Als ik terugkom van school, hoor ik dat Georges... Ehm... Ja...
een kleine behoefte in het doosje van het poesje heeft gedaan. Ocharme!
'We moeten nadenken over een naam', zeg ik tijdens het eten.
'Geen idee', is het antwoord. Na een lang tijdje zegt mijn mama:
'We kunnen hem Willie noemen', zegt mijn mama.
'Waarom?', zeg ik. Ik vind het een rare naam. Maar 'Willie en Georges', dat klinkt wel snoezig!
'Wel...', zegt mijn mama. 'In het Engelse koningshuis heb je Georges, die heeft bruin haar. Onze Georges heeft ook bruin haar. Je hebt ook een William, die heeft - denk ik toch - ros haar.
Daar maken we dan gewoon Willie van!' Pfff, wat een lange uitleg. Maar ik vind het wel iets hebben. Willie.
Een tijdje later zien we op tv een reportage over het Engels koningshuis. Er is inderdaad een rosse. Maar die heet Harry... De blonde heet wel William. Maar we houden het toch bij Willie!❤
JE LEEST
Willie
FantasyWoensdag 17 juni 2015. Een mooie zomerdag. 'Kijk!', roep ik. Er staat een klein, ros, mager poesje voor de deur. Hij kijkt zooo zielig, dat ik meteen naar de deur ren en hem binnen laat. Het poesje komt miauwend binnen. Ik aai hem achter zijn oortje...
