Hopeloos Verloren

8.

Pov Hannah

Als antwoord drukt hij zijn lippen tegen de mijne.

Ik sta verstard tegen de muur aan terwijl hij het onwerkelijke waarheid maakt. Hij drukt een kus op mijn lippen en wacht op een antwoord. Als hij zijn lippen van de mijne afhaalt sta ik nog steeds op dezelfde plek tegen de muur. Ik heb het warm en ik heb het gevoel dat mijn wangen knalrood zijn. Stiekem vond ik het leuk. Eindelijk iemand die mij leuk lijkt te vinden. Maar al snel zet ik die gedachte van me af. Hij is mijn ontvoerder. Ik kan hem niet leuk vinden!

'Waarom?' vraag ik zachtjes. 'Waarom denk je?' fluistert Jake zachtjes en hij raakt een pluk van mijn haar aan. Mijn hart slaat een klop over. Ik staar strak naar mijn schoenen. 'Je bent leuk als je in het nauw gedreven bent' zegt hij terwijl hij mijn kin pakt en mij naar hem laat kijken. 'Wat bedoel je?' zeg ik hakkelend en zacht. 'Ik zie iets in jou dat andere mensen niet zien'. Ik ben gehypnotiseerd door zijn blik. Hij laat mijn kin los. 'Wat vind je ervan?' zegt hij en het schud me wakker. Ik blijf zwijgen. 'Denk erover na, Hannah' fluistert hij lieflijk.

Als ik onder de douche sta denk ik diep na. Jake vind mij leuk. Vind ik hem leuk? Ik weet het niet! Ik heb me nog nooit zo gevoeld. Ik laat de warme stralen mijn lichaam omhullen. Ik denk aan Emma. Moet ik het vertellen? Ze zou dan vast mijn vriendin niet meer willen zijn. Mijn hoofd ontploft van alle twijfels als ik de douche uitloop. Ik droog me af en trek snel het extra setje kleren aan die Fynn heeft klaargelegd. Het setje bestaat uit een zwarte trui en jeans. Ik droog mijn haar met de handdoek en klop op de badkamerdeur. Ik hoor de deur uit het slot gaan en Fynn opent de deur. Met een knikje pakt hij mij op en loopt hij terug naar het kamertje van mij een Emma. Als hij de deur van het slot haalt kijkt Emma op. Ze forceert een lachje als ik de kamer in geduwd wordt.

'Meekomen, Emma' zegt Fynn. Emma staat langzaam op en sloft naar de deur. Fynn doet de deur achter haar dicht en ik hoor de deur op slot gaan. Ik ga tegen de muur aan zitten. Ik denk aan niks terwijl ik de vele minuten slijt.

Als Emma terugkomt kijkt ze naar de grond. Ze zwaait haar natte haar naar achter als Jake haar terugbrengt. Emma gaat zachtjes naast me zitten. Jake kijkt naar mij. Hij zegt geluidloos: 'Je weet wat je moet doen..'

Pov. Emma

De nacht was stil. Hannah ligt zachtjes snurkend tegen me aan. Ik slaap echter niet. Mijn hoofd zit vol met heimwee. Mijn ouders zijn vast verschrikkelijk bang en ongelukkig. Ik ga rechtop zitten en Hannah kreunt een beetje. 5 minuten later hoor ik geluid. Het komt van het gangetje bij ons kamertje. Snel schiet ik naar de grond omdat Jake en Fynn het gangetje inlopen. Ik zie dat Jake en Fynn hevig aan het discussiëren zijn. Af en toe hoor ik een klein stukje van een zin: 'Geld.... Betalen... Zie je wel... Van ons...'

Pov Jake.

Ik zie wel dat Emma wakker is. Waarom zouden we anders hier staan. We moeten Emma verdwazen. Ze moet door de war gebracht worden. Anders zal ons plan nooit werken. Hannah moet aan onze kant staan. Emma moet van de kaart worden gebracht.

Voor altijd.