Onheil

Hoofdstuk 2

We zitten met z'n allen aan tafel te eten. Het eten in het restaurant is heerlijk. Ik kijk door het raam naar buiten, en zie de hoge golven tegen de boot aankomen. Is het wel normaal dat de golven de ramen van de boot raken? Ach ja, het zal wel. We zitten tenslotte in de onderste verdieping. Ik kijk naar de lucht, en zie een groepje zeemeeuwen druk krijsend heen een weer vliegen. Mijn vader heeft altijd gezegd dat als zeemeeuwen onrustig zijn, je op moet passen. Ik weet alleen niet meer waar voor... Waarschijnlijk staat het wel in een van zijn natuurgidsen. Ik kijk weer naar de golven. Het maakt me altijd zo rustig om naar de golvende zee te kijken. Het is zo mooi hoe het water in de oceaan kan spelen met een boot die op hem drijft alsof het een speelbal is.

Op dat moment komt Rosa schreeuwend aanlopen. "O M G. Jullie raden nooit wat er net is gebeurd." "Laat me raden. Je bent een leuke jongen tegen gekomen, net zoals gisteren, en daarvoor, en daarvoor, en daarvoor..." Zucht Tim. "Ja, maar deze is anders. Hij is zo ontzettend knap! Ik liep langs het lopend buffet, en ik botste per ongeluk tegen hem op. Ik zei sorry, en weten jullie wat hij zei?" zegt Rosa. Ik kijk om me heen, maar ik zie dat niemand interesse toont in Rosa's verhaal, dus besluit ik ook maar gewoon door te eten. Ondertussen ratelt Rosa maar door: "Hij zei dat het hem niets uitmaakte, en hij gaf me een knipoog. Daarna vroeg hij of ik vanavond tijd had om iets leuks te gaan doen. Geweldig toch?!" Heg bleef even stil. "Wat kan je nou weer doen op een boot?" Zegt Tim nors. "Flirten doe je echt niet zo hoor. Laat eens zien waar die loser zit, ik zal hem een les meiden fixen geven." "Tim, doe toch niet zo stom. Je ziet toch dat Rosa super blij is? Dan moet je het niet voor haar gaan verpesten. Als jij zo goed meiden kan fixen zoals jij dat zegt, waarom heb je er dan zelf geen?" Zegt Lola zacht. "Oeeeeeh gedist door je kleine zusje!" Roept Thijs. Dat jongensgedrag ook, ze kunnen nooit eens normaal doen.

"Kom op jongens, laten we geen ruzie gaan maken. Nog drie dagen, en dan komen we aan in Thailand! Hebben jullie al plannen?" Vraag ik. "Jaha, zeker heb ik plannen. Ik ben iedere avond bij de dichtstbijzijnde disco te vinden!" Roept Rosa. "Mij lijkt het leuk om samen iets te gaan bezichtigen." Zegt Lola, zoals altijd zacht. "Bezichtigen? Wat ben jij saai zeg. Kom, we gaan surfen!" Roept Tim. Oh ja, voordat ik mijn vrienden uitgenodigd heb voor deze weken in Thailand, had ik er even niet bij stil gestaan dat ze allemaal totaal andere interesses hebben.

"Jongens, kan dat iets minder enthousiast? Ik ben super blij dat jullie het leuk vinden, maar niet heel het restaurant hoeft onze plannen voor de komende weken te horen te krijgen, oké?" Zeg ik. Ik zie dat de rest in het rond begint te kijken, en schrikt van het aantal mensen dat naar hen aan het staren is. "Laten we gewoon als groep iedere dag iets anders gaan doen, zodat iedereen zijn zin krijgt. Goed?" Zegt Thijs. Iedereen is het daar wel mee eens. Na het eten is het al best laat, en gaat iedereen naar zijn kamer.

Niet veel later liggen Thijs en ik op bed. Waarschijnlijk zullen de anderen ook al lang slapen. Pfff... Ik ga niet kunnen slapen. Ik draai me op mijn zij zodat ik naar Thijs kan kijken, maar die ligt te slapen als een roosje. Wel een heel schattig roosje. "Thijs?" Fluister ik. "Thijs, slaap je al?" Maar ik krijg geen enkele reactie. Ik zucht en ga op mijn rug liggen. Ik staar naar het plafond. Ik mis mijn vader eigenlijk wel heel erg. Ik zou zo graag willen dat hij ook hier zou zijn, om nog meer spannende avonturen met me te beleven. Ooit hebben we zelfs samen een grot gevonden in Frankrijk! Bij die gedachte verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik blijf nog even liggen, maar besluit dan om uit bed te gaan. Ik sta op, en loop naar het bureau. Ik ga op mijn stoel zitten, en laat mijn ogen over mijn landkaart glijden.

Ineens herinner ik me de meeuwen die druk krijsend boven de boot vlogen tijdens het eten. Ik loop naar mijn kledingkast toe, die ik helemaal vol heb gepropt met boeken. Boeken over de natuur en fotografie, maar ook dingen die mijn vader heeft geschreven over wat hij allemaal meegemaakt heeft. Even denken... Volgens mij stond het verhaal over de zeemeeuwen in het logboek dat hij heeft geschreven tijdens zijn reis naar de Canarische eilanden.

Ik pak het logboek uit de kast, en begin er in te bladeren. Uiteindelijk vind ik op de bladzijde waar heel sierlijk "Dag 7" op staat de informatie die ik zocht. In het logboek vind ik deze tekst:

donderdag 12 - 06 - 2001
23:39

Dit is mijn zevende dag van mijn reis naar de Canarische eilanden. Vanmiddag ben ik aan het terras van de boot die mij mee zou nemen naar mijn eindbestemming gaan zitten. Ik zat een broodje gezond te eten, en keek zo eens naar mijn uitzicht. De zee was helder blauw, en er was geen wolkje aan de lucht. Ik genoot van het uitzicht, en nam wat foto's. Tot er een groepje zeemeeuwen langs de boot kwam vliegen. De zeemeeuwen waren duidelijk in paniek, maar waarvoor wist ik niet. Ik ben een tijdje blijven kijken, tot me iets te binnen schoot. Eens had mijn trouwe reispartner Edgar me verteld dat meeuwen een natuurlijk instinkt hadden voor zeestormen. Als zeemeeuwen in paniek waren, moest je maken dat je weg kwam. Ik ben dan ook die middag bij de dichtstbijzijnde stop uit de boot gestapt, en heb al mijn medereizigers gewaarschuwd voor de storm. Ik heb een hotelkamer geboekt, en daar zit ik nu. Daarnet was het schokkende nieuws op de televisie dat de boot die mij naar de Canarische eilanden had moeten brengen, onderweg gezonken is vanwege een zeestorm. Zo zie je maar, een instinct van een dier is betrouwbaarder dan de gedachten van een mens.