Ονειρεμενος πριγκιπας

κεφάλαιο 4

Μας ανοιξε την πορτα και μπηκαμε στο γραφειο του.

"Καθηστε αμεσως κατω" μας ειπε και μας προσταξε δειχνοντας με το δακτηλο του προς τις καρεκλες(σαν τον Κολοκοτρωνη ητανε) .

"Τετοια πραγματα δεν επιτρεπονται στον σχολικο χωρο" ειπε εχοντας σηκωμενο το ενα του φρυδι

Κοιταχτηκαμε και εγω γεμισα ντροπη ενω αυτος καθοταν χαλαρος λες και τετοιες καταστασεις γινονται καθε μερα... για μενα τουλαχιστον...μονο το τα ποδια του στο τραπεζακι δεν εβαλε

Μουρμουρησα μερικα "συγγνωμη" κοιτωντας στο πατωμα.Εκεινη την ωρα δεν προσεξα  τι ελεγε ο Βασιλης... ειχα γεμισει ενοχες.Δεν ξερω γιατι

"Δεν θα τη γλιτωσετε μονο με λογια" ειπε.Σε εκεινο το σημειο ο Βασιλης γουρλωσε τα ματια του

"Η τιμωρια σας ειναι παραμενετε μια παραπανω ωρα στο σχολειο"

"Και τι μ' αυτο;" ρωτησε ο Βασιλης 

"Νεαρε μην με διακοπτεις σε παρακαλω...Θα καθαριζετε τον προαυλιο χωρο απο τα σκουπιδια που συνεχως πετατε κατω" ειπε σχεδον ουρλιαζοντας "Εξω τωρα..." 

"Ειδες τι εγινε εξαιτιας σου Βασιλακη;"

"Ααα δεν εφταιγα εγω" απολογηθηκε

Μα πως ειναι δυνατων να πιστευει κατι τετοιο; ρωτησα τον εαυτο μου

"Οριστεε;;" του απαντησα αγριεμενη

"Εσυ με προκαλεσες μικρουλα και το ξες.. δεν μπορουσα να σε αφησω μονη σου στον διαδρομο"

"Ναι γιατι τι χειροτερο μπορουσε να ειχε συμβει;"

Με κοιταξε με αυτο το υπεροχο βλεμμα.Την στιγμη ομως εκεινη ηθελα να τον σπασω στο ξυλο τον ηλιθιο!

"Πολλα..ποτε δεν ξερεις" ειπε απαντωντας στην ερωτηση μου

Γυρισα την πλατη μου σε αυτον με δυναμη και θυμο.Ακομα ενιωθα το βλεμμα του κολλημενο πανω μου...

Οι πεντε υπολοιπες ωρες  κυλισαν αργα και βασανιστηκα..

"Μπαμπα;;" φωναξα μολις μπηκα σπιτι

"Μπα-.." την φραση μου διεκοψε το χτυπημα του τηλεφωνου

"Ναι","αα ελα μπαμπα.....ενταξη μπορω να το ζεστανω.....τι ωρα περιπου;.....οκ θα σε περιμενω φιλακια" 

'Αχαα' ειπα καθως αφηνα τις τεραστιες χορευτικες μου δυνατοτητες να ξεχυνονται παντου αφου θα εμενα μονη μεχρι το βραδυ