"ทำไมมึงต้องจ่ายให้กูด้วยเนี่ย ก็บอกแล้วว่าจะจ่ายเองๆ" ผมโวยวายทันทีที่เราเดินออกมาจากศูนย์อาหาร ก็เพราะตอนจ่ายเงินค่าอาหาร มันก็กวาดจ่ายแทนผมส้ะหมดเลย ทำตัวเป็นป๋า น่าหมั่นไส้ชะมัด -__-*
"กูจ่ายอ่ะดีแล้ว มึงจะได้ติดหนี้กับกูไว้" มันเหล่ตามองผมแล้วเดินล้วงกระเป๋านำหน้าไป
"ไม่เอา เป็นนงเป็นหนี้อะไร เดี๋ยวรอก่อน จะเอาเงินคืนให้" ผมหยุดเดินแล้วก้มลงล้วงกระเป๋าตังจะควักเงินคืนมัน แต่พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นมันยืนคุยอยู่กับใครสักคนอยู่ ผมเลยเดินเข้าไปหามันเพื่อจะมองเห็นชัดๆ
"ฟง?" ผมเบิกตากว้างเมื่อมองไปที่ผู้หญิงผิวสีแทนเนียนสวย ผมของเธอเป็นสีดำขลับรับใบหน้าสะสวยไร้เครื่องสำอาง ดวงตาคมสวยฉายแววลูกเล่นของเธอเหลือบมองมาที่ผม นี่มันรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกับยัยโอเล่เน่านี่หว่า ซวยชิบหายเลย นี่รู้จักกับไอแมทด้วยหรอ ทำไมช่วงนี้เจอแต่คนรู้จักว้ะเนี้ย =_=*
"ว่าไงครับพี่มะลิ" ผมยิ้มทักทายไปนิดๆ หวังว่าพี่เขาจะไม่รู้เรื่องที่ผมไปอุตลิดว่าไอพี่แมทเป็นแฟนผมหรอกนะ =_=;;;
"เห็นโอเล่บอกว่าเธอคบกับแมทธิวหรอ" พี่มะลิมองผมตาโตด้วยความอยากรู้อยากเห็น นั่นไง กูว่าแล้วว่าเขาต้องรู้ T_T ผมเงยหน้ามองไอแมทอย่างขอความคิดเห็น
"..." มันหันหน้าไปทางอื่นแบบไม่มีทางจะช่วยผมได้ แล้วผมจะทำไงล่ะทีนี้ นี่พึ่งบอกมันไปเมื่อวันก่อนหยกๆว่าจะไม่มีทางไปง้อมันให้มาเล่นเกมอะไรแบบนี้ด้วยอีก แต่ตอนนี้ผมก็จนมุมส้ะแล้ว ขุดหลุมฆ่าตัวตายชัดๆเลยกู๊ ปากนี่ก็ชอบพูดไม่คิดตลอด ไอชิบหายเอ้ย (_ _);;;
"ว่ายังไงล่ะ เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า" ผมยิ่งเครียดขึ้นไปอีกเมื่อพี่มะลิเดินเข้ามาคาดคั้นผมไปมา ผมกัดริมฝีปากตัวเองแล้วคิดหนักว่าจะทำยังไงดี แต่มันก็ไม่มีทางเลือกแล้วล่ะ ถ้าให้ผมต้องเสียหน้า ผมก็ไม่เป็นไรนะ แต่กับผู้หญิงคนนั้น ผมจะไม่ยอมให้เธอมาเหยียบหน้าผมได้อีกแล้ว ผมยื่นมือเข้าไปกุมมือใหญ่ของพี่แมทมันไว้ช้าๆแล้วกระชับไว้ จนมันหันมามองตาผมเงียบๆ
"ครับผม เราสองคนคบกันอยู่" ผมอมยิ้มให้เธอ แต่เสียงของผมกับสั่นแปลกๆ ส่วนพี่เขาก็ทำหน้าตกใจไปนิดนึงก่อนจะอมยิ้มกว้างแล้วแตะที่ไหล่ผม
