My husband สามีของผม (yaoi)

Episode 11 ตามง้อสวาทถึงห้อง (1)

"มึงแน่ใจนะว่าใช่แถวนี้จริงๆ" ผมขมวดคิ้วมือจับโทรศัพท์แนบหูมองซ้ายมองขวาสำรวจถนนย่านที่มีคอนโดหลายแห่ง แถวนี้ค่อนข้างเจริญมากเพราะมีห้างและตลาดอยู่ใกล้ๆนี่เอง เลยมีคนเดินพลุกพล่านไปมาไม่ขาดสาย ผมมองไปรอบๆอีกครั้งก่อนจะถามปลายสายที่เป็นไอภูมิพูดอย่างต้องการความมั่นใจว่าคอนโดพี่แมทมันอยู่แถวนี้จริงๆ
"แน่ใจ เท่าที่ถามๆเพื่อนคร่าวๆ กูก็ได้ข้อมูลมาแค่นี้ แต่เป็นคอนโดไหนกูก็ไม่รู้ว่ะ ถามอาจารย์ เขาก็ไม่บอก ทำอย่างกับเป็นความลับนักหนา" ภูมิพูดไปพร้อมกับเสียงอะไรสักอย่างที่ดังแทรกมาเป็นระยะ
"แล้วนี่มึงทำห่าอะไรอยู่ เสียงกร๊อบแกร๊บๆดังตั้งแต่คุยกันล้ะ รำคาญไอชิบผาย" ผมหยุดมองหาคอนโดสามสี่แห่งที่ล้อมรอบผมอยู่แล้วเท้าเอวอย่างหงุดหงิด
"เนี๊ย กูแดกหนมอยู่งายยย พอดีครูคาบแรกไม่อยู่ พวกไม่มีการบ้านสบายตูดสบายแตดกันปายยย" ภูมิพูดพร้อมกับมีเสียงดังแทรกสายเข้ามาเป็นระยะๆ ผมคาดว่าน่าจะเป็นพวกลิงพวกค่างในห้องเรียนนั่นแหละ
"โหย เมื่อวานกูก็อุส่าต์นอนตั้งตีหนึ่งนั่งทำหลังขดหลังแข็ง เลวจริงๆ =*=!"
"เดี๋ยวๆ แล้วนี่มึงรู้หรอว่าคอนโดไหน แถวนั้นคอนโดเยอะไม่ใช่อ่อ"
"เออว่ะไอภูมิ แล้วทีนี้กูจะทำไงดีวะ จะไปถามใครก็ไม่มีข้อมูลเหี้ยไรเลย" ผมขมวดคิ้วคิดหนักพอๆกับเห็นร่างสูงของใครบางคนที่คุ้นเคยกำลังใช้เท้าเขี่ยหมาที่มารุมล้อมจะกินไส้กรอกที่อยู่ในมือออกแล้วเดินต่อไป สีหน้าหล่อคมคายที่บัดนี้มีหยดเหงื่อติดพรายที่หน้าผากมนและดูอารมณ์ไม่ดี หุ่นล่ำสันถูกสวมใส่ด้วยเสื้อแขนกุดสบายๆสีขาวและกางเกงยีนส์สีดำ ผมมองเขาด้วยความคิดถึงและรู้สึกผิด กี่วันแล้วนะที่ไม่ได้เห็นหน้าเลย แอบใจหายยังไงไม่รู้.....
