Marvel Heroes

Invaders #1 - Revealed

Een man met rood haar en een rode snor stond voor een groep mensen een speech te houden. Het waren allemaal mensen in dokters jassen en de man zelf had ook een dokters jas aan. Op het naamkaartje van de man stond de naam 'Phineas Horton' en hij vertelde iets heel interessants. "Welkom dames en heren op deze speciale dag. Ik ga jullie vandaag iets onthullen wat nog nooit iemand eerder voor mekaar heeft gekregen," begon hij zijn speech. Er zaten zo'n vier mensen voor hem en zei noemden zichzelf de uitvinders. Ook was er nog een vijfde persoon die tegen de muur leunde. Zijn naam was Howard Stark, wapenmaker en uitvinder. Hij staarde naar Phineas en was zeer benieuwd waar hij mee zou komen. "Ik wil jullie graag meenemen naar mijn lab, zodat jullie met jullie eigen ogen kunnen zien waar ik mee bezig ben geweest en het resultaat liegt er niet om," zei hij. De uitvinders waren erg onder de indruk van de zelfverzekerdheid van Phineas en liepen hem glimlachend achterna. Phineas liep de kamer uit naar zijn lab en de uitvinders volgden hem. Howard glimlachte ook even en liep rustig achter de uitvinders aan, waar hij niet zo geïnteresseerd in was. Hij vond ze vooral erg opscheppen. Howard hoefde niet bij zo'n club.

Ze kwamen binnen in het lab en Phineas leidde ze naar een glazen cilindervormige kooi toe, met daarin wat leek op een jonge man. "Wat is dit?" vroeg een jonge vrouw aan Phineas. "Kijk Helena. Dit is nu mijn speciale project. Deze jongen heb ik zelf geformeerd en het is een echt wonder. Als ik in deze kooi zuurstof zou toelaten zou deze jongen vlam vatten en daarop totaal niks uitdoen," legde Phineas uit. "Maar is dat niet gevaarlijk?" vroeg een jonge man. "Nee, James. Hij krijgt er geen brandwonden van als je dat bedoelt. Hij kan zichzelf gewoon in vuur en vlam zetten." vertelde Phineas. "Echt waar?"vroeg Sardo, een andere man die samen met zijn handlanger Red aanwezig was. "Ja, Anthony. Al heeft hij er geen controle over. Altans, nog niet. Dat moet hij nog leren," zei Phineas toen wat beschaamd. Anthony stond knikkend tegenover Phineas. "Als dit het was, kunnen we dan gaan?" vroeg James. Phineas knikte. "Vonden jullie dit niet interessant?" vroeg hij zich af. "Zeker wel," beantwoorde Helena. "Maar wat moeten we met iemand die zichzelf nog niet in brand kan steken, maar als hij dat wel kan zou het mooi zijn? Is dat niet heel raar?" zei ze verward. "Laat ook maar. Misschien begrijpen jullie niet waar ik het over heb. Gaan jullie maar naar huis. Ik laat later nog wel wat van me horen," Helena en James knikten en liepen het lab uit. "We vinden de uitgang wel!" riep James nog.

Sardo liep nog een beetje rond om de kooi heen en aanschouwde de jongen, terwijl Howard weer tegen de muur leunde en het van een afstand bekeek. "Knap werk, Horton," zei hij. "Bedankt," zei Phineas. "Je hebt zeker vooruitgang gemaakt en ik denk dat je zeker welkom bent bij de groep van uitvinders," zei hij toen. "Dat meent u niet," zei Phineas vol ongeloof. Sardo lachte vriendelijk. "Dat meen ik wel, maar als u me nu excuseert dan moet ik nu gaan. Red en ik hebben nog wat werk te verrichten," zei Sardo tegen hem. "Maar natuurlijk. Ik spreek u laten nog wel eens," zei Phineas en hij keek tevreden naar zijn uitvinding terwijl Sardo en Red het lab uitliepen. Hij draaide zich nog een keer om naar Howard die nog een keer knikte en toen de kamer verliet. Phineas knikte ook nog wat tevreden en draaide zich weer om naar zijn uitvinding. Hij zuchtte even van opluchting en liep naar de deur, waar hij de lichten uit deed en de kamer uit liep.

