κεφάλαιο 9

78 14 7
                                    

Λιγα λεπτα αργοτερα ακουσα την πορτα να χτυπαει. Αναστατωθηκα γιατι νομιζα πως ηταν ο πατερας μου. Δεν επρεπε να με δει ετσι.

"Νικη ανοιξε εγω ειμαι!"

Ευτυχως ηταν η Ιωαννα και της ειπα αμεσως να περασει προσπαθοντας να κρατηθω και να μην ξεσπασω παλι σε κλαμματα.

"Τι εγινε βρε κοριτσακι μου;" με ρωτησε καθως με αγκαλιασε και μου χαιδευε συμπονετικα τα μαλλια.

Αφου της αφηγηθηκα ολα οσα εγιναν αυτη εμεινε να με κοιταει με λυπη για την κατασταση μου και θυμο για τον Βασιλη.

"Ααα τον μαλακα!!! Για ποιον λογο να σε πληγωσει ετσι;" ειπε νευριασμενη.

"Να σου πω την αληθεια.. κατα βαθος το περιμενα. Ειναι ενας απο τους 'players' του σχολειου και λεει σε ολες τα ιδια. Εγω το ξεχασα αυτο και μαγευτηκα απο τα λογια του. Νιωθω τοσο ηλιθια που τον πιστεψα και που νομιζα πως θα αλλαξει. Να σκεφτεις για μια στιγμη νομιζα πως βρηκα.. βρηκα αυτον που με αγαπαει και τον αγαπω. Το ξερω ειναι νωρις για να νιωθω κατι τετοιο αλλα ετσι ενιωθα πραγματικα . Απο οτι φαινεται μονο εγω ενιωθα κατι αληθινο."

Η Ιωαννα με αγκαλιασε ακομα πιο σφηχτα και μου ειπε " Θα σου περασει... δεν μπορεις να αγαπησεις απο τοσο μικρη ηλικια" δεν ξερω αν πραγματικα το πιστευε... Τωρα πια οι ρολοι αντιστρεφονται και γινεται η Ιωαννα που παρηγορει και εγω αυτη που κλαιω για καποιον που με πληγωσε.

"Πρεπει να ηρεμησεις.. εχεις και το προβλημα με την καρδια σου!!" μου ειπε και με ξαπλωσε στο κρεβατι ριχνοντας μου μια κουβερτουλα απο πανω.

Ναι... προσπαθω να ζω μια φυσιολογικη ζωη και να μην το σκεφτομαι αλλα εχω ενα σοβαρο προβλημα με την καρδια μου. Το μαθαμε οταν ημουν μικρη. Κατι κληρονιμικο μου ειπαν. Και η μητερα μου ετσι... τελος παντων δεν εχει σημασια τωρα. Προσπαθω να φτιαξω ενα κανονικο περιβαλλον. Για αυτο το γνωριζουν μονο ο μπαμπας μου και η Ιωαννα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σηκωθηκα απο το κρεβατι το επομενο πρωι, ελπιζοντας οτι ολα αυτα ειναι ενα ψεμα.. ενα ονειρο! Οχι ολα ηταν αληθινα τελικα...δυστηχως!

Η Ιωαννα με εβλεπε σε ολο το μαθημα να στεναχωριομουν. Ξαφνηκα σηκωσε το χερι της και ζητησε απο την πικροχωλη (μια καθηγητρια εννοω φυσικα που μου την δινει γενικα) να παει για λιγο εξω γιατι δεν αισθανεται καλα... Απο το βλεμμα της και μονο καταλαβα πως δεν ηταν γι αυτο!

Ονειρεμενος πριγκιπαςWhere stories live. Discover now