Gözlerimi yavaş yavaş açtım.Tavandaki lamba gözümü almıştı.Neredeydim anlam veremedim ve çevreme bakınmaya başladım.Hastanedeydim.Anılar bir film şeridi gibi gözümün önünde hızla geçmeye başlamıştı.Kaza yapmıştık evet ama ailemin ne durumda olduğunu bilmiyordum.Kalkmayı denesemde vücudumdaki yaralar kendini hemen belli etmişti fakat kalkmamı engelleyen bu yabancı çocukta kimdi ? Benim yanımda durmasının sebebi neydi ya da daha önce tanıyormuydum bilmiyorum.İçimde ki acı aşırı derecede keskin bir hal almaya başladı.Ailem neredeydi yoksa yoksa onları bir daha göremeyecek miydim? Telaş içinde heyy sen kimsin ailem nerede??
............
-Ne demeliydim.Ağır bir yük omuzlarıma yüklenmişti.Alevler içinde yanan hurdaya dönmüş arabanın içinden kurtardığım kızın bu haline acımıştım.Ailesinin öldüğünü ona nasıl söyleyebilirim.Lanet olsun! Boğazıma sanki bir yumru oturmuştu.Kendi içimde tartışırken susmayı tercih etmiştim. Beste:
-Heyy yabancı soruma cevap versene.Ailem nerede hem sen kimsin? Niçin başımdasın diye bağırıyordum.Kapının gıcırdamasıyla oraya bakmam bir olmuştu.Telaş içinde içeriye giren doktora aileme ne oldu? Neredeler? Biriniz artık bana cevap versinn! Doktor:
-Beste Atlas!!
-Benim doktor! Aileme ne oldu neredeler söylesene artık!
-Üzgünüm.Anneni,babanı ve kardeşini trafik kazasında kaybettik.Başın sağolsun!
-Gözlerimden bir damla yaş süzülürken doktorun söyledikleri hala kulağımda çınlıyordu.Hayatımda ki en değerli insanları bir anda kaybetmiştim.Ben neden yaşıyorum ha!Neden kurtardın beni neden! Bırakmalıydın! Bende ölmeliydim o akşam o arabanın içinde beni neden kurtardın diye bağırıyordum.Yabancı çocuk sessiz kalmakta yetinmişti.Kendimi kaybetmiş gibiydim.İçimde bir burukluk vardı.Belki yaşayamamıştım ailemle yeterince doyamamıştım anneme,kardeşime babama...Kapının çarpılmasıyla irkilmiştim.Yabancı çocuk gidiyordu hiç bir şey söylemeden.İçimde ki karışık hisleri geçiremiyordum.Teşekkür mü etmeliydim yoksa beni kurtardığı için küfürler mi savurmalıydım bilmiyorum...
Ailemi kaybetmemin üzerinden 20 gün geçmişti.Hayattan hiç bir beklentim yoktu.Beni bir yere götürüyolardı.Umursamadım çünkü öksüz, yetim kalmıştım.Araba uzun yolculuktan sonra durmuştu.Adam:
-Beni takip et!
-Peşinden gidiyordum.Bir kapının önüne geldiğimde burasının bir yetimhane olduğunu gördüm.Birden gözlerimden akan yaşlara sahip çıkamamıştım.Bir odaya geldiğimde 2 yatak,2 eşya dolabı ve bir de çalışma masası vardı.Valizimi herhalde komsularımız tarafından toplanıp bana eşlik eden iri yarı adama verilmişti.Valizimi bir kenara fırlatıp kendimi yatağa attım ve gözlerimi kapattım.Çaresizdim,elimden gelen tek şey uyumaktı.Gözlerim kapanırken şu kelimeri tekrar ediyordum:
-Her şey bitecek...!!
-Gözlerimi açtığımda içimde bir burukluk vardı.İlk defa ailemin eksikliğini hissetmiştim.Doyamamıştım onlara hemde hiç.Elimi yüzümü yıkadım.Okullar başlamıştı ve ben ilk 1 hafta gidememiştim.Okula gitmeliydim artık.Kendimi bir şeyler yemek için zorladım çantamı hazırladım ve yetimhaneden çıktım.Okulun yolunu tutmuştum.Ölü bir insandan farkım yoktu.Okulun önüne geldiğimde buruk bir gülümseme oluşmuştu yüzümde.Bir zamanlar tiksinerek baktığım okula şuan da muhtacdım.Bu arada beni kurtaran yabancı çocuğa da aklım takılmıştı.Ne adını öğrenebilmiştim ne de bir teşekkür edebilmiştim.Okulun kapısına girdiğimde görünürde hiç insan yoktu.Müdürün odasını aramaya başlamıştım.2. Kata çıktığımda en köşede duran müdürün odasının kapısını tıklattım ve içeri girdim.Müdür:
-Sen yeni çocuk olmalısın?
-Evet efendim.Fazla uzatmak istemediğim için sınıfımı direk sormuştum.Sınıfım 10-D idi.Ailemi kaybetmenin üzüntüsü ve yorgunluğu ile sınıfta en arka sıraya geçip kafamı sıraya gömdüm.Uzun zaman geçtiğini hissedebiliyordum ama kafamı kaldıracak gücü bulamıyordum kendimde.Az sonra sıranın sallanması ile birden doğruldum ve :
-Sana yanıma oturma hakkını kim ve...! Aman Allahım!!
-Hayatımı kurtaran adını bile bilmediğim o yabancı çocukdu bu.Ne işi vardı onun burda...??
Arkadaşlar yepyeni 2. Bölümle karşınızdayım.Umarım beğenmişsinizdir.Desteğinizi ve yorumlarınızı bekliyorum.Yeni bölümlerde görüşmek üzere...!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Miladımsın!
Novela JuvenilBir genç kızın yasanmisliklarla dolu derin ve hazin hikayesi. Anne babasını kaybetmesiyle kararan dünyası acaba aydınlatacak mi?? Liseli bir kız çocuğu bu yasanmisliklardan sonra bu yükü kaldirabilecek gücü kendinde bulabilecek mi?? Çok yakinda ya...
