BEHIND THE MASK

PROLOGUE

Sobrang dilim wala na kong makita.

Takbo lang ako ng takbo.

Nanlalabo na ang aking paningin dahil sa luha na namumuo sa aking mga mata.

Sobrang dami ko ng galos sa muka pati narin sa braso dahil sa mga nakaharang na sanga sa aking dinaraan.

Ayokong umiyak pero hindi ko mapigilan.

bakit ba nangyayari sakin ito.? isa lang naman akong simpleng highschool student na may simpleng pangarap.

pero bakit ako napunta sa ganitong sitwasyon?.

"Arayyyyyy".. sobrang sakit ng tuhod ko. ang malas malas ko talaga sa ganitong sitwasyon pa ko nadapa.

Gusto kong tumayo pero ang sakit ng tuhod ko.

hindi ko na ata kaya pa pero hindi ako pwedeng panghinaan ng loob baka maabutan na niya ako.

Dahan dahan akong tumayo kahit ang sakit sakit ng tuhod ko.

kaylangan ko ng magmadali gusto ko ng makaalis sa lugar na ito.

"My angel"

Sabay pagbigkas niya ng pangalan ko ay ang pagbuhos ng malakas na ulan.

Hindi ako makagalaw sa kinatatauan ko..

Nanginginig ang buo kong katawan hindi dahil sa lamig kundi dahil sa takot na maaari niyang gawin.

"I told you to not run away from me"

sobrang lamig ng pagkakasabi niya mas malamig pa sa nararamdaman ko ngayon.

hindi pwede kaylangan ko ng tumakbo!.. ayokong makuha niya ayoko!.

Tumakbo ako ng mabilis kahit ang sakit sakit na ng paa ko.

sobrang bilis din ng tibok ng puso ko..

hindi ko na din alintana ang sakit sa mga sugat ko..ang tanging pumapasok nalang sa utak ko ay makalayo sa kanya.

Manhid na din ang katawan ko sa sobrang dami na ng natamo kong sugat.

sobrang lakas ng ulan.

nakakarindi sa sobrang lakas hindi ko narin makita ang dinaraanan ko.

Hanggang sa nadulas ako at nagpatihulog, nagpagulong gulong ako tumatama ang katawan ko sa matutulis na bato.

Ahhhhhhhh!!!!!..napasigaw nalang ako dahil sa dulo pala ng aking pupuntahan ay isang malalim na bangin.

Agad akong
Humawak sa sanga na nakauslit
Malapit sakin.

hindi ko na kayang kumilos.

Sandaling oras nalang at mababali na ang sangang aking kinakapitan.

Wala na kong nagawa kundi ang umiyak nalang.

Palagi naman eh.

palagi nalang akong umiiyak un lang naman ang kayang kong gawin.

Magpakatay nalang kaya ako?

Bumitaw na kaya ako?

Wala naman akong kwenta eh.

Wala akong silbi pati mga kaibigan ko hindi ko nagawang protektahan.

Susuko na sana ako ng marinig ko ang boses niya.

"SHIT!!!"
"My angel hold on"

No!!! gusto ko nalang mamatay kaysa mapunta sa kanya.

ayoko sa kanya..!!!

ayoko..!!!!

ayoko..!!!!

Bibitaw na sana ko ng may humawak sa aking mga kamay.

nararamdaman kong unti unti akong umaangat at
Unting unti na din akong nawawalan ng aking kamalayan.

Wala na kong lakas hindi ko na alam ang nangyayari at ang huli kong nakita ay ang muka niya.

"Angel p-please don"t leave me"

Huli kong narinig na may nagsalita at tuluyan na kong sinakop ng kadiliman.

========================================================

Author here.

Wahhhhh!! Eto na talaga.itutuloy ko na talaga ito promise binago ko lang ang plot nito saka twist. Thanks to kaneki ken.

NaInspired ako!!

Pero wahhh sana may magbasa.

PS. Miss ko na ang mga baby girls ko .sana basahin nyo to. T.T