"พี่ไม่นึกเลยว่าจะมีคู่รักชายที่ดูเหมาะสมกันขนาดนี้ ขอให้รักกันนานๆนะฟง" พี่มะลิอมยิ้มจริงใจให้ผม จนทำผมแปลกใจ ผมคิดว่าพี่มะลินี่จะมีนิสัยคล้ายๆรุ่นน้องของเธอยัยโอเล่เน่านั่นส้ะอีก เมื่อก่อนตอนคบกับโอเล่ ผมเองก็เคยเห็นพี่เขาผ่านๆอยู่บ้างเวลาผมไปหาโอเล่ที่ห้องเรียนของเธอ มักจะเห็นเธอกับโอเล่อยู่ด้วยกันบ่อยครั้ง เพราะสองคนเป็นเชียร์รีดเดอร์ทีมเดียวกันเลยต้องเจอกันบ่อยๆ แต่ผมกับพี่มะลิก็ไม่ค่อยได้พูดคุยกันเท่าไหร่นัก เพราะเธอมักจะไม่ค่อยมีเวลาว่างพอ บางวันผมไปหาโอเล่ก็ไม่เห็นตัวเธอส้ะแล้ว ผมเลยไม่แทบไม่รู้จักนิสัยใจคอของผู้หญิงคนนี้ดีเท่าๆกับเพื่อนคนอื่นๆของโอเล่
"ขอบคุณนะครับพี่มะลิ" ผมยิ้มตอบเธอไป
"แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ ดีใจจังที่จะได้อยู่โรงเรียนเดียวกัน ^__^"
"หืม?" ผมขมวดคิ้วงงๆ
"อ้าว นี่โอเล่ไม่ได้บอกฟงหรอ ว่าพวกเรากำลังจะไปแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนของฟงน่ะ" พี่มะลิขมวดคิ้วงงไม่ต่างจากผม
"เอ่อ ก็พอรู้มาบ้างว่าโรงเรียนจะมีการแลกเปลี่ยนนักเรียน แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นพวกพี่น่ะครับ" ผมขำแห้งๆ
"ยังไงก็ยินดีที่ได้เรียนที่เดียวกันนะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ ^^" พี่มะลิยิ้มกว้างจับมือผมเขย่าเบาๆอย่างน่ารัก -///-
"ครับผม ยินดีต้องรับนะ -..-" ผมอมยิ้มให้พี่มะลิแล้วบีบมือนุ่มๆนั่นตอบกลับไปนิดนึง แอบหากำไรเล็กๆน้อยๆแบบเนียนๆ =,,=
"อะแฮ่ม" เสียงกระแอมจากคนข้างๆดังเบรคความคิดผมทันที แหม่ มึงคงไม่มีบทพูดมานานสินะ น่าสงสารจริงๆ แต่ช่วยหุบปากไปสักพักได้ไหม คนกำลังเพลิน -3-
"อุย โทษทีแมท อย่าหึงเลย ฉันไม่แย่งของรักของเพื่อนสุดหล่อหรอก" พี่มะลิรีบผละมือจากผมแล้วยิ้มแฉ่งให้แมทธิว เดี๋ยว หงหึงอะไร พูดอะไรของพี่น่ะ -///- ผมหน้าร้อนขึ้นแล้วเหลือบมองหน้าไอแมทนิดนึง
"ใช่ หึงมาก ของๆใคร ใครก็รักก็หวงเป็นธรรมดา" มันอมยิ้มแล้วกอดเอวผมให้ไปประชิดตัวมันก่อนจะจูบกระหม่อมผม ผมอึ้งกับคำพูดและสัมผัสของมันจนเงยหน้ามองมันตาโต พอๆกับที่มันสบตาของผมอยู่เช่นกัน ดวงตาของเราจ้องกันเงียบๆ แต่ผมกับอุ่นใจขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ดวงตาสีเทาแต่ก่อนที่เคยไร้ความรู้สึกในสายตาผม ในเวลานี้กับมีบางอย่างที่ส่งมาให้ผม ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่แววตาคู่นี้ทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจและปลอดภัยยังไงก็ไม่รู้...
