Vicious

Chapter 1

Sandra's POV

Umuwi akong luhaan at basa ang kausotan. Puno ng pagtataka ang mata ng aking pamilya, marahil nagtataka kung anong nangyarai sa akin pero nagdirediretso ako sa kwarto ko. Wala akong gana magsalita at wala kong gana sabihin ang lahat. 

 Masakit pa para sabihin ko ang lahat sa kanila, ayoko rin namang lapatan ang pagsasama ng mga magulang ko at ang mga magulang niya.

Iisa lang ang pack na mayroon ako at ang lalakeng iyon, at sa katunayan ayokong makita niya akong ganito ang aking lagay. Alam ko namang ikakatuwa niya iyon.  Ayokong mas magmukhang mahina sa paningin niya.

Sana naman itira niya sa akin ang aking dignidad bilang isang taong-lobo. 

Nagpalit ako ng damit ni di ko man lang inisip na maligo muli, magkasakit na kung magkasakit. Sumalampak ako sa kama ko at matagal na tumingin sa kisame. Maraming tanong ang pilit na umiikot sa aking isipan, at ni isa sa kanila ay di ko alam kung paano ko sasagutin. 

Saan na nga ba ako pupulutin pagkatpos nito? Ano na ba ang lagay ko sa pack na ito? Anong kahihiyan ang mararamdaman ng pamilya ko pag nalaman nila ang nangyari sa akin? 

I buried my face on my pillows. Nakakatawa kasi wala ng luha ang lumalabas sa mga mata ko, tila ba ubos na ito. Itinaas ko ang aking mga kamay at nakita ko ang pagkislap ng singsing sa aking daliri. Kulay rosas ito na napapalibutan ng maliliit na ginto. 

Singsing 'to na binigay ng aking matalik na kaibigan na si Leanne, na sabi niya, sa pagkakataong makita ko ang aking mate ay siya ng tatanggalin ko. Ngunit sa tingin ko ay di na mangyayari pa iyon. Binaba ko ang aking kamay at kasabay noon, ang katok nila kuya sa aking kwarto.

Masakit kasi hindi manlang niya ako binigyan ng pagkakataon at mas masakit dahil wala akong karamay.

It was in the middle of that night when I felt a sting of pain in my chest. At mas lalo akong lumuha dahil doon. Hindi pa siya nakuntento ah. Naghanap pa siya ng iba.

It was being said na pag-ganun na ang nararamdaman mo ibig sabihin may ibang katalik o kahalikan ang mate mo.

Sobrang sakit at higit sa lahat nasasaktan si Sandy.

Anong karapatan niyang saktan ako?

He's so selfish and self-centered.

And...

I will never be his.

Pinilit kong agahan ang pagpasok sa school para hindi ko siya makasalubong. Nag-iba ako ng pabango para hindi niya maamoy ang wolf scent ko. Kahit papaano ay sana tumalab naman.

Alam ko namang ayaw niya akong makita.

It was midday at nagulantang ako. May klase at may mga lessons na normal naman para sa akin ngunit hindi ko aakalaing mangyayari ang bagay na iyon.

Our pack was attacked by rogues and the hunters. Lahat ng mga ka-pack namin ay dumiretso sa packhouse. Only to see that our packhouse was burned into pieces. Puno ng usok ang bawat lugar at ang mga pack warriors namin ay sugatan and countless of wolves were found dead buti na lamang ay hindi kasama ang pamilya ko doon. Thanks to the Moon Goddess.

Nilibot ko ang aking mata sa paligid, ang napakalaking packhouse ay tila isang abong natupok ng apoy. Tanging ang baga at usok ang nagmimistula nitong alaala. Lumapit ako sa mga bata na nahihirapan pa ding huminga, kinuha ko ang aking bag sa pagkakatandang may mga damit aking naroon. Pinilas ko sa maliliit na piraso ang aking mga damit para ibigay iyon sa mga bata.

"Sandra!" 

Napalingon ako sa tinig na tumawag sa akin, si kuya. May karga siyang sanggol sa kaniyang mga bisig at tila siensenyasan akong kunin ito. Kinuha ko ang sanggol at medyo nagulat pa ako ng muntikan itong umiyak.