Karşimdaki Poyraz, değilde sanki başka biri. Ya da onu iyi tanımıyorum. Beni her dakika daha da çok şaşırtıyor. Farklı bir şey ne olduğunu bile anlayamadığım küçük bir şişeye hapları attı. Beni duymuyordu ne söylersemde pek ciddiye almıyor. Birden araba duman doldu. Artık bu durum beni gerçekten sıkmaya başladı.
" Poyraz duman midemi bulandırıyor kapıyı açar mısın "
Kapının kilidini açtığı gibi arabadan Demet, ile beraber indik. Yürümeye başladık. Arkamızdan bağırdı.
"Heyy nereye!
Gittiğin gibi geri döneceksin. Orda köpekler var. Seni ısırmalarını istemem. "
"Kapa çeneni ! Senin'de onlardan bir farkın yok."
" ooo bu ağır oldu ama güzelim." hadi ama. Bak peşinden gelmem!"
Arkama bile bakmadan yürümeye devam ettik.
Aptal!!
Köpekten korktuğumu biliyor. Beni böyle kandırabileceğini mi sanıyor. Köpekleri şuan ona tercih ederim.
Etraf karanlık ve hiç kimse yok etrafta. Sadece köpeklerin havlama sesleri geliyor. Yolda bozuk üstelik. Ne yöne gideceğimizide bilmiyoruz.
Demet:"
Offfff !
Nerdeyiz biz ? Hep senin yüzünden böyle oldu. Poyraz, sorduğunda konuşsaydın. Yada bir kaç kelime bile söyleseydin sana inanırdı. Sen ne yaptın sadece sustun. "
" Sustum evet ama inanmayacagını biliyordum. O çocuklar konusunda doğruyu söyledim. Peki inandı mı? Konuşamadım. Sinirliydi zaten birden böyle oldu. Özür dilerim."
Demet, oturup ağlamaya başladı. Onu böyle bir olaya karıştırdığım için kendimden nefret ediyorum. Polisi aramak aklımdan geçiyor. Fakat böyle bir şey yaparsam Poyraz'dan asla kurtulamam bu sefer peşimi bırakmaz. Ailemize ne diyeceğiz. Nasıl anlatabiliriz ki böyle bir durumu. Hayatımız bu sefer kesinlikle biter. Bir yolunu bulup hem bu olaydan hem'de bu iğrenç yerden kurtulmamız lazım. Aklıma hiç bir şey gelmiyor. Daha fazla başımızı belaya sokmak istemiyorum. Kendim ettim kendim buldum resmen.
Demet:" peşimizden gelmezler değil mi?"
" Gelmezler merak etme. Ağlama lütfen!
Bak herşey geçecek. Kendimizi toplayıp bir an önce düşünmeliyiz devam etmeliyiz. Böyle oturup ağlayarak sadece zaman kaybediyoruz.
