Onheil

Hoofdstuk 3

Ik staar naar mijn boek. Kan het niet gewoon toeval zijn? Of zou er echt een zware storm aankomen? Ik besluit te googelen waarom meeuwen in paniek kunnen zijn, maar ik kan geen enkele verklaring vinden die lijkt op die van mijn vader. Raar... Hij heeft het nog nooit fout gehad als het om de natuur gaat! Ik besluit maar gewoon in mijn bed te gaan liggen, en het morgen met de rest te bespreken.

~ De volgende ochtend ~

Ik word wakker van iets dat over mijn wang kriebelt. Ik grijp met mijn hand naar het voorwerp op mijn wang, maar ik kan niet plaatsen wat het is. Langzaam open ik mijn ogen. Fel daglicht brandt op mijn netvlies, waardoor ik ze snel weer dichtknijp. Als ik mijn ogen voor de tweede keer open, schrik ik me kapot van Thijs die over me heen gebogen zit. "Goedemorgen schat!" Zegt hij vrolijk. "Hoe krijg je het toch voor elkaar om me altijd te laten schrikken?" Vraag ik hem met mijn krakende ochtendstem. Ik hoor hem zachtjes giechelen. "Weet ik niet, ik vind het gewoon leuk om te doen." Zegt hij dan. "Kom je ook zo? Dan gaan we gezamenlijk ontbijten in het restaurant." "Ja, ja... Ik kom zo." Zeg ik terwijl ik in mijn ogen wrijf. Ik hoor de slaapkamerdeur dichtvallen.
Ik blijf nog even in bed liggen, maar daarna besluit ik om me aan te kleden. Als mijn voeten de koude vloer raken, gaat er een rilling door mijn lichaam. Als ik na een tijdje aan de kou gewend ben geraakt, stap ik uit bed. Ik loop naar mijn hoop kleren die ik op de  grond heb gegooid omdat er in de kast geen plek meer was door al mijn boeken. Wat zal ik eens aan doen? Ach ja, bij alles wat ik aantrek krijg ik toch wel commentaar van Rosa, dus wat maakt het nog uit. Ik schiet snel iets aan en doe mijn haar in een simpele knot.

Net voordat ik de deur uit wil stappen, zie ik het opengeslagen logboek van mijn vader liggen. De meeuwen! Snel ren ik de kamer uit naar het restaurant.

Eenmaal aangekomen kom ik buiten adem binnenstormen in het restaurant. Iedereen kijkt me raar aan. "Ik... De... Meeuwen... En toen... Mijn vaders logboek... En..." Hijg ik. "Waarom zo gestrest op de vroege morgen? Ga even rustig zitten, ik haal wel een eitje voor je." Zegt Lola aardig, waarna ze  wegloopt met een dienblad. Langzaam begin ik weer op adem te komen, en als Lola terug is vertel ik heel mijn verhaal van gisteren avond.

Als ik mijn hele verhaal heb verteld, word ik door iedereen met grote ogen aangekeken. Nou ja, behalve door Rosa, die zit druk te appen met haar telefoon in haar handen geklemd. Van haar ben ik dat eigenlijk wel gewend, zij vind dat ik me niet zo druk moet maken om alles.

"Weet je het wel zeker, Julia? Het is niet dat ik je niet geloof, maar kijk eens naar buiten! Er is geen wolkje aan de lucht te bekennen! En mijn weer app heeft voorspeld dat het de komende twee weken alleen maar zonnig zou worden." Reageert Lola. Ik denk even na. Misschien is het ook wel onzin wat ik vertel. Misschien had mijn vader het gewoon echt een keer fout. Ik zucht. "Oké... Ik denk dat ik me te veel mee liet slepen door mijn vaders verhalen." Geef ik toe. "Waarom maak je je daar toch zo druk om, meid? En wat zit je haar trouwens leuk! Helemaal in, een losse knot! Maar je moet wel even andere schoenen aandoen hoor, deze passen echt niet bij je outfit." Zegt Rosa. "Ik dacht dat wit overal bij paste?" Zegt Tim. "Ja, normaal wit wel ja. Maar dit is glanzend wit, dat past niet bij haar matte topje. Dat weet toch iedereen?" Reageert Rosa bot. "Nou, dan zijn wij volgens mij niemand, toch Thijs?" Vraagt Tim aan Thijs, waarna hij hem in zijn zij port. Thijs knikt maar een beetje, zoals altijd als hij niet weet wat hij moet zeggen.

Ondertussen weet ik al lang niet meer waar dit hele gesprek over gaat. Ik zit alleen maar met mijn gedachten bij de meeuwen. Het voelt gewoon niet goed. Maar Rosa haalt me al snel uit mijn gedachten. "Zullen we vanavond naar het café gaan?" Vraagt ze. Iedereen lijkt het een goed idee, dus stem ik ook maar voor.

Die dag ging snel voorbij, maar toch heb ik het merendeel van de dag lopen piekeren. Uiteindelijk heb ik besloten om mijn zorgen los te laten, en om vanavond te gaan feesten met de rest.

~ Die avond ~

Ik sta aan de bar om nog een drankje voor mezelf en voor de rest te bestellen. Iedereen heeft het leuk, en dit is pas het eerste moment van de avond dat ik aan de meeuwen denk. Waarom maak ik me toch zo druk om een paar meeuwen? Als ik de drankjes betaald heb, loop ik naar Lola, Tim en Thijs toe. Rosa zal vast wel weer ergens met een jongen staan te dansen. Lola, Tim en Thijs staan druk te praten, maar ik weet niet waarover. Ik zet de drankjes op het tafeltje naast ze neer. Ik wil ook mee gaan praten, maar Thijs onderbreekt me meteen en trekt me mee de dansvloer op. Hij kijkt me met een uitdagende blik aan.

Even later gaat iedereen helemaal los op de dansvloer dankzij Thijs. Zo leuk heb ik het a lang niet meer gehad. Ik begin al best wel moe te worden. Ik kijk op de klok, en zie dat het half 1 is. Ik besluit de rest te zeggen dat ik terug naar mijn kamer ga. Maar op dat moment word de muziek stop gezet. Iedereen in het café staat stomverbaasd rond te kijken. Er ontstaat geroezemoes in het café. "Wat gebeurt er?" Vraagt Tim aan de DJ. Maar die heeft ook geen idee wat er aan de hand is. Rosa komt aanlopen. "Nou, lekker dan. Ik had net een jongen aan de haak geslagen!"

Op dat moment horen we een luid alarm afgaan. Het geluid is oorverdovend. Een onheilspellend gevoel trekt door heel mijn lichaam heen. Het zal toch niet...