"..." ขาของผมย่างก้าวเดินไปหาร่างสูงช้าๆพอๆกับที่ร่างสูงของพี่แมทเดินมาทางนี้พอดี
"!" พี่แมทหยุดฝีเท้าชะงักเมื่อเห็นผมยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ดวงตาคู่เทาฉายแววตาความหวั่นไหวเพียงชั่วครู่แล้วกลับกลายเป็นเย็นชาไร้ความรู้สึก ร่างสูงเดินตรงมาที่ผมเรื่อยๆพร้อมกับความหวังในใจผม แต่มันก็ต้องมะลายหายไปเมื่อตัวของเขานั้นเดินผ่านสวนตัวของผมไปอย่างกับคนไม่รู้จักกัน
"เดี๋ยว...!" ผมหันกลับไปแล้วดึงชายเสื้อของร่างสูงเอาไว้แน่น
"..." เวลาผ่านไปเกือบหลายนาทีแต่ไม่มีทีท่าว่าพี่แมทจะพูดอะไรเลยสักคำ
"...ไม่เห็นที่โรงเรียนเลย ไม่สบายรึเปล่า?" ผมเอ่ยปากถามออกไปช่วยเสียงที่สั่นๆ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้รับคำตอบกลับมา
"ขอร้องเถอะ อย่าเงียบ อย่าทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า" ผมเดินไปยืนตรงหน้าพี่แมท สบตาร่างสูงด้วยความตัดพ้อ ตอนนี้เหมือนอะไรๆก็ไม่ดีไปเสียหมด หัวใจผมมันบีบแปลกๆเมื่อดวงตาของร่างสูงไม่แม้แต่จะสบตาผม
"..." พี่แมทเริ่มขยับตัวเดินผ่านผมไปอีกครั้ง มือที่ขยำปลายเสื้อของเขาก่อนหน้านี้ไม่มีแม้แต่แรงจะคว้าไว้อีกครั้ง หรือว่ามันจะจบแล้วจริงๆ...เรื่องระหว่างเรา?
.
.
.
"ไอพี่แมทโว๊ยยย เปิดประตู เปิดประตูเดี๋ยวนี้!!" เสียงแหกปากโวยวายดังไปทั่วห้องโถงทางเดินในคอนโดแห่งหนึ่งของชั้นยี่สิบ มือบางของผมเคาะรัวๆที่ประตูห้องของไอพี่แมทถี่ยิบมาเป็นเวลาราวๆครึ่งชั่วโมงแล้วเห็นจะได้
"โอ้ยยย เจ็บคอเจ็บมือไปหมดแล้วนะเว้ย เปิดสักที !! แค่กๆ..." ผมเอามือที่เริ่มแดงก่ำมาจากการทุบประตูลูบคอตัวเองแล้วไอเบาๆ คอเริ่มจะแห้งเมื่อผมตะโกนแหกปากไม่หยุด
"ทำไมใจแข็งแบบนี้วะ เหนื่อยแล้วนะไอชิบผาย" ผมหันหลังนั่งพิงกับประตูห้องหายใจเข้าออกด้วยความเหนื่อยหอบ
"โอ้ย นังนี่ ถือดีๆสิยะ เดี๋ยวชุดเชิดลากพื้น จะสกปรกหมด" เสียงของใครสักคนดังขึ้นตามโถงทางเดินทำให้ผมหันไปมอง ผู้ชายร่างโตกล้ามล่ำสันราวนักกีฬาโอลิมปิก ผิวของเขาขาวจั๊วะไม่ต่างจากเต้าหู้ แม้จะร่างโตสมเป็นชายชาตรีแต่ท่าทางการเดิน การแต่งตัว และการพูดจา ทำให้รู้ว่าใจเป็นหญิงอย่างไม่ต้องสงสัย
"อุ้ย นี่หนู มายืนทำอะไรตรงนี้เอ่ย มีไรให้เจ๊ช่วยม้ะ" ผู้ชายคนนั้นเดินมาตรงหน้าผมแล้วถามด้วยท่าทางจีบปากจีบคอ
"เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ ผมมาหารุ่นพี่เฉยๆ แหะๆ ^^;" ผมยิ้มแห้งๆเมื่อมือของเจ๊แกเริ่มจับไหล่จับผมของผมไปมา
"โอ้มายก๊อดดด ยูเป็นผู้ชายรึ ไหนเอาหน้ามาให้เบิ่งซิ" เจ๊แกทำท่าตกใจพรางเอามือทาบอกแล้วเดินมาจับหน้าผมมาสำรวจจนผมขมวดคิ้วเป็นปม -*-
