13.1

11K 312 32

ni patzyboo

ni patzyboo

WARNING SHORT UPDATE! WARNING! WARNING! WARNING! Modeungeol geolgo neol deurikin nan. Ije dorikilsudo eopda

HAHAHA Hi sa mga katulad kong EXO-L! Mwah!

Lia's POV

"Kung sana isang araw pa ang inilagi mo sa tabi ko sana hanggang ngayon magkasama pa tayo. Pero umalis ka kaya 3 taon din tayo nagdusa. Kita mo. Isang araw lang pero malaking bagay ang nagawa nito sa buhay natin. Sana bigyan mo pa ako ng isa pangpagkakataon para makasama ka ulit. Sapat na siguro ang 3 taon hindi ba?" sabi niya.

"Alam mo kung bakit ako umalis?" tanong ko sa kanya. He didn't respond.

"Alam mo kung bakit? Ha?" galit kong singhal sa kanya.

"Dahil sa bawat araw na kasama kita, yung puso ko unti-unting napipino sa kaiiisip na baka yung pinapakita mo ay pawang pagpapanggap lang. Na ginawa mo lang yun dahil sinabi kong magpanggap ka. Eh malay ko ba kung mahal mo na talaga ako?" sabi ko sa kanya.

"I did! The night we made love, I told you I love you!" he said frustratingly.

"And do you expect me to believe that? Oo, narinig kong you love pero malay ko ba baka nadala ka lang sa init ng tagpong iyon!" I angrily said. He raised his hands to his head.

"Yun naman pala eh! Then why didn't you stay? Or kahit wait for me to wake up the next day para klaruhin kung mahal ba talaga kita o hindi!" he hopelessly whined.

"Because you didn't asked me, Gio. You didn't asked me to stay." I told him calmly.

"Because of what? Kailangan ko pa bang gawin ang bagay na yan? Where in the first place you could have just stayed dahil alam mo naman pala na mahal kita." he asked.

"Like what I have told you. I'm stuck thinking what's the truth and what is not. At isa pa, you asked me to go. Then learn how to ask me to stay." and by that I turned my back on him and went to the elevator. He tried to ran para makaabot but nakiayon sa akin ang elevator that it closed.

I felt something wet dropped on my arm. I smiled. Nakiayon nga ang elevator pero ang mga mata ko at ang puso ko hindi.

Mahal pa pala niya ako. And I know to myself that I still do love him. Masasaktan ba ako ng ganito kung di ko pa siya mahal?

3 taon na kaming nagdusa. Pero ako biniyayaan ng mga anak. Siya naiwang mag-isa.

3 taon na akong umalis pero hindi pa rin nabubuo ang wasak kong puso.

I am busy typing on my computer ng may biglang lumatag ng cup sa harapan ko.

"Pinapabigay ni Sir." sabi ni Dhanzelle habang ngumingisi-ngisi pa na tila nanunukso.

"Iiiihhhhh. Kinikilig na yan!" tukso pa nito. I just rolled my eyes at her.

"Sa'yo na lang yan." I boredly said to her na ikina-nga-nga niya.

"Seriously? Tatanggihan mo ang grasya na ibinigay ng isang hulog ng langit?" she shouted na dahilan para mapatingin sa amin ang iba pa naming ka-officemate.

"Pwede hinaan mo ang boses mo? Hindi ka taga-bundok. Andito ako. Ang lapit-lapit ko kung makasigaw akala mo nasa kabilang bundok." pangaral ko sa kanya.

"Sorry po. Pero back to what I am saying. Tatanggihan mo lang itong kawawang kape na bigay ng gwapong boss natin?" sabi nito na tila nanghihinayang.

"Sa'yo na lang kung gusto mo." sabi ko.

"Gusto ko si boss--------" tiningnan ko siya ng masama.

"Bossing Gideon! Oo si Gideon. Sige na bye! Inumin mo na yan okay?" sabi nito at natatarantang umalis sa harapan ko.

I shook my head sideways. Grabe na talaga ang topak nito kay Gideon. I stared at the cup in front of me and there was a sticky note na nakadikit dito.

I took it at binasa.

"A coffee for a special lady. Meet me at The La Festa Resto at 3. Love you."

I unexpectedly smile from this.

No I shouldn't feel this.....