Hopeloos Verloren

4.

Pov. Emma

Het zwart is aantrekkelijk. Het neemt me mee naar plekken waar ik nog nooit geweest ben. Maar ik weet dat ik mijn ogen ooit open moet doen. Ik open mijn ene oog een heel klein beetje. Ik ben in een omgeving die ik niet herken. De krullen van Hannah hangen over mijn gezicht. Ik blaas ze weg, waar ze duidelijk van schrikt. 'Oh hoi,' zegt ze, 'Eindelijk ben je wakker! Ik dacht dat je nooit meer wakker zou worden'. Ik ga langzaam omhoog zitten en mijn hoofd bonst daardoor. Ik neem rustig mijn omgeving op. Ik zit ik een klein kamertje. Er staat niks, behalve een bijzettafeltje waar 2 dienbladen met brood en water op staan. Aan een wand zit een deur en een groot raam van glas. Aan de zijkant zit een klein kamertje waarvan ik denk dat de wc is. 'Waar zijn we?' vraag ik voorzichtig. Hannah zwijgt. Na een lange stilte zegt ze: 'Dat weet ik niet, het enige wat ik weet is dat we niet thuis zijn,'. Gelijk nadat Hannah dat zei gaat de deur aan de andere kant van het glas open. Jake verschijnt uit de opening. Hij grijnst gemeen en knipoogt naar Hannah. In zijn hand heeft hij de krant. Hij opent de deur naar ons vertrek en gooit de krant erin. 'Gefeliciteerd! Jullie staan op de voorpagina!' zegt hij spottend. 'Ik kom later wel weer terug om uit te leggen waarom jullie hier zijn,'. Hij lacht en gaat weer weg. Even ben ik verbijsterd door het snelle gebeuren. Hannah grist de krant van de vloer en ze kijkt op de voorpagina. En inderdaad, op de voorpagina staat een grote foto van mij en Hannah. De foto is vorig jaar genomen op het kerstfeest. De kop zegt: 'TWEE MEIDEN VERMIST NA BEZOEKJE CAFÉ'. Ik lees het vluchtig. Er staat iets over wat er gebeurt is, een interview met de serveerster en iets over hoe ik en Han eruit zien en wat we dragen. Opeens merk ik dat ik mijn armbandje niet meer om heb. Ik schrik daarvan, want ik heb die armband van mijn moeder gekregen. Het was een cadeautje voor Kerst. Het was de armband die zij ook had gedragen toen ze papa ontmoette. Hannah hangt weer met haar krullen over me heen. Ik blaas ze weer weg. 'Wat nu..' verzucht Hannah. Een dodelijke stilte volgt. 'Hann, ik moet je nog bedanken' zeg ik moeizaam, 'Je bent voor mij op de rug van Fynn gesprongen, dank je. Maar het spijt me dat je hier nu ook opgezadeld zit,'. Hannah glimlacht en zegt : 'Je hoeft geen spijt te hebben, het was mijn eigen keuze! En je bent mijn bestie dus ik laat je niet in de steek,'. Ze pakt mijn hand en zo zitten we een tijdje tegen de muur aan.

Pov. Hannah

Fynn opent de deur achter het glas en komt ons kamertje binnen met twee dienbladen met aardappels, broccoli en een klein stukje spek. 'Hier is jullie eten, "Prinsesjes"' zegt hij met een speelse grijns. 'Noem mij geen prinsesje' zeg ik brutaal. 'Ik heb het recht om jullie prinsesjes te noemen,' mompelt hij. 'Maar je doet het niet meer' zeg ik. Hij kijkt me boos aan. 'Nog één woord en ik pak mijn honkbalknuppel erbij,'. Ik houd mijn mond, hoewel ik in mijn hoofd alle mogelijke scheldwoorden opnoem die ik op dat moment kan bedenken. Lekker agressief. Fynn begint weer met praten: 'Oke, ik zal het even uitleggen. Elke week mogen jullie 1 dag uit deze kamer komen. Om ons huis schoon te maken. De rest van de tijd zitten jullie vooral hier. Gesnopen?' Hij wacht niet op antwoord en loopt weer weg. 'Lekker bot' mompel ik als hij de deur uit loopt. Emma kijkt me met een "Hou-je-mond-nou-anders-komt-de-honkbalknuppel-uitdrukking" aan. We eten stilletjes. 'Hannah' fluistert Emma na het eten. 'Denk je dat we hier ooit weg komen?'. Ik zwijg. 'Misschien..' zeg ik zachtjes. Emma pakt mijn hand. 'Gelukkig ben ik hier niet alleen,' zegt Emma terwijl ze haar hoofd op mijn schouder legt. En zo vallen we in slaap.

Pov. Jake

Ik loop naar de kamer van Hannah en Emma. Ze slapen. Stilletjes pak ik het dienblad op. Ik sluit de deur en loop naar de keuken. Ik gooi de borden in de afwasser en loop naar de huiskamer. Ik loop naar de kluis. Ik toets een code in en hij gaat open. Er liggen twee pistolen in. Ik pak er één op. De andere moet Fynn later maar oppakken. Ik laad het pistool. Fase 1 van het plan kan beginnen.