Onheil

Hoofdstuk 1

Ik zit aan het bureau met mijn landkaart voor me. Mijn ogen glijden over de werelddelen en plaatsen. Eindelijk! Mijn reis naar Thailand is begonnen. Ik begin te trappelen van de zenuwen. We zitten nog wel drie volle dagen in deze boot, maar het voelt alsof we er al bijna zijn. Ik draai mijn stoel weg van mijn bureau, en kijk naar het bed van Thijs en mij. Wat kan ik er toch een troep van maken! Maar goed dat Thijs dit niet ziet, anders ben ik nog verder van huis. Ik weet dat Thijs niet van rommel houd, dus besluit ik op te staan en mijn kleding en andere spullen van het bed af te halen, en dan... In een kastje te proppen of zo. Ik heb het toch veel te druk om op te ruimen? Over drie dagen ben ik in Thailand!

Op dat moment hoor ik een deur achter me opengaan. Net als ik me om wil draaien, worden er twee handen voor mijn ogen gedaan, en voel ik dat ik op bed word gegooid. Ik probeer me driftig om te draaien, maar ik kan me niet meer bewegen. "Thijs! Laat me los!" gil ik. Ik word op mijn rug gedraaid en Thijs zijn handen glijden van mijn gezicht naar mijn polsen. Shit, ik ben er weer in getrapt. "Nu kan je niet meer weg." Zegt Thijs met een grijns op zijn gezicht. "Ja, dat heb ik door." Lach ik. Ik gooi al mijn krachten in de strijd, maar ik kan me niet losmaken uit zijn greep.

Uiteindelijk besluit ik de moed op te geven, en kijk Thijs aan. "En waar heb ik dit aan verdiend?" Vraag ik aan Thijs, die inmiddels boven op me is komen zitten. Zijn gezicht hangt boven het mijne, en zijn ogen beginnen te twinkelen. "Jij hebt beloofd onze kamer opgeruimd te houden, madam." Zegt hij nog steeds met een brede grijns op zijn gezicht. "Sorry, maar ik wil zo graag dat alles goed voorbereid is voor de grote reis begint!" Zeg ik hem vol enthousiasme. "Het is al goed. Maar de beste voorbereiding is al je spullen op orde hebben." Zegt hij op een strenge toon. Soms lijkt hij mijn vader wel. "Maar, ik zal je toch moeten straffen." Zegt hij dan.

Zijn ogen staan ondeugend, en ik weet al wat er gaat gebeuren. Razendsnel schieten Thijs zijn handen van mijn polsen naar mijn buik, en hij begint me te kietelen "N-nee! Thijs l-laat me... los!" weet ik schaterlachend uit te brengen. Weer probeer ik me los te wringen, maar Thijs maakt me dat erg moeilijk omdat hij boven op me zit. Als hij eindelijk klaar is met kietelen, heb ik buikpijn van het lachen. We kijken elkaar aan, en dan zoent hij me. Elke keer als we zoenen, voelt het weer als de eerste keer. De vlinders onder in mijn buik schieten rond, en ik ben even helemaal vergeten dat waar ik ben.

"Zo, gaat ie lekker?" Hoor ik Rosa zeggen. Het duurt even tot het eindelijk tot me door dringt, maar dan besef ik me dat Rosa in de deuropening staat te kijken. Snel maak ik me los van Thijs, en ik kijk haar aan. "Sorry, we eeh..." Probeer ik uit te brengen. Maar Rosa valt me al in de rede. "Ja ja, ik weet wel waar jullie mee bezig waren hoor. Ik wilde alleen even vragen of jullie zo komen eten." Zegt Rosa met een grijns. Thijs kruipt van me af, en gaat naast me op bed zitten. Ik besef me weer dat we op de boot naar Thailand zitten, en de zenuwen onder in mijn buik komen weer omhoog borrelen. "Ja, we komen zo." Reageer ik.

Dan dwalen mijn gedachten weer af naar de reis naar Thailand. "Hey, volgens mij hebben jullie dit nog niet gezien!" Zeg ik tegen Rosa en Thijs, waarna ik naar mijn kledingkast loop. Ik trek hem open, en pak mijn avonturierskleding er uit. "Oh, je hebt in ieder geval wel iets opgeruimd!" Lacht Thijs.

Ik zucht, Ik ben eigenlijk altijd al het pispaaltje van de groep geweest. "Kijk!" zeg ik vol enthousiasme. Ik houd mijn avonturierskleding voor me. Rosa en Thijs kijken naar mij, dan naar elkaar, en dan weer naar mijn kleren. "Ik zie het al, Thijs snapt niet waarom ik me zo een zorgen maak om de kleren die ik aan zal trekken, en Rosa snapt niet waarom ik voor zo een saai setje heb gekozen." Zucht ik. "Ja, eigenlijk wel ja. Die kleur groen past helemaal niet goed bij je huidskleur meid." Zegt Rosa. Thijs knikt maar een beetje, niet wetend wat hij moet zeggen. "Nou, het is belangrijk dat ik comfortabele kleding aan heb voor mijn werk. En, als ik dieren zou willen fotograferen zal ik toch moeten zorgen dat ik goede schudkleuren aan heb, zodat de dieren niet bang van me worden. Dat laat me denken aan die ene keer dat ik met mijn vader een berg heb beklommen, en daar boven geweldige edelherten aantrof-" "Ja ja, het eten is klaar. Kom, we gaan!" Zegt Rosa terwijl ze haar telefoon pakt en de kamer uit loopt. Thijs ziet de teleurstelling op mijn gezicht en slaat een arm om me heen. "Laat Rosa maar, die heeft alleen interesse in jongens op dit moment." Zegt hij. Ik knik en leg mijn kleding neer. Samen lopen we naar het restaurant op de boot om wat te gaan eten.