"หน้าสวยมาก นี่ไม่บอกฉันนึกว่าเป็นผู้หญิง หน้านี่หวานซะ ปากแดงฉ่ำยังกับลูกเชอรี่ ผิวพรรณนี่ชาวผ่องเป็นหยกเชียว" พอผมได้ยินเจ๊เค้าพูดแบบนั้นก็เกิดอาการไม่พอใจขึ้นมาทันที ผมเบื่อที่จะฟังแล้วกับประโยคแบบนี้ ได้ยินทีไรจำต้องสงสารตัวเองจริงๆที่เกิดมาเป็นผู้ชาย ความหล่อความล่ำไม่เคยได้มาเลย =_=*
"อีเจ๊มึงตาบอดบ่ล่ะ ก็เห็นอยู่ว่าเค้าใส่ชุดนักเรียนชายเค้าก่เป็นผู้ชาย บ่เบิ่งเล๊ยอีโง่นี่" กระเทยคนหนึ่งที่ถือชุดมาด้วยกันพูดขึ้น
"อีสมชาย กู๊ซิต๊บปากแหก กล้าเว่ากับกูซำนี่ บ่ต้องมีแล้วความเกรงใจ ต๊บสักทีดีบ่อีนี่" เจ๊ทำท่าจะง้างมือผมรีบจับมือเจ๊ห้ามไว้ก่อน
"ใจเย็นๆครับพวกพี่ๆคนสวย" ผมยืนกันกระเทยที่ดูจะเป็นบริวารปากกล้าของเจ๊เค้าไว้ก่อนที่จะโดนตบ
"อีสมหมายโชคดีไปเด้มึงหนิ ว่าแต่หนูเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องกับผู้ชายห้องนี้จริงๆหรอ" เจ๊ขู่พี่กระเทยที่ยืนเกาะผมเป็นโล่นิดนึงแล้วก้มลงมาถามผมใบหน้ายิ้มระรื่น
"เอิ่มมม..." ผมหยุดคิดไปพักหนึ่งเมื่อได้ยินคำถามของเจ๊ ผมไม่ควรโกหกความรู้สึกตัวเองสินะ.....
"จริงๆแล้วเราเป็นแฟนกันครับ แต่ผมทำให้เขาโกรธ เลยต้องมายืนง้ออยู่แบบนี้" ผมหันไปมองที่ประตูห้องคอนโดของพี่แมทมันหน้าเศร้าๆพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ
"อร้ายยย ฉันว่าล้ะว่าน้องแมทธิวต้องแอบมีรสนิยมแบบนี้ แต่ไม่เชื่อว่าหวานใจของแมทธิวจะน่ารักขนาดนี้นะเนี้ย" เจ๊พูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มจนผมยิ้มแหยๆ
"เอางี้ไหม เดี๋ยวเจ๊ช่วยหนูเอง รับลองว่าน้องแมทธิวจะต้องประทับใจไม่รู้ลืมเลย" ผมขมวดคิ้วงงๆแต่ไม่ทันที่จะถามอะไรเจ๊ก็ลากผมเข้าห้องที่ถัดจากห้องพี่แมทไปสองห้องทันที
.
.
.
ผมยืนเกร็งอยู่หน้าประตูห้องของพี่แมทอีกครั้ง แต่ที่เปลี่ยนไปคือชุดที่อยู่บนร่างของผม ณ ตอนนี้...
'ก๊อกๆ'
คราวนี้ผมเคาะประตูห้องมันแบบไม่หัวร้อนอย่างก่อนหน้า ใบหน้าผมแดงระเรื่อเมื่อก้มมองตัวเองสลับกับมองประตูคอนโดห้องของไอพี่แมท แต่แล้วทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดอย่างเร็วพร้อมกับสีหน้ารำคาญของพี่แมทมัน
"มีอะไร จะเคาะทำไ- ........ O_O" เสียงของมันชะงักไปเมื่อสบตากับผม เราสองคนมองหน้ากันเลิกลัก
อีเชี่ยยยย อีเจ๊เล่นกูแล้วววว อ้ากกกกก!

---------------------------------------------------
หายไปนานมาก รีดเดอร์เทผมหมดแล้วมั้งน่ะ 555555555 มาต่อแล้วน้า หายไปแปปเดียวเอง แค่เกือบปี หายหน้าหายตาไปทำหน้าที่ไปเรียนต่อไปสานฝันของครอบครัวมา ไม่โกรธกันน้า โอ๋ๆนะ //กอดไรท์เตอร์หอมเหม่ง ฟึดด ! 😳