"หือออ งั้นพี่ขอตัวก่อนเนอะ ไม่อยากเป็น กขค คู่รักเขา งั้นเดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้น้า บายจ้ะ -//-" ผมเหลือบหน้าไปมองพี่มะลิแล้วพยักหน้าให้พร้อมโบกมือลาเธอไปมาด้วยสีหน้าที่ร้อนผ่าว -/////-
"ขอบคุณนะเมื่อกี้ ที่ช่วยเล่นตามน้ำ" หลังจากพี่มะลิเดินห่างออกไปจนมองไม่เห็นหลังเธอแล้ว ผมก็พูดพึมพำเบาๆกับมัน ส่วนตาก็ก้มมองเท้าที่เขี่ยพื้นไปมา แม่ง พอมันทำแบบนี้ ความเกรียนผมกร่อยหมดเลย =///=
"หน้าแดงแบบนี้ ไม่สบายหรอ" มันยิ้มกริ่มแล้วเอาหลังมือมาทาบแก้มของผม ผมรีบขยับตัวหนีสัมผัสอุ่นๆของมันก่อนที่ผมจะใจสั่นมากไปกว่านี้
"ป่าว อากาศมันร้อนเฉยๆ"
"เรื่องที่เล่นเป็นแฟน..."
"กูรู้ กูผิดคำพูด แต่มันจำเป็น กูไม่คิดว่าจะมาเจอคนรู้จักที่นี่ กูขอโทษนะ" ผมพูดแทรกแล้วสบตามัน ความเขินอายหายไปความตึงเครียดก็เข้ามาแทน
"มึงได้ยินแล้วใช่ไหม ว่าแฟนเก่ามึงจะย้ายมาที่โรงเรียน แล้วมึงจะทำไง" มันกอดอกมองผมใบหน้าสบายอกสบายใจต่างกับผมที่ยืนหน้าดำคล่ำเครียดอยู่ แหมะ หน้ามึงนี่ดูมีความสุขเนอะ =_=; ผมไม่เข้าใจเลย โรงเรียนดีๆมีตั้งเยอะตั้งแยะในละแวกนี้ ทำไมยัยนั่นต้องย้ายมาโรงเรียนผมด้วย นี่มันไม่ใช่พรหมลิขิตแล้ว มันจงใจชัดๆ ยังงี้ผมก็ต้องเจอหน้ายัยนั่นวันใดวันหนึ่งแน่ๆยามอยู่ที่โรงเรียน แต่ถ้าไม่ เธอก็คงพยายามหาตัวผมให้เจออยู่ดี ผมรู้จักเธอดีว่าเธอน่ะขี้จับผิดจะตาย และผมจะไม่ยอมให้เธอมาเหยียบย่ำศักษ์ศรีผมอีกครั้งแน่ๆ มีทางเดียวที่จะทำได้ ผมคงต้องง้อไอแมท ให้มันช่วยเล่นละครกับผมต่อไปสักพักหนึ่ง แต่ผมก็แอบหวั่นใจเหมือนกัน ว่ามันจะไม่ตอบตกลง มีอย่างที่ไหนผู้ชายจะอยากคบผู้ชายด้วยกัน เป็นผมผมก็ไม่เอาหรอก แต่ถ้าจะเอาเงินจ้างมัน ผมก็ลงทุนเกินไป อีกอย่างหน้ามันดูเป็นพวกมีตังค์ส้ะด้วย เงินคงล่อมันไม่ได้หรอก =.=
"มึงงง~" ผมลากเสียงแล้วมองมันตาปริบๆ
"ไม่" มันปฏิเสธทันทีที่ผมเรียกมัน
"มึงงงงง~"
"ก็บอกว่าไม่ไง" ผมเบ้ปากตัวเองแล้วจ้องหน้ามัน ที่มันก็พอรู้ว่าผมอ้อนมันเพราะอะไร
