BENİM İÇİN YAŞA #BOLLYWOOD

RÜYALARINLA GELİR MİSİN BANA

Arkadaşlar bu kısa ama daha sık bölüm uygulamamdan memnun musunuz? Yorumlarınız çok değerli. Hepinizi çok seviyorum, teşekkürler. 😃❤❤ :)

Bölüm ile baş başasınız. ;)

= Sonia =

Çok yoruldum ben artık. Gerçekten bir çocuğa hem anne hem baba olmak çok zor. Deniz de olmasa ne yapardım bilmiyorum. Ama o da gidecek. Bu oyunu fazla uzatamayız. Anjali bir gün büyüyecek ve sorgulamaya başlayacak. Babasının yok olamayacağını, Deniz'in babası yerine geçemeyeceğini anlayacak yaşa gelecek. Ve o zaman ben onun sorularına cevap veremeyeceğim. Rahul ile bunu konuşacağım. Belki ayrı kalmamıza Anjali'yi alıştırabilirim ama babasının yok olduğunu söyleyemem. Buna bir çözüm bulmalıyız. Anjali kendine baba seçemeyecegine göre onu babası ile görüştürmeliyim.

Telefonumu kapattıktan sonra Deniz'in sesini duydum.

"Sonia."

"Buradayım Deniz gel."

"Neredesin?"

"Salondayım."

"Hah. Sonia seninle biraz konuşacağım."

"Gel oturalım."

"Oturalım Sonia."

"Ne konuşacağız?"

"Şey.." dedi Deniz. Konuşurken biraz taķılıyordu. Koltuğa oturmak isterken de biraz ileriye oturunca yere düştü. Gülümsememe engel olamadım.

"Pardon pardon.." diyerek ayağa kalktı. Toparlandı ve koltuğa oturdu.

"Dinliyorum Deniz."

"Sonia ben seninle önemli bir şey konuşacağım."

"Tamam hadi."

"Biz birbirimize çok güvendik kısa sürede. Çok bağlandık. Ben hep sana anlatıyorum ya bana dair şeyleri, yüzümü de saklamıyorum hüznümü de, sende öyle. Sonra zaman tükeniyor ayrı yönlere gidiyoruz. Gitmek zorundayız çünkü. Sanki bir kolum bir ayağım senin yanında kalmış gibi, dengem yitmiş gibi oluyorum. Ben böyle tek başına dönüşler, ayrı yürüyüşler, tek yastıklı yataklarda sensiz uykular istemiyorum artık. Yastığınla, sıcağınla, rüyalarınla gelir misin bana?"

"Deniz... Ne demek oluyor bu."

"Sonia ben çok alıştım. Anjali'ye, sana.. Bu oyunu ne kadar devam ettirebiliriz? Ben seni seviyorum. Artık bir oyun olmasın, gerçek olsun her şey. Gerçekten babası olmak istiyorum Anjali'nin. Yeni demek istediğim... Benimle evlenir misin?"

"Deniz ben.."

"Lütfen reddetme Sonia, lütfen."

"Hayır Deniz reddetmeyecegim ama..."

"Yani kabul mu?"

"Aslında.."

"Kabul mu?"

"Deniz.."

"Sonia evet mi hayır mı?"

"Ay evet!"

"Seni seviyorum Sonia. Seni çok seviyorum!" diyerek sımsıkı sarıldı Deniz bana. O an sanki bütün soruların cevabıymışım gibi hissettim. Ve o sanki bütün soruların cevabı gibiydi.

Şimdi ne olacaktı? Bu kararımla oldukça mutluyum ama ya yine bir engel çıkarsa? Ya Anjali kabul etmezse? Önce Rahul ile mi konuşmalıydım?

Deniz sarılmayı bırakıp kollarımdan tuttu. Yüzüme baktı ve konuşmaya başladı.

"Şimdi neler düşündüğünü biliyorum. Anjali'ye ne söyleyeceksin. Bir aksilik çıkar mı acaba diye düşünüyorsun. Bunların hepsini birlikte halledeceğiz tamam mı? Yarın ArMir'e gidip bunları sakin kafayla konuşalım. Anjali de bizimle gelsin."

"Anjali için biraz erken sanırım. Ben onu son kez Simran'a bırakacağım. Orada Arnav ve Khushi ile.."

"Arnav ve Khushi mi?"

"Evet neden?"

"Mina'nın teyzesinin adı da Simran ve onun çocukları da Arnav ve Khushi."

"Yoksa bu Mina'nın teyzesi.. Hadi be." dedim ve güldüm.

"Ha siz Mina ile teyzesi hakkında konuşmuştunuz. Demek ki neymiş Sonia Hanım görmeden konuşmayacakmışsınız. Simran çok da genç gösteriyor."

"Ama o zaman Mina ile birbirimizden nefret ediyorduk, söylemesekte."

"Duyanda şimdi çok iyi anlaşıyorsunuz sanır."

"O da ayrı bir konu. Mina'nın beni kötü bilmesini istemiyorum. Deniz ben bu hikayede kötü karakter miyim?"

"Hayır Sonia, sen hep kaybeden iyi karaktersin. Ama şimdi mutluluk için senin sıran. Bundan sonra kimsenin seni üzmesine izin vermeyeceğim. Mina, sen, ben ve Rahul'un arasında hiçbir düşmanlık kalmayacak. Sana söz veriyorum."

"Çok teşekkür ederim Rahul, herşey için. Hayatıma girdiğin için."

"Sonia... Rahul mu?"