Gisteren heb ik die vreemde poes gezien. Ik ben er nog steeds niet goed van. Ik dacht dat ik voor altijd gelukkig kon zijn en dat mijn nieuwe baasjes (ze zijn met 4 heb ik gezien) alle aandacht aan mij zouden geven. Niet dus...
Ik ben even een wandeling in het bos gaan maken (mijn baasjes wonen naast een bos) , en als ik terug kom, zie ik dat er een klein plasje ik mijn doosje ligt. Een vies, geel plasje. Ik ruik er aan. Ik herken de geur meteen: dit is de poes van gisteren!! Hij wou dus laten zien dat hij hier de baas is...
Maar zo snel gaat dat niet!
Ik ga voor de deur staan en miauw zo hard als ik kan. Al snel komt er iemand de deur openen. Ik kijk eerst naar mijn baasje en dan kijk ik naar het doosje. Bah, daar ga ik niet meer inliggen hoor! Mijn baasje kijkt naar het doosje. Als hij merkt dat er een plasje in ligt, holt hij naar binnen.
Even later komt hij terug met een soort van bak. Hij zet het op de grond en legt er een groot deken in. Ik spring in de bak en nestel me in het deken. Ik kijk mijn baasje gelukkig aan. Hij glimlacht en gaat terug naar binnen. Wat zal die kat kijken als hij ziet dat ik een ander slaapplekje gekregen heb!
JE LEEST
Willie
خيال (فانتازيا)Woensdag 17 juni 2015. Een mooie zomerdag. 'Kijk!', roep ik. Er staat een klein, ros, mager poesje voor de deur. Hij kijkt zooo zielig, dat ik meteen naar de deur ren en hem binnen laat. Het poesje komt miauwend binnen. Ik aai hem achter zijn oortje...
