Państwo Grey

Rozdział 7. Kochana dziewczyno!

Nagle uświadomiła sobie ze pierwszy raz widzi Grace nie ubraną w piękna wieczorową suknie.
Stała przed nimi matka Christiana w granatowy spodniach i luźnym kaszmirowym sweterki. Na nogach miała laczki a włosy związane w kitke.
- Och, kochani nie wiedziałam że wpadniecie. - mówiła ściskając mnie na powitanie i próbując z synem.
- Jeżeli to jakikolwiek pro...
- Nie, kochanie sprawilismy rodzicom tylko radość. Prawda mamo?
- Oczywiście. Zostaniecie na noc?
- Tak. - mówi Szary - Właśnie mamo bo przyjeżdżam mając do was dwie sprawy. Jedna dobra, a co do drugiej - to chyba nie. - przejeżdża palcem po mojej dłoni która trzyma zatrzymując go na pierscionku. Czy mogłabyś, mamo, kazać Anie iść do lekarza? Jest słaba a dziś straciła przytomność. Uparłam się ze nigdzie nie pojedzie, wiec przywiozłem ją tu.
- Ano. Musisz iść do lekarza. Chętnie ja bym cie zadała ale niestety powinni zbadać ci krew a ja nie mam tu jak. Zaraz zadzwonię do mojej przyjaciółki i cie z nią umówię na poniedziałek. Dobrze?
- Tak. - mówię zrezygnowana. Szary znowu wygrał.
- A ta druga wiadomość?
- Och to potem mamo.
- Dobrze, dobrze. Napięcie się kawy? Herbaty? Oczywiście że tak. Głupie pytanie. A gdzie Taylor?
- Pojechał po nasze ubrania za zmianę. Gdzie tata?
- U siebie ale juz po niego idę.
- Nie mamo ja pójdę. - puścił moja rękę i wbiegł po schodach
- Ano. Ano, nie wiem jak mam ci dziękować.
- Mi? Za co? - spytałam zdziwiona
- Kochanie, Christian chodził do najlepszych psychologów w stanie. Uczył się grać na instrumentach a to podobno otwiera ludzi. Kochanie robiliśmy wszystko, ale nigdy nie zachowywał się tak jak od kiedy jesteście razem. Och, kochana dziewczyno! - mówi przytulajac mnie. Po chwili czuje ze szlo cha na moim ramieniu a ja odwzajemniam uscisk. - Co my byśmy bez ciebie zrobili.
- Dziękuję.
- Nie to ja dziękuję Bogu za ciebie codziennie.

- No więc o czym chcieliście nam powiedzieć?
- Bierzemy ślub.
Patrzyła na ich miny i nie wiedziała co oznaczają.

I mamy kolejny rozdział. Może być?