Phineas zat aan de eettafel en at was spaghetti. Plots werd er op de deur geklopt en Phineas liet zijn vork in de spaghetti vallen. Hij liep naar de deur en deed open. "Dag Phineas. Wat leuk dat ik je weer even zie," zei een blonde vrouw toen ze binnen kwam lopen. "Ook leuk om jou te zien, Clara," zei Phineas terwijl hij achter haar aan liep naar de tafel. "Wat kom je doen?" vroeg hij. "Nou, ik hoopte op een fijn gesprek, maar als dat al te veel is gevraagd,"
"Clara, hou op. Wat kom je echt doen?"vroeg Phineas serieus. "Hoe vaak ben je hier nu de laatste paar weken al geweest? We zijn al jaren gescheiden en nu dat ik op mijn top punt ben qua uitvinden kom je opeens weer langs,"

"Nou, ik heb gewoon soms wat aanspraak nodig," zei ze en Phineas ging zitten aan tafel, terwijl hij zijn voorhoofd in zijn hand liet vallen, die op zijn arm leunde. Hij ging verder met eten terwijl Clara haar jas over een stoel hing en er ook bij ging zitten. "Geloof me nou maar. Alles wat ik had ben ik verloren,"
"En daarom kom je nu weer bij mij om het op te halen," zei Phineas. "Maar daar trap ik niet in, Clara," Clara bewoog haar hoofd naar beneden en keek naar haar schoot. "Nou ja, als je me niet gelooft moet ik maar weer gaan, hè?"

"Nou, als dat even zou kunnen," sprak Phineas bespottelijk. Clara stond op en plots klonk er een boel gerinkel in het lab. "Wat was dat?" vroeg Clara die wat geschrokken de kant van het lab op keek. "Geen idee," zei Phineas en hij stond op en snelde zich naar het lab.

Eenmaal aangekomen zag hij dat de glazen kooi in duizend stukken op de grond lag en dat zijn project volledig verdwenen was. Clara kwam nu het lab ook binnen en stond versteld van de chaos. Het raam stond open en de gordijnen waren verschroeit.
"Wat een rommeltje," zei Clara die wat stof van haar af blies wat op haar gevallen was, terwijl ze met haar vinger over een aanrecht streek. Phineas pakte wat scherven op en keek bang naar het raam. "Wat heb ik gedaan..." zei hij angstig

Phineas liep nog door het lab, waar de telefoon nu ging. "Met Horton,"
"Daag, nog even met James van de uitvindersclub. We hebben nog even nagepraat met zijn allen hier en misschien is het toch beter om je uitvinding te vernietigen. Het klinkt niet heel fijn dat er iemand door de stad raast die zijn vlammen niet kan bedwingen. Klinkt een beetje raar niet, als er plots branden uitbreken in de stad, terwijl er geen oorzaak is te vinden," vertelde hij, maar Phineas stond ademloos te luisteren naar het gesprek. Plots hoorde hij een piep en hing hij de telefoon weer terug. Hij zette de tv aan en zapte naar een nieuwszender, in de hoop dat er iets van zijn project te vinden was.  Op tv zag hij dat er ergens een spoor van vuur was ontstaan uit het niets. Het begon met een struik van de buren van Horton en zo ontstond er een spoor van branden de bloemperkjes tot auto's en bussen. Horton schrok en wist dat hij iets moest doen, maar hij kon niks deze nacht. 

De volgende ochtend stond Horton op en liep naar beneden. Hij pakte de krant van de deurmat op en liep naar de keukentafel waaraan hij ging zitten. Op de voorpagina vond hij plots zijn project. Met grote dikke letters stond er.

WIE IS DE HUMAN TORCH

Phineas schrok, want eigenlijk mocht niemand weten van het bestaan van de Human Torch die hij had gecreëerd, maar blijkbaar wist de hele stad nu van zijn bestaan.

Deaths:

Geen


Foto: Human Torch