Ik ben juist wakker geworden en ik zie dat de vreemde kat er weer is. 'Wat doe jij hier??', vraag ik. De kat kijkt me boos aan. 'Ik woon hier!', antwoordt hij. Oh nee. Hier woont al iemand. 'Dat wist ik niet...', stamel ik. 'Zal wel zijn!', antwoordt hij bruusk. 'Je wilt me gewoon wegjagen. Maar zo snel gaat dat niet!'. Hij heft zijn poot op en haalt naar me uit. Geschrokken vlucht ik de struiken in. Zal ik dan toch een nieuw baasje moeten zoeken?
Ik kijk toe hoe de vreemde kat eten krijgt van mijn nieuwe baasje. 'Oooh, Georges, hier ben je! Waar heb je al die tijd gezeten? Heb je het nieuwe poesje al gezien? Word maar dikke vriedjes!'. Ik versta er niks van, maar ze is vriendelijk tegen de poes. Té vriendelijk. Ik ben veel liever...
Als ik zie dat de poes het hoekje om is, ren ik naar mijn baasje. 'Ooh, Willie ben jij hier ook! Juist te laat.' Ik krijg koekjes en melk. Ik vind het hier veel te leuk om een ander baasje te zoeken! Ik zal er voor zorgen dat ze die poes hier nooit meer terug zullen zien!!!
JE LEEST
Willie
FantasíaWoensdag 17 juni 2015. Een mooie zomerdag. 'Kijk!', roep ik. Er staat een klein, ros, mager poesje voor de deur. Hij kijkt zooo zielig, dat ik meteen naar de deur ren en hem binnen laat. Het poesje komt miauwend binnen. Ik aai hem achter zijn oortje...
