Damned love 2-Its not over...

Μπορώ...?

Μάριος

Ήταν όνειρο και πάει , έτσι δεν λένε? Μετά από εκείνη την ημέρα, η Έλενα έγινε όνειρο απατηλό, ένα όνειρο ανέγγιχτο ! Το καλύτερο και για τους δυο μας ήταν ο καθένας να προχωρήσει την ζωή του όπως απλά του δόθηκε, δεν την πήρα ποτέ τηλέφωνο και συνέχισα να ζω μέσα στην μονότονη, καθημερινή ζωή μου! Δεν έχω παράπονο, έχω την δουλειά μου, την υγεία μου και ένα όμορφο και ευγενικό κορίτσι να με περιμένει στο σπίτι με ένα γλυκό χαμόγελο. Η Μαρίνα είναι αυτό που λέμε η προσωποποίηση της γλυκύτητας, δεν έχω παράπονο με υπομένει και με δέχεται όπως είμαι, χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις χαράς και μεγάλης ευτυχίας! Δεν της υποσχέθηκα κάτι μεγάλο και συμβιβάζεται, βέβαια είναι εντελώς εγωιστικό από μέρους μου να την κρατάω εδώ χωρίς την πραγματική ευτυχία, αλλά είμαι εγωιστής και χρειάζομαι κάποιον να με νοιάζεται.

Οι μέρες κυλούν και χαίρομαι που έστω έχω και την δουλειά μου να με απασχολεί. Δεν έχω παράπονο είμαι στέλεχος σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις και η εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο Σουέζε από την αρχή ήταν εξαιρετική. Η ώρα είχε περάσει αλλά δεν μπορούσα να φύγω διότι έπρεπε να τελειώσω μια οικονομική πρόταση μέχρι αύριο και ο χρόνος ήταν περιορισμένος.Καθώς διάβαζα την πόρτα, άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα.

- Ναι ..?, απάντησα αμέσως και τότε η γραμματέας μου η Ξένια μπήκε μέσα

- Κύριε Μάριε, είναι έξω η κυρία Σουέζε και σας ζητάει, είπε και τότε ένιωσα σαν κάποιος να με χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά..

- Ναι ας περάσει.., είπα αν και δεν ήμουν τόσο σίγουρος

- Μάλιστα, είπε και αφού έκανε στην άκρη, τότε μπήκε εκείνη και τότε σαν όλα να έλαμψαν γύρω μου.

- Ξένια δεν θα σε χρειαστώ άλλο για σήμερα μπορείς να φύγεις, είπα και τότε μου χαμογέλασε αχνά και χωρίς να πει κουβέντα έφυγε..Τότε το βλέμμα μου στράφηκε σε εκείνη, φορούσε ένα υπέροχο φόρεμα μαύρο μέχρι το γόνατο , με ελαχιστο ντεκολτέ που της πρόσδιδε κάτι το σέξι χωρίς απαραίτητα να δείχνει, με μαύρες στιλέτο γόβες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι τα κοντά, καστανά μαλλιά της, τα οποία της πηγαίνουν τόσο μα τόσο πολύ.

- Καλησπέρα Έλενα, σε τι οφείλω την τιμή της επισκέψεως σου .., είπα για να τελειώνω από όλο αυτό το μαρτύριο

- Γεια εσάς κυρία Σουέζε, είπε θυμωμένα και αλήθεια δεν καταλάβαινα τον λόγο