"นะ ขอร้องเหอะ ช่วยๆเล่นเป็นแฟนกับกูไปสักพักเถอะ ไม่นานหรอก" ผมกอดแขนมันแบบอ้อนๆ นี่ทำสุดตัวเลยนะ ขุดมารยาร้อยเล่มเกวียนออกมาใช้ตามแบบในหนังเป๊ะๆ -..-
"แล้วกูจะได้อะไรตอบแทน?" มันเลิกคิ้วก้มลงมองหน้าผม ซึ่งผมก็ชื้นใจขึ้นทันทีที่มันไม่เย็นชาไปส้ะทีเดียว
"กูจะให้มึงทุกอย่างตามที่มึงต้องการเลย!" ผมยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ
"ทุกอย่างเลยหรอ?" ริมฝีปากของมันยิ้มกรุ้มกริ่มจนผมเริ่มรู้สึกตะหงิดๆ มันต้องคิดอะไรแผงๆอยู่แน่เลยที่ทำหน้าชั่วๆแบบนี้ =x=.......
"ท..ทุกอย่างเลย =x=;"
"งั้นกูขอแค่สามอย่างก็พอ"
"นี่มึงเห็นกูเป็นจินนี่หรอ ที่จะขอพรอะไรก็ได้ตั้งสามข้อเนี่ย =O="
"ทำไม ไม่เอาก็ได้นะ ถือว่าทุกอย่างเป็นอันโมฆะ ^^" มันอมยิ้มจนรู้สึกหมั่นไส้นิดๆ ทีงี้ล่ะยิ้มหน้าบานตาเป็นประกายเลยไอคุ๊ค-ยยยย
"ตกลง เอาดิขอมาเลย -3-"
"ตอนนี้ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกเดี๋ยวบอก ^^" มันอมยิ้มแล้วเดินนำหน้าผมออกตึกไป
"โหย มึงแม่งขี้โกงว่ะ ไอขี้โกงงง" ผมวิ่งตามหลังมันแล้วตะโกนใส่
"อย่างแรกเลย เป็นแฟนกันแล้วมึงต้องเรียกกูว่า 'ที่รัก' เรียกน่ารักๆให้มันดูเป็นคู่รักกันน่อย" มันพูดไปก้าวขาฉับๆไม่รอผมเลย จนผมต้องรีบสลับวิ่งแทนเดินให้ทันมัน
"ยี้ ไม่เอาอ่ะ ขนลุก =^=" ผมทำหน้าขยะแขยงจนไอแมทหยุดเดินแล้วหันมาจ้องหน้าผมนิ่งๆ
"งั้นถือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะ ลาก่อน" มันยักไหล่แล้วเริ่มก้าวขาเดินอีกครั้ง
"หูยยย ให้เรียกที่รักใช่ม้ะ ได้สิได้ ตื่นเต๊นตื่นเต้นจังเลยเนี่ย จะได้เรียกมึงว่าที่รักเนี๊ยยย" ผมรีบคว้ามือมันแล้วยื้อแรงมันไว้ทันทีก่อนจะเอาหน้าถูไถแขนมันอย่างออดอ้อนโดยอัตโนมัติต่างจากอาการก่อนหน้าที่ทำหน้ารังเกียจโดยสิ้นเชิง วรั๊ย ได้อาการตอแหลมาจากใครน้อกูเนี่ย =_=;;;
"ก็ดี แล้วจากเรียกกูว่า มึงๆๆ เนี่ย ให้เปลี่ยนเป็นเรียก พี่แมท เข้าใจ๋?" มันอมยิ้มแป้นแล้นแล้วบีบจมูกผมอย่างหยอกล้อ แล้วผมจะทำอะไรได้นอกจากพยักหน้าหงึกๆอย่างว่าง่าย ขนาดที่รักกูก็เรียกแล้ว แค่แทนมันว่าพี่แมท กูคงไม่ลงไปดิ้นเด้วๆหรอก แค่นี้ไอฟงทนได้ =_=+
