My husband สามีของผม (yaoi)

Episode 1 เข็มกลัดดาวโรงเรียน

ผมลงจากวินมอเตอร์ไซค์แล้วยื่นแบงค์ยี่สิบให้ลุงแกไป ก่อนจะค่อยๆเดินลากสังขารตัวเองผ่านรั้วโรงเรียนไปช้าๆ จริงๆผมก็ไม่ต้องนั่งวินมาแบบนี้หรอก เพราะทุกวันตั้งแต่ผมย้ายมาอยู่ที่ย่านนี้ ที่โรงเรียนนี้ ผมก็ปั่นจักรยานมาเองทุกวัน เพราะบ้านผมก็ห่างจากโรงเรียนไม่ไกลเท่าไหร่ แต่ถ้าเดินคงเป็นครึ่งชั่วโมง แต่เพราะตัวผมยังระบมอยู่ เลยต้องทิ้งจักรยานไว้ที่โรงเรียนเมื่อวานนี้ และให้ไอภูมิไปส่งบ้าน วันนี้เลยต้องนั่งวินมาเรียน = =*
"ไอนักเรียนคนนั้นน่ะ ที่ไม่ยอมเอาเสื้อเข้ากางเกงแต่งตัวไม่เรียบร้อย เดินมานี่!" ผมหันหลังไปที่เสียงโวยวายแล้วเจออาจาร์ยป้าแว่นหนาเตอะชี้ไม้เรียวมาที่ผม เอาอีกแล้ว เจอยัยป้าแว่นอีกแล้ว ครั้งล่าสุดที่เจอก็สองวันที่แล้วเอง =_=^
"ชิบหายแล้ว กูต้องโดนทำโทษแน่ๆเลย" เผ่นล่ะโว้ยยย ผมออกตัววิ่งทันที ก่อนจะหน้านิ่วไหล่แทบทรุด แม่ง กูลืมตัวเลยว่าสังขารไม่อำนวย วิ่งก็ไม่ได้ เหี้ยเอ้ย =*=
"มานี่เลย ฉันรู้นะว่าเธอเตรียมจะหนีน่ะ มานี่เดี๋ยวนี้" ยัยป้าแว่นหนาเตอะเดินเข้ามาลากผมให้ไปเข้าแถวกับพวกที่กำลังโดนทำโทษอยู่ จนผมก็ต้องจำใจเดินไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก
"โหยจารย์ นิดๆน่อยๆเอง ผมรีบด้วยเนี่ย -0-;"
"ไม่ต้องมาต่อรองเลยนะเธอน่ะ เป็นเด็กใหม่ แต่ฉันจำหน้าเธอได้แม่นเลย ว่าชอบมาสายและไม่ยอมแต่งตัวให้เรียบร้อย เลือกเอา ว่าอยากโดนทำโทษแบบไหน" ป้าแว่นกอดอกเดาะเท้ามองผม ส่วนผมมองไอพวกที่โดนทำโทษแล้วก็กลืนน้ำลาย บางคนก็โดนให้ซิทอัพ บางคนก็ต้องแทงปลาไหล ที่คลาสสิคเลยต้องกระโดนตบ ป๊าด ขนาดจะเดินกูยังเป๋เลยอีป้า แล้วจะให้กูเลือก ดูหน้ากูด้วยป้า = =;
"สวัสดีครับอาจารย์นางฟ้า" มีเสียงนึงพูดขึ้นทำให้ผมไปมอง
"อ้าว แมทธิว ไหว้พระเถอะจ้ะ" ป้าแว่นหันไปยิ้มหวานรับไหว้ไอแมทธิว ไอตัวซวยที่ทำผมต้องเป็นแบบนี้! = =+
"กำลังลงโทษพวก'ไม่มีระเบียบวินัย'อยู่หรอครับ" มันเน้นเสียงแล้วปรายตามองผมแล้วทำหน้าเฉยแต่มุมปากยิ้มเยาะเย้ยผมอยู่ จนทำให้ผมแยกเขี้ยวเขม้งตาใส่มันด้วยความยั้วะ
"ใช่จ้ะ ไม่เหมือนพ่อแมทของครูเลย มีวินัยอยู่ตลอดเวลา ว่าแต่เธอน่ะ เมื่อไรจะปฏิบัติสักที" อีป้าหันมาจ้องหน้าผมก่อนที่ผมจะเถียงต่อ ไอหมาแมทธิวก็ชิงพูดส้ะก่อน
"อาจารย์ครับ พอดีนี่เพื่อนผมน่ะครับ พวกผมต้องรีบไปช่วยห้องธุรการตอนนี้ก่อนที่จะรวมตัวเข้าแถวกัน ผมขอตัวเพื่อนผมได้ไหมครับ" มันพูดขึ้นแล้วยิ้มให้อีป้าแว่นนี่นิดนึงก่อนจะเดินเข้ามากอดคอผมอย่างสนิทสนม
"เอ่อ...เอ้า เป็นเพื่อนเธอก็ไม่บอก ทีหลังก็ตัดเตือนกันน่อยสิ ว่าแต่งตัวให้เรียบร้อยเวลาอยู่ในโรงเรียน" อีป้าหน้าเหวอไปนิดนึงกับรอยยิ้มของมัน ไม่ใช่แค่อีป้าที่เหวอแต่ผมเองก็ด้วย เวลามันยิ้มใจนี่แทบจะละลายเลย ดีนะที่มันเป็นคนดูไม่ค่อยชอบแสดงอารมณ์ผ่านทางสีหน้าเท่าไหร่ เพราะถ้ามันยิ้มทั้งวัน หัวใจของใครหลายคนคงละลายไปเป็นแถวแหงๆ =_=^ ยัยป้าแว่นสั่งสอนผมได้สักพัก พอๆกับผมพยายามดิ้นขลุกขลักๆออกจากตัวของไอแมท แต่จนแล้วจนรอดก็สู้แรงมันไม่ได้จนต้องหยุดดิ้นก้มหน้าให้อาจารย์ป้าเทศต่อไปโดยมีมันเกาะคอผมอยู่อย่างจำใจ - -*