Demir ' den
Onun o çekik gözleri ve o küçük gözlerine sığan dünya işte o dünya çok büyük bir dünya. Onun o kahverengi olan gözlerine hastayım ben aklımdan hafızamdan bikere bile silinmeyen o kahverengi gözlerine hastayım onlar çok derin ve ben yüzme bilmiyorum. O kadife gibi yumuşak olan sesi o sesi dinlemek için nelerimi vermezdim ama utanır o söyleyemez ben sadece gizlice onu mırıldanırken duymuştum. Ama onun o kalbi tertemiz sanki çıkarıp kötülüklerden arındırıyorlar saf hemde çok ve masum o kanatsız melek resmen ama benim meleğim her zamanda öyle kalıcak. Hiçbir şeye asla değişmem onu dünyaları verseniz bile ki zaten ben onun gözlerinde istediğim herşeyi buluyorum onun gözlerine baktığımda demir bu dünyayı unutuyor bu dünyada yaşadığım herşeyi unutuyorum bi tek onu ve onun gözlerini unutamıyorum . Ya ben onu kırarsam , incitirsem , ya onu paramparça edersem. ben alışık değilim birilerini sevmeye ama onu seviyorum ona aşığım çünkü o brnim gecem benim gibi sıyah bi adama ait olan gecem başka bir şeye ihtiyacım yok o yanımda olsun benim gecem olsun yeter çünkü omsuz yapamam siyah gecesiz yapamaz gökkuşağından bile dışlanmışken gecesiz yaşayamaz bu yüzden onsuz olamam o olmazsa ölürüm o benim uyşturucum gibi çünkü o benim sıyahıma uymayan beyaz ama bana ayak uyduran gecem gitme hep benimle kal ama unutma ben asla o gökyüzüne giremiyicem ...
