Marvel Heroes

Invaders #14 - Bittersweet Revenge

Phineas leunde tegen het aanrecht aan en Toro en Bucky zaten samen op de bank. Ze hadden weer een heerlijke discussie over wat ze allemaal wel niet meegemaakt hadden. Hij schudde lachend zijn hoofd en observeerde ze van een afstandje.
"In vuur en vlam staan is echt wel wat anders, dan een oorlog meemaken hoor," merkte Bucky op, na een verhaal vertelt te hebben hoe Steve in de oorlog gevochten heeft. "Dan nog wat. Hij is een oorlogsheld."
"Dat snap ik allemaal wel, maar hij heeft nooit in brand gestaan."
Bucky zuchtte en sloeg met zijn hand op zijn voorhoofd.

Plots landde de robot Electro met Sardo erin voor het huis van Horton en Whizzer viel over de kop van de robot af. Hij belandde in de voortuin van de buren op het gras.
"Breng mij Phineas!" riep Sardo bevelend en hij liet de glazen koepel die boven zich zat dicht.

Phineas keek langs een gordijn naar buiten. Toro en Bucky waren opgesprongen en stonden voor het raam van de woonkamer naar buiten te kijken.
"Shit..." zei Phineas. "Hij heeft me gevonden ..."
"Nou en!" riep Toro. "Je hoeft nergens heen ..."

"Als je nu niet naar buiten komt ... Dan ontdek ik het zelf wel en schiet ik dit hele huis overhoop!" riep Sardo toen dreigend en Phineas keek bang, terwijl hij het gordijn los liet en een paar stappen achteruit deed.
Whizzer probeerde op te staan, maar de klap die hij had gekregen liet hem nog even op de grond liggen.
"Doe het niet ... Sardo ..." probeerde hij nog uit te brengen.
Toro en Bucky, die voor het raam stonden, wisten ook niet goed wat ze nu moesten doen.
"Ik ga wel naar buiten ..." zei Toro toen. "Als hij me raakt ... dan smelt ik die kogels gewoon weg," hij zuchtte even van de zenuwen.
"Op een gegeven moment kun je de lading niet meer aan en dan zal jij ook sterven ..." bekende Phineas aan hem. "Het heeft geen zin meer..."
"Het heeft alle zin ... Whizzer ligt daar. Hij is er ook. We kunnen vechten!" riep Bucky vastberaden en hij rende de achterdeur uit, al gauw gevolgd door Toro, die het huis uitschoot in vlammen.

"Die superhelden van je kunnen je niet langer beschermen, Horton!" riep Sardo dreigend en Whizzer wist eindelijk op te staan.
"Moet jij eens opletten..." Robert stond op en rende op de robot af, maar de schoten werden al afgevuurd. "NEE!!" riep hij en met sneltreinvaart rende hij het huis binnen. Hij pakte Phineas vast en gooide hem bijna op de grond. Niet doorhebbende of hij geraakt was of niet.

