Hopeloos Verloren

9.

Emma moet van de kaart worden gebracht
Voor altijd.

Pov Emma

De stemmen worden zachter en uiteindelijk is het stil, op Hannah's rustige adem na. Jake en Fynn lopen weg uit het gangetje en het licht gaat uit. Dit is mijn kans.. denk ik. Rustig sta ik op en onderzoek ik het kamertje is goed. Alle gaten in de muren zijn al met beton dicht gemaakt. Ik duw aan het enige raampje in onze kamer. Hij gaat niet open en hij is van dubbelglas. Het raampje geeft een zicht op een donkere tuin. Het is een lang grasland met een houten omheining. Net achter het hek zie ik weilanden. Ik staar even naar buiten en laat mijn gedachten alle kanten op gaan. Hoe voelt de buitenlucht ook al weer? Het lijkt wel eeuwen geleden dat ik voor de laatste keer koele buitenlucht heb gevoeld. Als ik weer bij zinnen ben draai ik me om en open ik snel het deurtje naar het kleine toiletje. Er is geen raam. De makkelijkste manier van ontsnappen valt dan af. Er is een klein gat in de muur dat met een hamer of een boor makkelijk is om open te maken en er een groter gat van te maken. Dat is goed om te onthouden, ook al zullen ik en Hannah nooit aan zulk gereedschap komen.

Als ik klaar ben met inspecteren ga ik terug en neem ik mijn slaappositie in naast Hannah. Na een tijdje val ook ik in een diepe slaap.

Het ontbijt was stilletjes vergaan. De altijd spraakzame Hannah was stil en het leek alsof ze in haar eigen wereldje zat. Ik wilde haar niet storen dus werd het ontbijt voortgezet in een lange stilte.

Uiteindelijk werd de stilte me te veel.

'Oké, wat is er' vraag ik geïrriteerd. 'Je bent al de hele tijd stil en je negeert me'. 'Er is niks' zegt ze terwijl ze naar een punt achter me staart. Ik volg haar blik naar de muur. Er staat helemaal niks en er is niks bijzonders. Ik knip met mijn vingers en verschrikt kijkt ze naar mij. 'Moest dat nou echt?' vraagt ze loom. 'Ja dat moest, je hebt geen aandacht meer voor mij' zeg ik. 'Wat is er?! Nu wil ik het weten' zeg ik. 'Er is niks' zegt ze in trans. 'Niks dat interessant genoeg is'. Ze staat op en schuifelt naar het toiletkamertje.

Pov Fynn

'Weet je het zeker?' vraag ik voorzichtig. Ik weet dat al de plannen van Jake goed hebben uitgepakt, maar bij deze weet ik het niet zeker. 'Het lijkt me nogal gevaarlijk.. Gevaarlijker dan alle andere plannen'. 'Je weet dat dit moet..' zegt Jake terug. Hij staart uit het raam naar de donkere weilanden. 'Maar.. Misschien loopt het deze keer niet goed af' zeg ik twijfelend. 'Denk aan Yara!'. 'Dat was niet mijn fout' zegt Jake zachtjes. 'Emma is anders dan Yara, met Emma moet iets speciaals gebeuren'

Pov Hannah

De dag gaat verloopt langzaam. Ik heb de hele dag ergens naar zitten staren en heb mijn gedachten de vrije loop laten gaan.

Mijn gedachtes werden gestoord als Jake naar ons kamertje toe kwam. 'Hannah. Meekomen. AUB..' zegt hij. Ik sta op en Jake pakt me vast. Hij loodst me naar een kamer waar ik nog nooit geweest ben. Het kamertje is ingericht als een kantoor. Er staat een bureau met een bureaustoel in de hoek. Verder zijn er wat ramen die geblindeerd zijn. In elke hoek staan potten met planten erin. Jake duwt me middenin de kamer.

'Welkom in Mia Officina!' zegt hij vrolijk, 'Mijn Kantoor in het Spaans'. Ik knik, ik heb al 2 jaar Spaanse les. 'Sé todo' zeg ik terug, 'Dat weet ik al'. Hij grinnikt. 'Maar nu even serieus..' zegt hij, 'Heb je al over mijn voorstel nagedacht?'. O ja, ik heb er erg veel over nagedacht. Ik ben snauwerig geweest tegen Emma en heb er weinig door geslapen. 'Ja' zeg ik. Hij komt naar me toe lopen en drukt zachtjes een kus tegen mijn lip aan. 'Ik doe het' zeg ik zachtjes.

Ik zet alles op het spel. Mijn vriendschap met Emma, onze kans van ontsnappen en mijn eigen leven zet ik zelfs in.

Ik moet maar Jake's minnares spelen voor de komende tijd..