Oradaydı onu görüyordum adeta bana bakıyordu ama nedense kimse onu göremiyordu...
malesef ben küçüklüğümden beri şizofrenim ve adım da lily , aslen amerikalıyım ama türkiye'ye geleli birkaç yıl oldu.
şu anda 20 yaşındayım ve malesef böbrek yetmezliğim olduğu için hayatımın yarısından çoğunu hastanede geçirdim. ilk başta herkes deli olduğumu düşünmüştü , ama ben hala vazgeçmedim.
benim hayatımı kurtaran kişi annemdi. evet hayatımı kurtaran kişi dedim.
çok eskiden (yaklaşık 12 yaşlarındayken) şizofrenliğin ilk evresine girmeye başlamıştım ve bazı zamanlarda sanki beynim benimle oyun oynuyor gibiydi. birgün annem evde yokken yanlışlıkla evi yakma girişiminde bulunmuştum ve o anda annem geldi , beni kurtardı. o günü hala düşünürüm ve keşke annem hala o gun ki gibi olsa diye çoğu zaman ağarım...
hiç kimse onun o büyük kalbini göremeyecek kadar kör ve aptaldı. herkes onun dış görünüşüne bakardı ama içini es geçerdi , tabiki de benim dışımda. ben annemi çok fazla severim ve nedenini bilmediğim bir şekilde her gün aralıksız olarak rüyalarımda görürüm. bana gitgide yaklaşır ve dokunacak kadar yanıma gelir ama ben ona karşılık verince bir anda kaybolup gider sonra bir kadının ağlama sesini duyarım kadının yanına doğru yürürken birinin beni izlediğini düşünüp arkama bakarım ve önümü dönünce ''Onu'' görürüm...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
*O*
Mystery / ThrillerKarşımda duruyordu işte orada diyorum , sadece dikkatli bakılması gereken bir kalp !!! ve içinde ise bir '' O '' ... Bu hikayemde neredeyse bütün yaşlara hitap edecek şekilde yazmaya çalıştım umarım beğenirsiniz emeğe saygı...
