Artık çok yorulmuştum.Neden bilmiyorum ama içimde ki sesi engelleyemiyordum.İçimde ki ses de:Ne olursa olsun bu sırları ortaya çıkar. Diyordu san ki...Kendi kendime konuşurken,annem kapıyı çaldı.Efendim dedim.Annem beni kahvaltıya çağırıyormuş.Ben erkenden kalkıp ettim kahvaltıyı dedim.Sonra ses gelmedi,ben de yatağıma yattım ve biraz kestirdim.Sonra bir kapı sesi duydum ama gözümü açamıyordum.O kadar yorgundum ki...biri aşağıdan bana seslendiğini fark ettim.Tabi gözümü bile açamadığım için rüya falan zannediyorum.Sonra biri odama hayvan gibi daldığını fark ettim ve ne oluyor lan diye sıçradım.Meğersem rüyada değilmişim... ki ben mal olduğum için anlamadım.Her neyse babam bana dalacakmış gibi bakıyordu.bana;sen neredesin lan dedi.(o an şak geçirdim bana lan dedi'ya...aşk olsun ona)seni aşağıda biri bekliyor.Adı Selimmiş.Onlarda buraya yeni taşınmışlar.Biraz ilerde oturuyormuş.Seninle herhalde tanışıp,arkadaş olmak istiyor.Bir bak.Dedi.Bende bir bakıyım.Dedim.Kimmiş,neymiş,neyin nesiymiş...Zaten babam bana kızmış,zaten yüzünden de anlaşılıyordu.Domates gibi kızarınca e normal.İşe benim yüzümden geç kalmıştı.Beraber indik aşağıya.O ayakkabılarını giyim,koşa koşa arabaya gitti.sonra ben;merhaba ben mert sen de selim olmalısın tanıştığıma memnun oldum dedim.Hayret hayatımda hiç bu kadar kibar olmamıştım.Selim de;evet ben selim.beraber hamakta oturalım mı ? diye sordu.Ben de tamam dedim ve arka bahçede ki hamağa gittik.Hamakta sallanırken Selim;buralarda beş altı tane daha bizim gibi çocuk olduğunu söyledi.Ben çok şaşırdım.Çünkü hani biz buraya taşındığımızda kimse yoktu ve biz taşınalı tahminen bir hafta falan olmuştu.Selimde,onlar taşınalı fazla olmadı ki zaten dedi.Bir an yüzüm de bir tebessüm oldu.Bir anlık heyecanla;hadi onları da çağıralım,tanıştır beni.Selim de;dur bir dur dur.Biraz sakin ol!Heyecana gerek yok,tanışırız.Hem onlar ev de bile değillerdir ki.Geleli çok az oldu.Hem şimdi geziyorlardır.Bulamayız ki.hem hava karardı.Bende gidiyim.Tanıştığımıza memnun oldum,yarın görüşürüz.Dedi.Benim yüzümde ki tebessüm yavaş yavaş gidiyordu.En azından yarın yine görüşecektik ve burada yalnız olmadığıma sevinmiştim.Ayrıldıktan sonra bende içeri girdim.Ardından babam geldi.Yüzü biraz asıktı ama mutlu gibi görünmek için yüzünde yalandan bir tebessüm vardı.Biz de çakmamış gibi numara yaptık ama anlaşılan patron fena kızmış.Masaya oturduktan sonra Selim hakkında konuştuk,benim yaşlarımda beş,altı tane daha çocuk olduğunu falan konuştuk.Yemeklerimizi bitirdikten sonra anneme;ben odamdayım yatacağım,çok yorgunum ve hemen yarın olmasını istiyorum dedim.Ben odama çıktım ve doğrudan yattım.
HAFTAYA BUGUN VEYA SALI GUNU YEPYENI COK GUZEL BIR HAKAYE DAHA ARAMIZA KATILIYOR ADI"MUTLULUK MU?HAYIR"
LUTFEN OKUYUN!!!!
