BENİM İÇİN YAŞA #BOLLYWOOD

'Biri'

Bu bölüm benim çok hoşuma gitti. İnşallah siz de beğenirsiniz :) Tekrardan okumadım sizinle birlikte okuyacağım hatam varsa affedin :) 

MM'deki şarkı 'bana göre bile' çok tatlı tavsiye ediyorum :)

Çok erken olsa da hoşuma gittiği için bir tanıtım videosu yapmaya karar verdim yakında sizlerle :)

Bu hafta kütüphanemden ismini bilmediğim ama kullanıcı adı JustLoveMumbai olan arkadaşımın çok farklı ve harika hikayesi olan 'Bilinçaltı' hikayesini öneriyorum. 

Oy vermeyi unutmayın onca saçmalıktan sonra son iki bölümdür hikayeyi biraz olsun kurtardığımı düşünüyorum :) Yorumlarınızı eksik etmeyin. Kısa bölüm zaten okumanız fazla zaman almaz. :D Yine çok uzattım bölüm ile baş başasınız :) 

- Mina -

Günlerdir Deniz'e ulaşamıyorum. Onu aradığımda yüzüme kapattı ve bir daha aramadım. Arayalı üç gün oldu ve ben bu sabah Rahul'a ulaşmam gerektiğine karar verdim. Babasının numarası eskiden ben de vardı ve onu arayıp Rahul'un yeni numarasını istedim. Arayıp görüşmek istediğimi söyleyeceğimi düşündüm ama çok fazla heyecanlanacağımı ve sesimin çıkmayacağını biliyordum bunun için bu fikri kafamdan attım. 

Şimdi WhatsApp'tan mesaj atmayı düşünüyorum. Ama elim şu yeşil butona basmaya gitmiyor. Sonuna kadar yaklaştırsam da basamıyorum. Aslında bunu yapmak o kadar da zor olmamalı. Bu sıralar WhatsApp çok meşhur. Eğer cesaretimi toplarsam yapabilirim. Mesaj atmak ne kadar zor olabilir ki? Hem mesaj ile yüz ifadesini görmem ve eğer tepkisi kötü olursa tamamen yıkılmam. Denemeli miyim? Peki ya görüşmek isterse? Ya ciddiye almazsa? Bir şeyler yapmak zorundayım artık.

Ne yazacağım? Selam mı? Hiçbir şey olmamış gibi olmaz mı? Ne konuşacağım ki ben? Tepkisi kötü olursa ne yapacağım? Şimdi bunları düşünmeden yazmam gerekiyor. Düşündükten sonra mesaj yerine 'Rahul' yazdım. Şimdi ise göndermek kalmıştı. O ok işaretine basmak çok zor olmamalıydı. Hadi Mina, hadi Mina.. Gitti mi? Gönderildi mi? Birinci tik... İkinci tik...

'Mavi tik'

Ne? Bu kadar hızlı mı? Kalbim şu gri tiklerin maviye dönmesi ile olduğundan hızlı atmaya başlamıştı. Buna engel olamıyordum çünkü altı senedir onunla tek kelime bile konuşmamıştım. Rahul cevap verene kadar WhatsApp profil fotoğrafına baktım. Hiç değişmemişti altı senedir. Sadece biraz daha yorgun görünüyordu. Nasıl anlatsam.. Gözleri biraz solmuş sanki... 

Mesaj gelip gelmediğini kontrol etmek için geriye bastım. Hala bir mesaj yoktu. WhatsApp'ta profil fotoğrafım yoktu. Beş sene önce numaramı değiştirmiştim ve Rahul'un beni tanımaması gerekiyordu. Mina olduğumu yazmalı mıydım? Şuan kalbim bu kadar hızlı atıyorken bunu yapamayacağımı biliyordum. Son kez baktım mesaj sohbetine. 

Yazıyor...

Yazıyor! Yazıyor! Rahul bana cevap veriyor şuan. Altı sene sonra konuşacağız... ve mesaj!

"Sen kimsin?"

Dediğim gibi bu mesajı gayet normal karşıladım. Şimdi mesaj sırası bende. Mina olduğumu nasıl söyleyeceğim? Cesaretini topla Mina bu mesajı atmanın amacı Mina olduğunu söylemek zaten korkmamalısın. 

"Ben Mina."