"ที่ให้เปลี่ยนสรรพนามในการเรียกนี่คือพรข้อแรกช้ะ? -..-" ผมอมยิ้มแป้นแล้น
"ไม่ใช่ อันนี้โปรโมชั่น อ้ะๆ แล้วถ้าเถียงนี่ทุกอย่างพร้อมจะจบนะ" มันชี้หน้าผมทันทีที่เห็นผมกำลังจะอ้าปากด่า ผมเลยต้องเก็บปากตัวเองให้เรียบร้อยไปตามระเบียบ -^-
"ไปได้แล้ว มันเริ่มเย็นมากแล้ว" มันเริ่มออกตัวเดินอีกครั้ง ผมเลยรีบจ้ำเท้าเดินตามมัน
"ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วใช่ป้ะ" ผมถามมันหน้าตาแป้นแล้น เพราะต้องการจะให้มันยืนยันคำตอบ กลัวมันเบี้ยวกับข้อตกลงการเป็นแฟน หน้าอย่างมันเจ้าเล่ห์นัก ไว้ใจไม่ได้ =_=
"ใช่ และแฟนกันก็ต้องเดินจับมือกัน" มันเงียบไปสักพักแล้วอมยิ้มออกมาพร้อมๆกับชะลอฝีเท้าให้ผมไม่ต้องรีบจ้ำเดินตาม ก่อนจะเลื่อนมือของมันมากุมมือผมไว้
"เห้ย ไม่ต้องก็ได้ ตอนนี้โอเล่ไม่ได้อยู่ด้วยสักน่อย" ผมดึงมือตัวเองกลับ ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวๆกับมืออุ่นๆของมันที่กุมมือผมอยู่เมื่อกี้ และผมก็อายสายตาคนอื่นด้วย กลัวว่าจะถูกมองว่าเป็นคู่รักเกย์มาเดทกัน -//-
"ทำมาเป็นหวงเนื้อหวงตัว -^-" มันมองหน้าผมแล้วเบะปากหมั่นไส้ก่อนจะเดินตัวปลิวนำหน้าผมไปอีกรอบ อื้อหือ เมื่อกี้ถ้าเบะปากมันนี่แรดได้ใจมาก =O= เมื่อผมรู้ตัวแล้วก็รีบวิ่งตามมันไปเพราะกลัวหลงกัน อีกอย่างช่วงเย็นคนก็เต็มสถานีรถไฟฟ้ายังกับมดแตกรังขนาดนี้ด้วยแล้ว
"เดี๋ยวดิ้ รอด้วยยย >O<"
"หวัดดีจ้าน้องฟง พี่ขอคุยอะไรด้วยน่อยสิ" ผมที่กำลังนั่งแกะถั่วต้มกินกับภูมิอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ช่วงพักเที่ยงในโรงเรียน อยู่ๆก็มีสาวแว่นหน้าตาน่ารักเดินเข้ามาหา เห็นยังงี้ผมก็ยืดอกเลยสิครับ -..- ผมพยักหน้ายิ้มๆมองตามรุ่นพี่คนสวยที่เดินออกไปรอคุยอยู่ไม่ไกลโต๊ะตัวเอง
"เดี๋ยวกูมาแปป"ผมหันไปมองหน้าไอภูมิแล้วเดินถือถุงถั่วต้มติดตัวมาด้วย