Steve en Jim doorzochten de gang met cellen onder het huis van Sardo, dat ondertussen compleet in puin lag. Er waren maar weinig cellen gevuld, maar al snel werden er nog volle cellen gevonden.
Jim liep naar een cel toe waar de naam Raymond op stond. De zelfde naam als die Toro had.
"Steve...?" vroeg hij en hij kwam naar hem toegelopen.
"Owh ..." kon Steve nog uitbrengen. Een man en een vrouw zaten in een cel en keken de mannen vreemd aan. "Jullie zijn vrij ... En we weten waar jullie zoon is," vertelde Steve aan ze. De man en de vrouw keken hem vol ongeloof aan.
"Weet u dat zeker?" vroeg de vrouw hem toen en hij knikte.
"Jullie zijn Fred en Nora toch?" vroeg Jim toen aan hen. Ze knikten beiden en Jim knikte ook. "Ik ken uw zoon. Het gaat goed met hem..."
"Wat geweldig om te horen," zei Nora.
"Dat is alles wat we wilden weten," bevestigde Fred. "We zitten hier al tijden ..."
Steve opende de deur en liet de mensen eruit. "Aan het einde van de gang staan twee mensen op u te wachten. Wij zullen straks met iedereen uw kant op komen," lichtte Steve ze in. De beide mensen knikten en liepen samen rustig die kant op. Nora pakte de arm van Fred vast en Jim en Steve vervolgden hun weg.
"Heee!" riep een man van achter een glas. "Laat me er onmiddellijk uit. Ik wil weg hier!"
Steve keek hem observerend aan. "En u bent ... Master Man?"
"Ja nou ... Zo noemt men mij, maar ... Ik ben gewoon Wilhelm ... Löhmer."
"Duits ... Nazi?" vroeg Steve argwanend.
"Maakt het uit. Ik wil weg hier!"
Er kwam aan de overkant van zijn cel, van achter glas een vrouw tevoorschijn.
"Ach mannetje toch ... Wat ben je toch ook radeloos, niet?" vroeg ze toen.
"Claire ... Voyant," las Jim voor. "Dat klinkt nou niet heel aardig ..."
"Wie zegt dat je aardig moet zijn om hier te zitten. Ik zag hoe hij die brein gozer hier weghaalde en mij liet zitten ... Het is toch niet te geloven?" Ze speelde met een pluk van haar blonde haren en glimlachte even lieflijk naar Jim. "Ik mag er toch wel uit, lieverd..."
"Uh ... Steve?"
Steve observeerde de man en knikte. "Ik houd u in de gaten..."
Beide deuren gingen open en ze kwamen hun cellen uit. De glazen platen lieten het lijken als of er dieren te zien waren, maar dat was niet zo ... het leek wel een freakshow.
"Zijn er nog meer gevangenen?" vroeg Steve toen aan ze. De man antwoordde niet en de vrouw zuchtte.
"Lieverd. Er zitten daar nog drie mannen en een hele knappe dame ... Al zeggen ze nooit wat ... Zonde," legde ze uit en Steve liep verder de gang in, naar de vier laatste cellen. Achter glas stonden drie mannen die eruit zagen als of ze rechtstreeks uit de Viking tijd kwamen. De vrouw zag er ook uit als of ze uit die tijd kwam, maar was wel beeldschoon.
"Wie zijn jullie?" vroeg Steve aan ze, terwijl Jim bij Claire en Wilhelm stond te wachten.
"Ik ben Donar en dit zijn Froh en Loga ... We komen hier niet vandaan ... Wij zijn op zoek naar iets ... Laat ons alsjeblieft gaan," zei één van de mannen die samen in één cel zaten. "Dat is Brunnhilde. Ze hoort ook bij ons, maar we moeten echt terug naar huis!" liet hij hem weten.
"Waar mag dat zijn?" vroeg Steve toen ter informatie.
"Tun ... Zo heet onze thuisplaneet ..." bekende Brunnhilde. "We komen niet van deze planeet ... We zijn ruimteontdekkers," legde ze hem uit. Steve keek hen wat verward aan en krabde aan zijn hoofd. 
"Genoeg reden om hier niet langer te zitten dus? We gaan ..." zei Steve die beide cellen open deed en met hen terug liep naar de rest van de groep.