Bunu yazmak fazla cesaret gerektirirdi. Bana cevap vermeyeceğini, tersleyeceğini, kızacağını göz önünde bulundurarak atmıştım ben o mesajı. Kolay bir şey değildi bu. Hele ki onca sene sonra.

Mesaj yaklaşık otuz saniye sonra görülmüştü ama iki dakikadır sadece 'Çevrim içi' yazıyordu. Gördüğü halde cevap vermemesi canımı oldukça yakıyorken bir de son görülmesi çıktığında içim parçalanmıştı bile.

Erken mi konuştum? Çevrim içi... Yazıyor...

- Rahul -

Sonia ile son konuşmamızdan sonra onu hiç görmedim. Beni dinlemeden gördüğü, hatta yanlış gördüğü bir şey yüzünden gidip başkası ile evlenen biri için beni hayata tekrardan döndüren kadını kırmıştım. Belki Mina çok saftı, belki çok inatçıydı ama bu inat bu kadar insanın kırılmasına sebep olmamalıydı. Sonia'nın beni affetmesini beklemiyordum çünkü ne kadar onu sevmeden evlenmiş olsam da ben onu gerçekten sevmeye başlamıştım. Evet beni affetmesini beklemiyordum ama ona suçsuz olduğumu bir şekilde söylemeliydim. Beni böyle kötü bilmemesi gerekiyordu. 

Şuan çok yalnızım, kendisinde kaldığım arkadaşım da yanımda değil çünkü çalışıyor. Tek bir arkadaşım bile yok. Geçen hafta yeni bir roman alıp okumuştum. İsmi 'Bizi Kimse Ayıramaz Mina'. Tesadüf değildi, bilerek almıştım. Hikayede Bahar adında kanser hastası hiç bir arkadaşı olmayan bir kız kafasından bir numara sallıyordu ve Doğukan adında harika bir çocukla tanışıyordu. Rehberinde annesi ve babasından başka kimsenin numarası olmayan, okula hiç gitmeyen bu kız okula başlıyordu ve telefonunda onlarca kişi kayıtlı olmaya başladı. Doğukan yaşamaktan umudunu kaybetmiş bu kızı tekrar hayata döndürmeyi başarmıştı. (Bu hikaye gerçekten var. I'M FİNE adı ile. Yanında (Düzenlenecek) yazıyor. Hayatımı değiştiren bir hikaye. Kader Aşkı Çağırdı'yı bile geçebilecek derece de güzel benim için. O derece anlayın :D Yani kısacası şiddetle tavsiye ediyorum.) 

Belki fazla hayal kuruyorum ama neden benim kafamdan salladığım bir numara da hayatımı değiştirmedin? Bu yaştan sonra bile... Neydi şu benim uğurlu sayılarım? 7... 6... 8... Kafayı sıyırmış olabilirim ama evet bunu yapacağım. Çünkü hayatım boyunca böyle mucizelere inanmıştım. Aklıma gelen ilk sayılardan bir numara oluşturdum ve 'Biri' diye kaydettim onu.

Tanımadığım bir insana mesaj atmak zor olmayacaktı. Sohbeti açtım ve sohbete nasıl başlayacağımı düşünmeye başladım. 

Yazıyor...

"Rahul."

Bu çok farklı bir tesadüftü. 'Biri' bana mesaj atmıştı. Tanımadığım 'biri'. Ve o 'biri' beni tanıyordu. Bu güzel bir tesadüftü ve şaşırmıştım. Mesajı direk görüldü yapmıştım ve bunu o da tuhaf görmüş olmalıydı. Tanışmak istediğim 'biri' ydi o. Mesajına vereceğim ilk cevap kim olduğunu öğrenmek olacaktı. 

"Sen kimsin?" yazdım ve gönderdim.

Yazıyor...

"Ben Mina."

Mina. Mina olan başka biri olmalıydı. Başka bir Mina. Ya da isminin çocukluğundan beri Mina olmasını istediği için bana isminin Mina olduğunu söyleyen 'biri'. 

Bunun dışında bir seçenek daha vardı. Beni tanıyan bir Mina. Beni tanıyan tek Mina vardı. Bunu düşündüğümde kalbim hızlı atmaya başlamıştı. Bu imkansızdı. Numaramı bulması ve bana ulaşması... Heyecandan iki dakika boyunca cevap vermeyi unutmuştum ve ekran kilidi kapanmıştı. Kilidi açtım 'çevrim içi' yazısını gördüm ve yazmaya başladım.