Fark ettim ki benim size anlatacak tek bi güzel anım yok. Benim hayatım hep acı sonlu duraklarda durmuş. Bende mutlu edemedim belki kimseyi. Yalan yere kimseyi sevmediğim için mi yüzüm bi kez gülmüyor 🤔🤔. İncitmek istemezken paramparça oldu benim kalbim. Sevemediğim insanlar için bile kendimi suçladım ben hep. Hala da suçluyorum ya konu bu değil. Konu ne bende bilmiyorum. Belki benim hatalarım belki kendimde göremediğim eksiklerim. Mükemmel bi insan değilim zaten. Orta halli falan da değilim. Berbat olmaktan halliceyim işte. Ben kimim biliyor musun? Her gün görmezden geldiğiniz bi başına nefes almaya çalışan tuhaf bi insanım. Başımdan aşağı kaynar su dökseniz, tebessüm eder kalkar üstümü değiştiririm en fazla. Çığlıklarım, tepkilerim tükendi benim avazım çıktığı kadar susuyorum ben. Kelimelerle kendimi anlatamadığımı anladığım günden beri. Kalbimin böylesine bız tutmuş olması benim suçum belki de. Yanlış adamları bulup sevmeye çalışıyorum. Sonra canım yanınca bi kağıt bi kalem bi de şarkılarla sarıyorum can kırıklıklarımı. İyileşmiyor benim yaralarım iyileşmeyi beceremiyorum. Sürekli bi yolunu bulup kanatıyorum kabuk bağlamış yaralarımı. Sonrası malum... Küçük bir mucizenin olmayışı beni tüketiyor belki de. Umudu kalmayan insanların cenaze namazı kılınmamalı. Onlar yaşarken ölmüştür zaten bedenlerinin ölmesi resmi bi durum yalnızca.
İçimin fırtınaları vuruyor göğüs kafesime haşince. Ölümü öyle arzuluyorum ki. Kanımı donduruyor belki de bu. Oysa güzel sevilirdim bende adam sevmedin ya olsun canın sağolsun seninde. Bilirsin sevilirsem ben eğer tüm büyü bozulur.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Düşünceler
PoésieNe kadar anlatırsan anlat. Hiç kimse seni, senin istediğin şekilde anlayamayacak. Üzgünüm ama seni anladığını söyleyen insanların bile sana yalan söylediğini fark edeceksin bir süre sonra. O saatten sonra hiç bi insana güvenesin gelmiyor. Aksine sad...
