Kapalı Kutu

7.Bölüm

1 SAAT SONRA ..

Savaş'tan..

Bizimkiler gitmiş ben ise koltukta uyuyakalmıştım, normalde uyku seven bir bünyem yoktu ama Aylin tepe taklak etmişti işte.Gözüm telefonuma çarptığında arayıp aramadıgını merak etmiştim, küfür dolu bir mesajla karşılaşabilirdim belki.Elime aldığımda kapanmış olduğunu anladım, içimde garip bi telaş oldu koltukta dikeldim alelacele telfonu sarja takıp actım.Birşey olmamıstır zaten olsa bile sevgilisini arar seni degil ya dedim kendime.
Telefon açılmıştı, iki sesli mesaj dedi kulağıma götürdüm ve annemin sesi doldurdu kulaklarımı "oğlum bugün demi gelmiyeceksin "sustu derin mi nefes alıp "ama yarın gel olur mu deden çok kızar" dedi.Ah be anne düşünme şu adamı bu kadar, aslında düşündüğü bendim.Herneyse deyip bir diğer mesaja geçtim
"Savaş lütfen gel al beni burdan çok kokuyorum" aglıyordu, beynimde algılamaya çalışırken son olarak Aylin'in çığlığı doldurmuştu kulağımı.
Oturduğum yerden kalktım arabanın anahtarlarını alıp arabaya atladım oraya gidiyordum Berk'i aradım Mert'i , alıp verdigim adrese gelmelerini söyledim,Tuna'yı ise Aylin'in evine göndermesini istedim.Belki eve geçmiştir, umarım evdedir, ona bisey olduysa kendimi affetmezdim.Sırf beni değilde o sırığı seviyor diye onu cezalandırmıştım, üstelik o yine beni arayıp yardım istemişti..
Ona söyledigim sokağa gelmiştim, motorcular madde bağımlıları hepsi burdaydı, onu buraya göndermemiştim bir alt sokaga göndermiştim ama az çok tanıyorsam Aylin'i yerinde durmamış saatçiyi aramıştı.Ve eğer başına birşey geldiyse.. Sokaktaki en tehlikeli yerlerden birisi burasıydı, korna seslerini duyduğumda Berk'ler gelmişti, "Aylin'i bulun!!" deyip mekana daldım arkamdanda Berkler.İcerisi leş gibi ter sigara ve içki kokuyordu, ben alışkındım ama Aylin değildi.Şuan nerdeydi delicesine merak ediyordum, her kapıyı açıp bakıyordum ama yoktu.Dışarı çıktığımda Tuna ve Berk'te çıkmışlardı.
Olumsuz anlamda başlarını salladılar.
"Bulucam lan bulucam nerde olursa olsun bulucam" sesim sonlara doğru kısılmıştı" ve sevgilisine teslim edicem" dedim. Berk "Bulucaz kardeşim" deyip omzuma vurdu.
Arabaya atlayıp sokakları talan ettim her mekana girdim ama yoktu, lanet olsun nerdeydi.

Aylin'den..