Beiden Peggy en dokter Anderson stonden bij de deur te wachten en samen met de ouders van Toro en de rest liepen ze naar ze toe. Wilhelm bleef staan en Jim keek nog even om, terwijl de rest voorbij gelopen was. Wilhelm tikte op een plek op de muur en Jim keek hem raar aan.
"Wat doe je?" vroeg hij en een plekje in de muur klapte open. Er lag een pistool in en de man pakte het vast om op de rest te richten. "STEVE!" riep Jim hard en hij vloog in vuur en vlam, maar de man schoot al. Steve hield zijn schild vast en duwde zich voor Peggy en Anderson, die net als hem gehurkt op de grond gingen zitten, zodat ze veilig waren voor de schoten. Het werkte niet helemaal. De vier ontdekkers schoten aan de kant of gingen op de grond liggen, zodat ze niet geraakt werden. Claire Voyant deed geen moeite, want blijkbaar schoot hij haar toch niet neer en ze leunde gewoon tegen een muur aan.
Jim duwde de man omver en hoorde een gil. Steve keek van achter zijn schild en zag dat beiden Nora en Fred neergeschoten waren en het al niet hadden overleefd. Ze zouden hun zoon nooit meer zien. Zonder zich te bedenken opende hij de deur en leidde hij iedereen naar buiten toe. Namor stond op, met Pete, de politieagent naast hem, omdat hij ook nog altijd aanwezig was op de locatie. Namor schoot meteen te hulp en leidde de mensen weg van de schoten, die nu al niet meer te horen waren. Claire rende naar buiten. Weg van de groep mensen en Jim vloog met Wilhelm naar buiten. Hij pakte zijn pistool vast, zorgde dat het smolt en legde Wilhelm tegen een stuk puin aan.
"Wat jij gedaan hebt kan echt niet!" riep Jim kwaad.
"Mij hou je niet lang tegen, jonge man ..." dreigde Wilhelm meteen.
"Steve ... We gaan!" riep hij en hij vloog naar hem toe.
Daarna ging hij en de groep terug naar zijn thuis, terug naar Phineas.

Buiten schoot Toro door de lucht en schreeuwend vloog hij op Electro af. Sardo probeerde nog op hem te richten, maar dat was nu te laat. Toro doorboorde met zijn hitte de robot Electro die nu onherstelbaar was en langzaam op de grond viel. Er brak brand uit in de robot en Sardo wist niet hoe snel hij weg moest komen. Hij sprong van een paar meter hoogte uit Electro en kwam niet al te best op zijn voeten terecht. Toro schoot weer omhoog en keek van bovenaf hoe de robot instortte. Sardo ontweek het vallende gevaarte en lag naast een brandende robot, die zomaar eens kon gaan ontploffen. Toro schrok toen hij een spoor van benzine uit de robot zag lopen.
"Shit!" riep hij snel en hij vloog naar binnen de kamer in. Daar zag hij Bucky en Whizzer bij Phineas zitten. Beiden op hun knieën.

Sardo stond langzaam op en pakte zijn pistool.
"Niet zo snel!" riep Captain America die naast hem stond en Sardo kon alleen maar grijnzen.
"Ik zie dat je wat mensen hebt gevonden ... Jammer dat het al te laat is ..."
"Hoe bedoel je?" vroeg Steve kwaad. Jim keek geschrokken naar het huis en Sardo schoot op het lek aan benzine wat ondertussen ook het huis had bereikt. De benzine vatte snel vlam en liep terug naar de robot en naar het huis. De voordeur stond in lichtte laaien en iedereen die mee terug was gekomen van de kelder van Sardo zorgden ervoor dat ze naar achteren stapten. Steve liep ook naar achter en Jim bleef staan.
"Ze zijn daarbinnen!" riep Jim.
"Dat weet ik. Maar ze zullen wel ontsnappen..." zei Steve vol vertrouwen. "Dat moet gewoon!"
"Dat gebeurt niet ... Meneer Rogers!" riep Sardo lacherig. "Ze zullen er nooit uitkomen!"
Hij stapte ook achteruit en net op het moment dat Steve boos op hem af wilde rennen, ontplofte de robot. Een grote vlammenzee en veel rook versperde de weg. Sardo was nogmaals ontkomen. Dat kon haast niet. Toen Steve om keek, zag hij dat Jim niet meer achter hem stond...

Deaths:

Fred en Nora Raymond
Electro

Foto: Toro