Hopeloos Verloren

7.

Wat moet je?' zegt hij ongeïnteresseerd. Hij werpt een blik op mijn moeder die in de hoek zit te huilen. 'Ik heb het nogal druk, snap je'. 'We moeten je geld' zegt Jake. '5 mille tegen je dochter' . Mijn vader kijkt strak naar de camera. 'Waarom zou ik?' zegt hij fel. 'Het kan mij niks schelen'.

Pov Hannah

Ik staar naar mijn handen terwijl ik aan het gesprek denk. Emma staart me aan en zegt: 'Wat??'. Ik zwijg. 'Tja..' mompel ik. Emma gaat voor me zitten en kijkt me serieus aan. 'Vertel nou wat er is!'. 'Oke' fluister ik omdat ik het toch al gezegd heb.

Alles begon twee geleden. Mijn vader was codirecteur  van het kantoor Apple software in Nederland. Hij dacht dat alles op rolletjes liep en dat hij binnen één week gepromoveerd zou worden tot directeur. Maar daarentegen werd hij ontslagen voor een jonger iemand. Tja, mijn vader is al 50. De toekomst ligt in de handen van jonge mensen. Na zijn ontslag kon hij voor een half jaar geen baan meer vinden. Ook overleed zijn vader en daar was hij kapot van. Hij werd steeds agressiever tegen mij en mijn moeder. Uiteindelijk is hij gestopt met het zoeken naar banen. Hij begon te drinken en te roken. Hij slaat mijn moeder regelmatig en komt het huis nooit meer uit. Ook mij heeft hij wel is geslagen. We mogen van hem de politie niet bellen of hulp inschakelen, want dan zou er iets heel ergs met ons gebeuren. Ik bleef over voor de klusjes: boodschappen doen en schoonmaken. En zo is het al een jaar.

'Maar je mag mijn ouders niet vertellen dat ik je dit heb gezegd!' zeg ik verschrikt na mijn verhaal. 'Ik beloof het' zegt Emma en ze geeft me een knuffel. Ik heb het eindelijk gezegd. Een gewicht valt van mijn schouders af. Maar ik krijg toch een brok in mijn keel. Wat als ze het wel verteld? Maar de vraag is nog of we hier levend uitkomen. Of ík hier wel levend uitkom.

Pov Emma

Ik houd mijn ogen dicht, ook al ben ik wakker. Dag drie in dit krot is aangebroken. Ik denk aan mijn ouders: zij hebben vast al dagen niet geslapen. Ik denk aan Skippy: hij mist me vast, ik denk niet dat mijn ouders veel aandacht voor hem hebben. Ik denk aan Hannah: dat ze dit zo lang heeft verzwegen. Ik open een oog. De lamp schijnt in mijn ogen. Langzaam kom ik overeind. Hannah ligt in een rare positie te slapen. Ik loop stilletjes naar het kleine wc kamertje. Ik ga voor de spiegel staan. Ik bekijk mezelf goed. Mijn haar is vet, er zitten allemaal vlekken op mijn gezicht en ik zie er gehavend uit. Mijn nagels zijn niet meer zoals ze waren, de rode nagellak is aan het afbladderen en het wit van mijn nagel is eraf gebeten. Mijn kleding is vies en gekreukt. Ik spoel mijn gezicht af met water en probeer mijn haar goed te laten zitten. Ik loop terug naar de kamer waar Hannah een gesprek voert met Jake. 'Oké?' zegt hij streng. 'Ja meester..' zegt Hannah brutaal. Hij loopt weg. 'Waar ging dat over?' zeg ik. 'Oh niks hoor' zegt Hannah verdwaasd. 'We kunnen straks douchen' vervolgt ze. 'Mooi' antwoord ik. 'Lekker geslapen?'. 'Wat je lekker noemt...' mompelt Hannah. We eten stilletjes ons ontbijt waarna een lange stilte volgt.

Pov. Jake

Hannah is zo naïef. Ze denk dat ze slim en brutaal is. Maar dit is mijn spelletje. Ík bepaal alle spelregels. Ik ben de koning en zij is de onderdaan. Maar ze kan meer worden. Want ik weet precies hoe ik haar moet bespelen. Nog even en ze zal aan mijn kant staan.

Pov. Hannah

Na een lange stilte tussen mij en Emma komt Fynn binnen om me te halen voor het douchen. We lopen een stukje door de gang voordat Fynn abrupt stopt. 'Voordat je gaat douchen' zegt hij terwijl hij me ruw vastpakt. 'Wil Jake je nog even spreken'. Ik werk tegen. 'Kom op, werk is mee! Niet zo treuzelen!' zegt hij. 'Waarom wil hij me spreken?!' zeg ik bars. 'Dat zie je wel..' zegt hij en hij duwt me de huiskamer in. Jake staart uit het raam. Als Fynn de deur dichtklapt kijkt hij om. 'Oh hallo Hannah, bedankt dat je zo snel kan komen'. Hij komt langzaam op me af lopen. Op een meter afstand word ik angstig; wat heb ik misdaan? 'Weet je, er is iets wat ik al heel lang moet doen met jou'. Ik sta nu tegen de muur en Jake staat op een vuistlengte afstand. 'Wat moet je van me?' vraag ik huiverend.

Als antwoord drukt hij zijn lippen op de mijne.