YİNE VE YENİDEN (UÇURUM SERİSİ-1)

9.BÖLÜM

Arkadaşlar oylarınızı bekliyorum. Votelerle okunma sayısının arasındaki fark bu kadar olmasın lütfen... ^_^   

Bölüm ithafımı devam etmem konusunda beni ikna eden oburpanda ve hem en özel okurum hem de canım arkadaşım
hilal_ssi ye ithaf  ediyorum.

...

Eğer ben Gece' ysem şuan karşımdaki çocuk Özgür'den başkası olamazdı. Aynı saçlar, aynı yüz şekli ve tabiki de aynı gözler. Biraz koyulaşmıştı gözleri. Çimen yeşili olmuştu. Ama hala o koyu rengin altında zümrüt yeşil gözlerin var olduğu aşikardı. Halâ bana bakıyordu. Bu da onun Özgür olduğuna ayrı bir kanıttı tabi. Kaşları çatılmıştı. 'Burda ne işin var' dermiş gibi bakıyordu . Yüzü kasıldı. Birbirimizi süzmemiz  devam ederken koluma birinin girmesiyle irkildim. Ebru'ydu. Ne ara arkadaşlarıyla sohbeti bitti de yanıma geldi hiç bilmiyorum. Gözümü Özgür'den alıp Ebru'ya çevirdim. Kaşlarımı çatıp kolumu kolundan çektim.

" hani Özgür' ü 4 yıldır hiç görmemiştin Ebru?  Aynı okulda olmanıza rağmen onu görmemiş olamazsın değil mi?"

Ebru'nun birden yüzü düştü.  Eşzamanlı olarakta gözleri büyüdü. Sağa sola bakındı. Birini arıyor gibiydi.

" sen... Sen!  Nasıl?  "

Biliyordu işte. Bana yalan söylemişti. Ona ne kadar ihtiyacım olduğunu bilmesine rağmen bana söylememişti. Özgür' ün olduğu yöne döndüm ama yoktu. Hemen etrafa bakındım. Beni tanımamışmıydı acaba?  Ebru'ya döndüm.

" bişey söyle Ebru! Yeni geldi de! Söylemeye fırsatım olamadı de!"

Ebru elini omzuma koydu ve bana bir adım yaklaştı. Elini omzumdan ittirip geri çekildim. Hayır! Onu bu kadar kolay affedemezdim.

" Gece dinle beni! Özgür çok değişti. Lütfen onun yanına gitme. Üzülmeni istemiyorum. "

Ne demek istiyordu? Özgür değişmiş olsa bile bana karşı eskisi gibi davranır ki. Yavaş adımlarla ondan uzaklaşmaya başladım. Yüzüm ona dönüktü.

" hangi sınıfta olduğunu söyle! "

Gözleri doldu. Hayır! Bu sefer ağlayarak beni yumuşatamazdı. Hala geri geri yürümeye devam ediyordum.

" Gece lütfen inan bana!  Pişman olacaksın "

Kaşlarımı çattım. Asıl kendisi bana söylemedi diye pişman olmalıydı.

" Ebru hangi sınıf ? "

Bu sefer bağırmıştım. Gözlerinden yaşlar süzüldü. Bağırdığıma pişman oldum ama geri adım atmadım. Hala sinirli bir şekilde ona bakıyordum. Sırtımı birine değdirmemle durdum.

" noldu size böyle lan?"

Kafamı çevirdim. Serkan'dı. Hemen ona döndüm.

" Serkan sen söyle bari!  Özgür hangi sınıfta?"

Serkan da Ebru'yla aynı tepkiyi verdi. Sanki hiçbiri Özgür'ü görmemi istemiyormuş gibiydi. Şaşkınca gözlerini Ebru'ya çevirdi.

" Özgür geri mi geldi?

Ebru hala ağlıyordu. Serkan'la göz teması kurabilmek için önüne geçtim. Gözleri beni buldu.

" neler olduğunu bana da anlatacakmısınız? "

Serkan tekrardan Ebru'ya baktı. O da kafasını anlat dermiş gibi yukarı aşağı salladı. Serkan tekrar bana dönüp ellerini omuzlarıma yerleştirdi.