'Maaauuuw... Maaauuuw!'. Ik zit hier zeker al een uur te miauwen. Ik heb pijn aan mijn poot, de dikke kat heeft het gedaan. Ik had gezegd dat ik hem echt stom vond en dat hij moest stoppen met die andere kat en gewoon alle katten pijn te doen. Dat vond hij niet zo leuk...
Pfff, eindelijk gaat de deur open. 'Willie! Wat is er?'. Ik begrijp er zoals altijd niks van, dus probeer ik de aandacht van mijn baasje te trekken zodat hij naar mijn pootje zou kijken. Ik probeer te 'zwaaien' maar het doet echt veel te veel pijn. 'Wat is er?', vraagt mijn baasje. Hij pakt me op en kijkt naar mijn bloedend pootje. 'Onee, jij ook al...', zegt hij.
Ik zit in een klein rieten mandje, op een gezellig kussentje. Maar zo gezellig vind ik het niet. De mand staat in een kille kamer die stinkt naar spuitjes en zo. Ik miauw zo hard als ik kan. 'Ssst!', fluistert mijn baasje. 'Je mag er seffens uit...' Mijn baasje probeert me gerust te stellen. Maar dat zal hem nooit lukken. Ik ken deze geur van de...
DIERENARTS!!!!
Ik ben ondertussen al terug thuis. Het was minder erg dan ik dacht! De dierenarts heeft een dikke, vettige zalf op mijn pootje gedaan. Nu is de pijn al bijna weg! Maar ik wil wel die andere kat van mijn baasjes waarschuwen. Maar hoe ga ik dat doen, als ik weet dat die dikke kat ieder moment uit een struik kan springen?
JE LEEST
Willie
FantasyWoensdag 17 juni 2015. Een mooie zomerdag. 'Kijk!', roep ik. Er staat een klein, ros, mager poesje voor de deur. Hij kijkt zooo zielig, dat ik meteen naar de deur ren en hem binnen laat. Het poesje komt miauwend binnen. Ik aai hem achter zijn oortje...