Kimse bulamıycaktı, ölüp gidicektim burda emir birde benim için üzülecekti.
Gözlerimi kapadım, arkamdaki sımsıkı omuzlarımdan tutup kendine çevirdiğinde
ağlamam hıçkırıklara dönüştü ve gözlerim hala kapalıydı, aslında güçlü olduğumu savunurdum ama hiçte güçlü olmadığım ortaydı kaçmak adına hiç birşey yapamıyor öyle bana yapacaklarını bekliyordum..
"Aylin" dedi karşımdaki gözlerimi açtım, ama bu "Sakin ol Aylin benim Alp ve ağlama nolur" dedi.Alp'ti gerçekten Alp'ti ve ben tanıdık birini görme sevinci ile Alp'e sarıldım gerisi yoktu..
Uyandığımda evdeydim saat 9 olmustu 3 saat olmuştu demekki bir iki saattir uyuyo olmalıydım, Emir başımda gözleri kapalı bir şekilde elini alnına dayamış oturuyordu sağımda ise Alp ve selin vardı.Masallah herkesde burda dedim, Emire daha fazla kıyamadım "Emirr" dedim, "Aylin aylin iyimisin seni şu lavuk getirdi ama pek güvenemedim ben buna arkadaşınmı bu senin?" Alp umutla baktı gözlerime bana hiçbirşey yapmamıştı hayatımı kurtarmıştı, orda Alp olmasa ben dönemezdim ve mutlaka şuan ki kadar iyide olamazdım, Savaşa bile haketmedigi kadar güvenmiştim o yüzden "Evet kuzen, öyle" dedim.Sıcak birşeyler içmek istedigimi söyleyip Emirle selini mutfağa yolladım ve Alp'e beni nasıl bulduğunu sordum.Zaten orda olduğunu tesadüfen beni gördüğünü, evimi ise kapanmış telefonumu açarak En son aranan numarayı arayıp bulduğunu söyledi.İyide ben en son savaşı aramıştım ne salağım.
Umursayıp telefonuna baktığını bile sanmıyordum.Alp'e dinlenmem gerek diyerek odama çıktım.Üstümü degiştirmeden önce aynadaki görüntüme baktım, bu ben değildim üstümdeki elbise yüzümde dagılmış makyajımla bu ben değildim.Değismiş olamazdım bu kadar zamanda, ona güzel görünmek istemiştim ilk defa saçlarımı bile acmıştım ne için beni hiç umursamayan biri için, kim yapardıki bunu, bir kızı öyle bir yerde yapayalnız bırakmak.Bu denli nefret edecek ne yapmıştım ben ona.Ama akıllanacaktım kendimi banyoya attım, bana bunu yapmasına izin verdiğim için kendime kızıyordum.Ordaki Alp değilde bir başkası olsa ne yapardım düşünmek bile istemiyorum..

Savaştan..

Hala bulamamış olmamanın siniri ile dolanıp duruyordum ki telefonum çaldı, arayan Tuna'ydı
"Abi geldiğimden beri bi hareket yoktu ama.." dedi ne aması,
"Ne aması konuşsana lan!" dedim
"Abi az önce evden Alp çıktı" dedi, Alp ne alaka lan, devamını dinlemeden telfonu kapattım.Berk'e dönüp "Aylin'in ev adresi"
dedim uzatmadan vermesi iyiydi ama peşime takılmış olması can sıkıcıydı Alp denen herifin orda ne aradığını merak etsemde asıl düşüncem Aylin'di.
Berk arabayı tam olarak önüme kırdıgında geldigimizi anlamıştım.İnip baktığımda iki katlı bahceli bir evdi, baya iyi bir semtti.Bahçeye girip ön tarafa doğru dolandım, perdeler açık salon apaçık gözüküyordu hemen kenara geçtim.Emir salondaki koltukta oturmuş boşluğa bakıyordu, hemen ardındaki merdivene gözüm takıldığında içimi ısıtan yüzüyle Aylin gözüktü, üstünde pijamaları kafasında havlusu vardı, banyo yapmış olmalıydı.Gelip emirin yanına oturdu kafasını omzuna koyup anlayabildiğim kadarıyla "ben iyiyim" demisti.Emir de ona sarılınca iyice sokuldu Aylin.
Daha fazla bakamıycağımı anlamıştım, boğazımda bir yumru yutkunamaz hale gelmiştim, son kez baktığımda Emir burnunu aylinin kafasına gömmüş ağlıyordu Aylin'i gerçekten seviyor olmalıydı.Burda olmaması gereken tek kişi bendim! Bahçeden çıkıp Berklerin yanına gittigimde "Aylin iyimi" diye sordular "O iyi" dedim.
"Ama ben daha başlamadan kaybettim"
bunu sessiz söylemiştim, duymalarına gerekte yoktu zaten daha çok kendime söylenmiş bir cümleydi.
Bana iyi gelebilecek tek insanım yanına gitmek için yola çıktım.Vardığımda
güvenlik bile beni gördüğüne şok olmuştu, aynı şekilde kapıyı açan hizmetlide hicbirine aldırıs etmeden o odaya doğru yol aldım kapıyı hafif araladığımda yatağına girmiş elinde kitabı gözünde gözlüğü ile ışıl ışıl olan annemin yanına doğru yürüdüm beni farkettiğinde ufak çaplı bir şok gecirmişti.Daha sonra hemen beni sarıp sarmalasmıştı dizlerine yatmıstım elleri saçlarımı okşarken, ne olduğunu merak ettiğini biliyordum ama giderim diye soramıyordu.
Derin bir nefes alıp şunları söylemiştim ona;
"Daha başlamadan kaybettim Anne"..