''Sanem''
Uras'tan ayrıldım bu beklemediğim sese karşın. Basılmış mıydık şimdi biz? En yakın arkadaşım tarafından.
''Bahar'' diye mırıldandım.
''Şey... Aradım ama açmadın, bende müsaitsindir diye...''
''Müsaitim. Uras'la dışarı çıkmıştık ama eve girecektik'' dedim acele acele. Bir şeyi kanıtlamaya mı çalışıyordum farkında olmadan?
''Kızlarla konuştukta, hep beraber bir gece geçiririz diye. Ama başka planların avrsa cidden sorun değil'' Uras'a bakmadan sadece bana bakarak konuşuyordu.
''Ben zaten gidiyordum, siz eğlenmenize bakın''
Uras bana dönüp gülümsedi.
''Sonra görüşürüz''
Görüşüp görüşmeyeceğimizi bilmeden sadece hafifçe başımı salladım.
Uras gecenin kuytu karanlığına karışıp kaybolurken içimden kopan bir şeyler vardı. Biraz acı, biraz hüzün veren bir şeyler.
''Bir şeyi mi böldüm?'' Bahar'ın sevimli ve mahçup sesiyle Uras'ın arkasından bakmayı kesip kapıya ilerledim.
''Eve girince anlatırım''
Kendimi salondaki kanepeye bıraktıktan sonra Bahar'ın da yanıma oturmasını bekledim ve nereden başlayacağıma dahi karar verememişken karmakarışık olan şeyleri anlattım ona.
''Böyle işte. İkisi de benden cevap bekliyor. Uras konusunu sana anlatıyor olmamne kadar doğru...Bilmiyorum Bahar, özür dilerim eğer seni kırdıysa''
Sıcak bir gülümsemeyle uzanıp elimi tuttu.
''Uras konusu kapandı benim için. Özür dileyeceğin bir şey yok. Sadece...''
Ne diyeceğini veya nasıl diyeceğini bilemez gibi bir hali vardı.
''Sadece ne?'' diye sordum merakla.
''Yani eğer Uras bunları yapmamış olsaydı Kayra sana ulaşacaktı ve sen onun geçirdiği zor günlerde yanında olacaktın. Bilmiyorum, bu sevgi olamaz Sanem. Bu çok bencilce. Sadece Uras olmasaydı bu kadar üzülmeyecektin ve benimle arana mesafe koymayacaktın. Seni ne kadar merak ettiğim, özlediğim hakkında en ufak bir fikrin var mı?''
Dolan gözlerine baktığım an benim de gözlerim doldu.
''Özür dilerim, haklısın. Okuldan ayrılmam, senden kopmam, arkadaş grubumdan kopmam saçmalıktı ama yapamazdım. Bana onu hatırlatan insanlarla olmak...Beni boğuyordu Bahar. Çok özür dilerim. Sen hep benim en iyi arkadaşımdın ve bu seni görmediğim zamanlar da bile değişmedi. Hala öylesin ve hep öyle kalacaksın''
Kollarımı sıkıca boynuna doladığım sırada zil çaldı.
''Tam da zamanında'' diye söylenerek kalktım ve kapıyı açtım.
''Kızlar gecesi derken... Pijama partisi düşünmüştüm aslında'' diye mırıldandığım sırada Irmak, Buse ve Gülfem beni kenara itip çoktan içeri geçmişler ve ellerindeki içki sepetlerini sehpanın üzerine bırakmışlardı.
''Ah! Tabii. Geçin canım, benim evim sizin de eviniz'' diye bağırsam da umursamadıklarından bende kapıyı kapatıp yanlarına ilerledim.
Olan biteni anlattktan sonra hepsi Uras'a kızgındı. Çünkü bu olanların sorumlusunu Uras olarak görüyorlardı.
Bir nevi Uras açılan yaralarımı kapatırken aslında yaralarımın açılma nedeniydi.
''Tamam, Uras hatalı ama Kayra beni bırakıp gitti''
