(Zawgyi)
Part 13
"ငါလည္းအဲ့ဒီ့အထိပဲမွတ္မိေတာ့တယ္...."
Luhan ေျပာျပတဲ့ေနာက္ေၾကာင္းေတြကိုအားလုံးကစိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ရင္း တစ္ခ်ိဳ႕ကျပန္မွတ္မိလာသလို....တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းအခုထိနားမလည္ႏုိင္ေသး.....
"အဲ့ဒါဆို.....ဟိုလူႀကီးေတြကေရာ...."
Krisကစိတ္ထဲမတင္မက်ျဖစ္ေနတာကိုေမးလိုက္ေတာ့ luhanကပဲ....
"အဲ့ဒီ့ The End ဆိုတဲ့ေသတၱာကဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ အနီးအနား သက္ရွိမွန္သမၽွအကုန္ေသတာေလ....အဲ့ဒီ့ေတာ့ သူတို႔လည္းေသမွာပဲ.....ေသၿပီးေတာ့ ဒီhotelႀကီးရဲ႕တစ္ေနရာရာမွာသဲေတြအျဖစ္ပဲက်န္ခဲ့မွာေပါ့...."
"အဲ့ဒါဆိုေသတၱာက ငါတို႔ကိုက်ေတာ့ဘာမွမလုပ္ပါလား"
"ဘယ္လုပ္မလဲ.....ပိတ္သြားၿပီကိုး....ေသတၱာကဆယ္ႏွစ္ေနရင္သူ႔အလိုလိုျပန္ပိတ္သြားတာ....မင္းတို႔ကံေကာင္းတယ္မွတ္....."
"မင္းတို႔က်ေတာ့ဘာျဖစ္လို႔မေသပဲနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မီးေလာင္ေသတယ္ထင္ေနတာလဲ"
အေမးအျမန္းထူေနတဲ့krisကိုluhanစိတ္မရွည္ေတာ့.....
"ေဩာ္...မင္းကလဲ....ေဝးပါ့....သူတို႔ကမႏၲာန္ရြတ္ၿပီး ရုပ္နဲ႔ခႏၶာခြဲထားတယ္ေလ.....ၿပီးေတာ့ငါတို႔ခႏၶာေတြကို ဒီမွန္ေခါင္းထဲမွာသေကၤတေတြနဲ႔ပိတ္ထားခဲ့ေတာ့ ငါတို႔ကေသသြားတဲ့လူေတြလိုဘဝကူးလို႔ကလည္းမရဘူးေလ....အဲ့ေတာ့ငါတို႔ ဝိညဥ္ေတြက ေသတၱာရဲ႕လွည့္စားမႈေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မီးေလာင္ေသတယ္ပဲထင္ေနတာေပါ့....အခုအခ်ိန္ထိကို....."
Luhan အားလုံးထပ္ရွင္းေတာ့မွပဲ....အကုန္လုံးက "ေဩာ္........."ဆိုၿပီး သေဘာေပါက္က်ေတာ့သည္.....
"အခုငါတို႔လုပ္ရမွာက ဒီခႏၶာကိုယ္ေတြထဲကိုဘယ္လိုျပန္ဝင္ဖို႔ပဲ"
Luhanကေတြးေတြးဆဆနဲ႔ေျပာေတာ့ krisက
"ဝင္ေလ....အခုဝင္ေတာ့မလား"
"ဝင္ခ်င္တိုင္းျပန္ဝင္လို႔မွမရတာ......ေစာေစာကတည္းက sehun ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ၿပီးဝင္ၾကည့္ေနတာမေတြ႕ဘူးလား...."
