My husband สามีของผม (yaoi)

Episode 3 จริงๆมึงก็น่ารักดีนะ

ผมกับพี่ไทม์ชะงักไปนิดนึงกับเสียงร้องเหมียวของไอเจ้าแมวน้อย ก่อนที่ปากเราสองคนจะแตะกันอีกไม่กี่คืบ พี่ไทม์ก็รีบผละออกไปทันทีเมื่อรู้สึกตัว ส่วนผมก็สบัดหัวไปมาก้มหน้ามองพื้นหญ้าใบหน้าแดงก่ำ บ้าเอ้ย! อีกนิดเดียวก็จะได้จูบกับพี่ไทม์อยู่แล้ว ไอแมวบ้ามึงจะร้องหาแหนมอะไรเนี้ยยย >_<
"ข-ขอโทษครับ พอดีเมื่อกี้มิวดีใจไปน่อย -//-" ผมอมยิ้มนิดๆเอามือไขว้หลังแล้วก้มหน้ามองเท้าตัวเองที่เขี่ยหญ้าวนไปมาเขินๆ
"พี่ก็ขอโทษที่พี่เกือบจะจู-"
"เอ่อ เราจะเอาไงกับมันดี แม่บอกว่าถ้าเอามันลงมาได้แล้วก็ให้รีบเอามันออกไป" ผมรีบชิงพูดก่อนที่พี่ไทม์จะพูดเสร็จอย่างลนลาน -//-
"ก็เอามันไปทิ้งสิ ทั้งขยะอยู่ตรงข้ามบ้านมิวแค่นี้เอง"
"พี่ไทม์! มันไม่ใช่ขยะนะที่จะได้เอามันไปทิ้งสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนั้น พี่มีหัวใจบ้างป้ะเนี้ย" ผมขมวดคิ้วยุ่งมองค้อนใส่คนใจร้าย
"มีสิ แต่มีแค่ครึ่งเดียวนะ มิวจะมาเติมเต็มอีกครึ่งให้พี่ไหมล่ะ" พี่ไทม์สบตาผมอมยิ้มกริ่มจนผมตีแขนเขาเบาๆด้วยความหมั่นไส้ปนความเขินอาย
"พี่ไม่ต้องมาหยอดมิวเลยนะ มิวไม่ใช่พวกผู้หญิงของพี่นะ =//="
"โหย แกล้งเล่นนิดเดียวเอง แล้วอีกอย่างมิวจะปล่อยมันไปจริงๆหรอ มันยังเล็กอยู่เลยนะ" พี่ไทม์เกาคางมันแล้วยิ้มเอ็นดู
"อยากเลี้ยงมันไว้นะ แต่ถ้าแม่รู้ มิวตายแน่ๆเลย พี่ก็รู้ว่าแม่แพ้ขนแมว" ผมถอนหายใจก้มมองลูกแมวในอ้อมแขนพี่ไทม์
"อืม...งั้นเอางี้ เอาไว้บ้านพี่ก็ได้ เดี๋ยวอีกไม่กี่วันพ่อพี่ก็ไปทำงานที่ต่างประเทศแล้ว" พี่ไทม์ชูไอแมวน้อยขึ้นกลางอากาศก่อนจะจูบคางมัน
"จริงดิพี่ ขอบคุณมากกก พี่ไทม์ใจดีที่สุดเลยอ่ะ แกจะมีบ้านอยู่แล้วน้า ><" ผมฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจแล้วลูบขนมัน
"แต่มีข้อแม้ มิวต้องเอาอาหารไปให้มันเองทุกวันนะ" พี่ไทม์หันมาอมยิ้มให้ผม
"โหย ขี้งกอ่ะ ที่บ้านพี่ก็มีอาหารแมวหนิ -^-" ผมเบ้ปาก
"งั้นมิวก็มาเอาอาหารให้มันเองแล้วกัน พี่คงไม่มีเวลาเท่าไหร่"
"ก็ได้ครับๆ แค่พี่จะรับเลี้ยงมันไว้ก็ถือว่าดีมากแล้ว" ผมพยักหน้าแล้วอมยิ้มให้เขาก่อนที่จะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พี่ไทม์เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ
"ฮาโหลครับ" เพราะผมเห็นเขาอุ้มไอเหมียวไปคุยไปเลยคิดว่าคงลำบากแย่ ผมเลยอ้าแขนรอให้พี่ไทม์เอาแมวมาไว้ที่ผม เพื่อที่เขาจะได้คุยสะดวก พี่ไทม์ยิ้มให้ผมแล้วยื่นไอเจ้าเหมียวมาให้ผมอุ้มก่อนจะพูดสายต่อ
"อ๋อ แป้งเองหรอ? ตอนนี้อยู่หน้าบ้านพี่เนี่ยนะ? โอเคๆ เดี๋ยวพี่ไปหา ยืนรออยู่ตรงนั้นแหละ" ผมฟังเขาคุยโทรศัพท์แล้วก็หงอยทันที เด็กผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วสินะ คนที่ผมเห็นพี่ไทม์อยู่ด้วยกันบ่อยครั้ง สงสัยจะเป็นแฟนกันแน่ๆเลย...
"มิว พี่ต้องไปแล้วนะ ยังไงพรุ่งนี้ค่อยเข้าไปให้อาหารมันแล้วกัน" พี่ไทม์กดวางสายแล้วเข้ามาอุ้มแมวไปก่อนจะยีหัวผมยิ้มๆ ยังไม่ทันทีผมจะได้บอกลา เขาก็แวบหายออกประตูรั้วบ้านไปพร้อมกับไอแมวน้อยนั่นแล้ว จะดีใจก็ไม่ใช่จะเสียใจก็ไม่เชิง นานแล้วที่เขาไม่ได้ยีหัวผมแบบนี้ สัมผัสของเขายังคงอบอุ่นไม่เคยเปลี่ยน แต่เมื่อนึกว่าเขามีเจ้าของแล้ว ก็คือเด็กผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มคนนั้น ผมก็คอตกทันที เฮ้อมมม T_T