หญิงที่สวยมาก ผมไม่รู้ว่าผมได้รับระบบย่อยอาหารอย่างดีมาจากแม่ด้วยหรือเปล่า เพราะรูปร่างของผมก็ตัวเล็กอรชรบอบบางบวกกับการที่ผมเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกายอยู่แล้วแถมยังเป็นคนอ้วนยากอีกด้วย แถมหน้าของผมก็ดันลอกแม่มาหมดไม่มีเค้าโครงพ่อเลยสักนิด ผมถึงเกลียดหน้าตัวเองที่สุด...เพราะมันสวย สวยจนผิดเพศยังไงล่ะโว้ยยย!!!

...........แต่หลังจากผมได้พบเจอเขา คนนี้ จุดด้อยค่าในตัวของผม ที่ผมเกลียดนักหนา....เขากับทำให้ผมชอบมัน และภูมิใจที่ผมเป็นแบบนี้ เขาทำให้ผมมองว่ามันมีค่า และเพราะเวลาที่ผมอยู่กับเขา......ผมแม่งโครตชอบทุกอย่างที่เป็นตัวผมเลย

"ลมเย็นจัง" ผมพึมพำเบาแล้วเอาหน้าฟุบลงกับเข่าฟังเสียงลมแว่วข้างๆหูและพัดผ่านตัวของผมไปเงียบๆ
'ปัก!' ลูกบาสทุ่มจังๆใส่หัวจนผมต้องโวยวายกุมขมับด้วยความเจ็บ
"โอ้ย! ใครว้ะ เจ็บชิบหายเลย!" ผมเด้งตัวยืนขึ้นแล้วมองไปรอบๆ มือนึงลูบหัวตัวเองส่วนอีกมือก็ถือลูกบาสไว้
"เห้ยโทษว่ะ เป็นไรป่าว" เสียงทุ้มแว่วมาจากด้านซ้ายจนผมต้องหันไปมองอย่างเจ็บใจ จะไม่เป็นได้ไงว้ะ หัวกูไม่ใช่โขดหินนะไอสาส
"เจ็บดิวะ ยังมีหน้ามาถามอีก นี่พวกมึงเล่นกันยังไงห้ะ" ผมโวยวายใส่หน้าเจ้าของลูกบาสไปนิดนึง ก่อนจะมองหน้ามันชัดๆ จำหน้าไว้เผื่อหัวกบาลผมเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะได้หาตัวมันถูก
"มึงดูอ่อนกว่ากูอีกนะ พูดให้มันดีๆน่อย" ผมชะงักทันทีที่เห็นหน้ามัน อื้อหือ ไอห่านี่แม่งหล่อชิบหายวายวอดเลย ผมออกสีบลอนด์เข้มธรรมชาติ ตาสีเทาคมเฉียบ จมูกแม่งโครตโด่ง แถมหน้างี้คมเข้มอย่างหนุ่มฝรั่งดูเถื่อนแบบเร้าใจสุดๆ แถมผิวก็แทนน่อยๆเข้ากันพอดิบพอดีลงตัวไปหมด ตัวมันก็สูงล่ำบึ้กใส่ชุดพละโรงเรียน แถมรังสีออร่าความน่าเกรงขามก็แผ่ซ่านจนทำให้ขนลุกซู่อีกด้วย ปกเสื้อด้านซ้ายก็ยังมีดาวตราโรงเรียนสามดวงบ่งบอกว่ามันคือรุ่นพี่ของผมปีนึงอีกต่างหาก
"ก็มึงทุ่มบาสใส่หัวกู จะให้กูพูดเพราะๆแล้วก้มลงกราบหรือไงวะ"
"กูขอโทษไปแล้ว อีกอย่างมึงเป็นรุ่นน้องมึงควรหัดอ่อนน้อมถ่อมตนเคารพรุ่นพี่"
"กูจะเคารพคนที่กูอยากเคารพเท่านั้นแหละ เอาลูกบาสมึงคืนไป ให้เรื่องจบๆแค่นี้แล้วกัน" ผมเด้งลูกบาสใส่ท้องมันเบาๆ เพราะในใจก็เกรงๆมันอยู่เหมือนกัน ไอห่านี่ดูน่ากลัวชิบหายแถมตัวมันก็ใหญ่กว่าผมไม่น้อยเลย ถ้าเกิดต่อยกัน ผมคงน็อคตั้งแต่หมัดแรกแล้ว เดี๋ยวหน้าหล่อๆของผมจะเสียโฉมหมด -^-
"ปากดี..." ร่างสูงพึมพำเบาๆแล้วมองตามหลังร่างบางขาวผ่องที่หายเข้าไปในตึกอาคารเรียน