Tek bi dokunuş içinizde kabuk bağlamış tüm yaraları kanatmaya başlaması ne acı. Oysa siz o acılar kabuk bağlasın diye ne kadar da uğraşmıştınız. Nerden bilecektiniz ki kendini bilmez birinin canınızı tekrar yakmak isteyeceğini.. Oysa siz ne kadar emindiniz tırnaklarınızla inşaat ettiğiniz duvarların yıkılmayacağından.. Ah oysa şimdi o duvar bile yakıyor canınızı sanki kalbiniz o duvarların altında eziliyor. Sanki siz de o kimselerin göremediği duvarlar altında kalmış gibisiniz. Sesiniz bile çıkmıyor, öyle bitkin bi haldesiniz ki günlerce uyuyabilecekken uyuyamıyorsunuz bile.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Düşünceler
PoetryNe kadar anlatırsan anlat. Hiç kimse seni, senin istediğin şekilde anlayamayacak. Üzgünüm ama seni anladığını söyleyen insanların bile sana yalan söylediğini fark edeceksin bir süre sonra. O saatten sonra hiç bi insana güvenesin gelmiyor. Aksine sad...