"แม่ง ไอห่าขี้งก" ไอภูมิปาเปลือกถั่วต้มตามหลังผม เพราะผมรู้ว่ากลับมามันต้องแดกหมดแน่ๆเลย ผมเลยหยิบติดมาด้วย คนอุส่าต์ไปยืนรอพ่อค้าหน้าโรงเรียนต้มสดๆตั้งนาน ร้อนก็ร้อน ไม่ยอมให้แม่งมาแดกไปหมดคนเดียวหรอก ตังก็ตังกูจ่าย =_=
"มีอะไรหรือเปล่าครับรุ่นพี่" ผมเดินตามรุ่นพี่ห่างออกมาจากโต๊ะหินที่ผมนั่งอยู่ได้ประมาณสองสามโต๊ะแล้วยิ้มหวานถาม
"โอ้ยยย อย่ายิ้มให้พี่อย่างงี้ดิ เดี๋ยวใจพี่ละลายหมด ><" เธอยืนบิดตัวไปมายิ้มเขิน ง้อว นี่จะมาขอเบอร์ก็บอก เดี๋ยวฟงแถมเบอร์บ้านให้ด้วยเลย -..-
"คือพี่มีอะไรจะให้เราช่วยน่อยน่ะ" รุ่นพี่อมยิ้มให้ผม
"ได้ครับ เรื่องอะไรหรอ?"
"คือมันก็ใกล้จะถึงวันกีฬาสีอีกไม่กี่อาทิตย์แล้วใช้ม้า แล้วดรัมเมเยอร์สีแดงก็ดันขาหักเดินนำสีไม่ได้น่ะสิ"
"อาห้ะๆ แล้วจะให้ผมช่วยอะไรเอ่ย? ^^" ผมตั้งอกตั้งใจฟังเขาเล่าแล้วเลิกคิ้วยิ้มๆอย่างไม่เข้าใจ เพราะที่เล่ามามันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมเลยด้วยซ้ำ
"คือพี่...อยากได้น้องฟงมาเป็นดรัมเมเยอร์ให้สีพี่อ่ะจ่ะ ><"
"ห้ะ!!! ดัมเมเยอร์เนี่ยนะ!?!" ผมทำหน้าตกใจแล้วผงะห่างจากรุ่นพี่คนนั้นไปสองก้าว
"ที่รัก มาทำไรตรงนี้ ตามหาตั้งนานแน่ะ" ไอพี่แมทเดินเข้ามากอดคอผมที่กำลังทำหน้าตื่นอยู่
"อะไร คุยไรกันอยู่?" มันเลิกคิ้วถามพร้อมกับมองหน้าผมสลับกับหน้าของรุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นที่ยืนทำหน้าดี๊ด๊าอยู่อย่างอยากรู้อยากเห็น แต่ผมนี่สิ......ป๊าดดดด พ่องดิมาชวนกูไปเป็นดรัมเมเยอร์ กูไม่ใช่ผู้หญิง กูมีดุ้นเว้ย มาชวนกูทำหอยเชอร์รี่อะไรห๊าาา!!!
########
MERRY CHRISTMAS ย้อนหลัง
&
HAPPY NEW YEAR 2016 ล่วงหน้านะครับผม ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆและมีสุขภาพที่แข็งแรง
أنت تقرأ
My husband สามีของผม (yaoi)
عاطفية....เพราะการที่ผมต้องการจะแก้แค้นแฟนเก่าอย่างโอเล่ที่เคยทิ้งผมไป และเพราะยัยนั่นดันมาถูกตาต้องใจ 'แมทธิว' รุ่นพี่ที่แสนหล่อ รวย เพอร์เฟค และเยือกเย็นในสายตาใครๆ ผมเลยขอร้องให้ไอพี่แมทแกล้งเล่นเป็นแฟนกับผม ...และไม่รู้ว่าเล่นละครคู่รักกันไปอีท่าไหน ว...
